طرفداری | نصرالله دهنوی (Nasrollah Dehnavi) زاده دوم تیر 1329 در شهر مسجدسلیمان است. دهنوی در ابتدا در ورزش شنا مشغول به فعالیت بود اما یک روز به صورت اتفاقی متوجه استعدادش در ورزش وزنه‌برداری شد و به این ورزش ملحق شد. او پس از چندین سال حضور در مسابقات قهرمانی کشور و رتبه سوم دسته 52 کیلوگرم سال 1345، قهرمان مسابقات دسته 56 کیلوگرم سال 1346 در شهر کرمانشاه شد.
نخستین حضور این وزنه‌بردار اهل مسجدسلیمان در عرصه بین‌المللی در المپیک 1968 مکزیکوسیتی رقم خورد. در آن زمان رقابت‌های وزنه‌برداری از سه بخش پرس نظامی، یک‌ضرب و دوضرب تشکیل می‌شد و المپیک 1968 نیز از این قاعده مستثنی نبود. او در دسته 60 کیلوگرم المپیک، موفق به حضور در این آوردگاه شد. دهنوی در دو حرکت نخست خود در بخش پرس نظامی، وزنه‌های 112.5 و 117.5 کیلوگرم را مهار کرد اما در حرکت سوم خود موفق به مهار وزنه 120 کیلوگرمی‌اش نشد. او در بخش یک‌ضرب، وزنه‌های 100، 105 و 107.5 کیلوگرم را بالای سر برد و در دوضرب، موفق به مهار وزنه‌های 135 و 140 کیلوگرم شد. دهنوی در دومین حرکت دوضرب خود موفق به مهار وزنه 140 کیلوگرمی نشد اما در سومین حرکتش، این وزنه را بالای سر برد. او در نهایت با مجموع 365 کیلوگرم، پایین‌تر از دو وزنه‌بردار ژاپنی و لهستانی و یک وزنه‌بردار شوروی، رتبه ششم المپیک 1968 مکزیکوسیتی را به دست آورد.
تجربه بعدی دهنوی در مسابقات قهرمانی جهان در سال 1969 که در شهر ورشوی لهستان برگزار می‌شد، رقم خورد؛ جایی که او در دسته 67.5 کیلوگرم و در بخش پرس نظامی با مهار وزنه 140 کیلوگرمی به رتبه نخست مسابقات، هم‌تراز با دو وزنه‌بردار لهستانی رسید اما در رده‌بندی کلی مسابقات پس از دو بخش یک‌ضرب و دوضرب، رتبه پنجم را تصاحب کرد. نخستین مدال این وزنه‌بردار در مسابقات قهرمانی جهان، مرتبط با مسابقات سال 1970 کلمبوس بود. او با وجود رتبه چهارم مسابقات کلمبوس، پس از مثبت شدن تست دوپینگ یانوش باگوچس مجار، با مهار مجموع 420 کیلوگرم، مدال برنز جهان را دریافت کرد.
چالش بعدی او در بازی‌های آسیایی 1970 بانکوک رقم خورد. دهنوی در کلاس وزنی همیشگی‌اش در این مسابقات، در مجموع به مهار 425 کیلوگرم رسید تا مدال طلای بازی‌های آسیایی را به عنوان نخستین طلای بین‌المللی خود به ارمغان آورده باشد. سپس نوبت به مسابقات قهرمانی 1971 آسیا در شهر مانیل رسید و دهنوی، دومین طلای آسیایی خود را به دست آورد. او در مجموع به مهار 425 کیلوگرم رسید و با فاصله پنج کیلوگرمی‌اش نسبت به نایب قهرمان مسابقات، وون شین هی از کره جنوبی، قهرمان دسته 67.5 کیلوگرم آسیا شد. وون شین هی کره‌ای در بازی‌های آسیایی نیز مغلوب توانایی‌های دهنوی شده بود. او در قهرمانی جهان در سال 1971 که به میزبانی شهر لیمای پرو برگزار می‌شد، رتبه دوم بخش‌های پرس نظامی با 140 کیلوگرم و بخش دوضرب با 165.5 کیلوگرم را به دست آورد اما در رده‌بندی کلی، موفق به حضور در میان سه وزنه‌بردار نخست این مسابقات نشد.
دهنوی در مسابقات سال 1972 قهرمانی جهان نیز در بخش پرس نظامی عملکرد بسیار موفقی را داشت و با مهار وزنه 150 کیلوگرمی‌اش، پس از ملادن کوچف بلغار، رتبه دوم این بخش را به دست آورد اما مهار مجموع سه بخش او، 150 کیلوگرم بود و همانند مسابقات سال 1971، منجر به حضور او در میان سه وزنه‌بردار برتر جهان نشد. او در المپیک 1972 مونیخ نیز حضور داشت و در کلاس وزنی همیشگی خود وزنه زد. دهنوی در بخش پرس نظامی المپیک 1972، سه وزنه 142.5، 147.5 و 150 کیلوگرم را مهار کرد و در رتبه چهارم این بخش قرار گرفت. او در دومین حرکت یک‌ضرب خود، عدم مهار وزنه 125 کیلوگرمی خود در حرکت نخستش را جبران کرد. با این وجود، سومین حرکت او منجر به مهار وزنه 130 کیلوگرمی نشد تا بخش یک‌ضرب با 125 کیلوگرم به اتمام برسد. دهنوی در دو ضرب، ابتدا وزنه 160 کیلوگرم را مهار کرد اما در حرکات دوم و سوم خود موفق به بالابردن وزنه 165 کیلوگرم نشد تا در نهایت با یک رتبه بالاتر از المپیک قبلی، پنجم شود.
بازی‌های آسیایی 1974 که به میزبانی تهران برگزار می‌شد، شانس خوبی را برای ورزشکاران ایرانی جهت کسب مدال‌های خوش‌رنگ به وجود آورد اما این بار در دوئل میان دهنوی و شین هی، وزنه‌بردار کره‌ای پیروز بود تا دهنوی به مدال نقره بازی‌های آسیایی بسنده کند. از دیگر مسابقات او در سال 1974 میلادی، مسابقات قهرمانی جهان در مانیل فیلیپین بود. او در این دوره از قهرمانی جهان که بخش پرس نظامی در آن وجود نداشت، با رکورد خوب خود در مهار وزنه 130 کیلوگرم در یک‌ضرب، مدال برنز جهان را تصاحب کرد. آخرین مدال دهنوی در مسابقات قهرمانی 1977 آسیا در شهر بغداد به دست آمد. او پس از پایان دوران حرفه‌ای خود، از سال 1980 تا 1994 میلادی هدایت تیم ملی وزنه‌برداری ایران را برعهده داشت. دهنوی یکی از وزنه‌برداران مطرح ایران است که همراه با درخشش در این ورزش، حضور در مسابقات بدن‌سازی را نیز تجربه کرده بود.
مطالب مشابه
یوریک واردانیان، اسطوره وزنه‌برداری ارمنستان از شهر پدری؛ از طلای المپیک تا سفارت ارمنستان
الکساندر ایوانیتسکی، کشتی‌گیر شکست‌ناپذیر شوروی؛ مرد موفق در هفت خان زندگی، از کشتی تا نویسندگی
گای ویلیامز، نخستین تصویر زورو در سریال‌های تلویزیونی؛ از شمشیربازی و خلق Z تا بوینوس آیرس
آشنایی با قویترین مرد جهان در ابتدای دهه نود میلادی؛ فیزیکدان بلاروسی با دو طلای المپیک