محمد مایلی کهن مثل همیشه با صراحت لهجه صحبت می‌کند و حتی در اوقاتی که پرسپولیس سرمست از پیروزی مقابل استقلال است، خود را سانسور نمی‌کند. در مورد دربی، اوضاع پرسپولیس و انتخابات فدراسیون با حاجی مایلی همکلام شدیم:
اول از دربی شروع کنیم
قطعاً همه نتیجه را نگاه می‌کنند و طبیعی است که هواداران پرسپولیس از پیروزی این تیم خوشحال باشند. من هم خوشحال هستم که پرسپولیس بازی را برد ولی باید واقعیات را هم مد نظر قرار داد. علاوه بر آن، چیزهایی در پرسپولیس می‌بینم که اذیتم می‌کند.
مثلاً چه چیزهایی؟
برای مثال هنوز برایم عجیب است که چطور وقتی پرسپولیس با نتیجه چهار بر یک مغلوب الهلال شد، یک عده گفتند این تیم در نیمه دوم یک گل زد و اسماعیل کارتال نیمه مربیان را برد؟ آن شب من هم مانند همه پرسپولیسی‌ها ناراحت بودم اما باید واقعیت را به مردم گفت. یعنی چه که پرسپولیس نیمه مربیان را برد؟ پس نیمه اول مسابقه چه شد؟ یعنی نیمه اول برای افراد دیگر است و فقط نیمه دوم به مربی تعلق دارد؟ چطور چهار گل خوردن پرسپولیس در نیمه اول را ندیدند ولی تک گل این تیم در نیمه دوم را دیدند؟ این رفتارها ظلم به مربیان ایرانی است. علاوه بر آن، دیدیم که در ماجرای آمدن آقای کارتال، جلال حسینی را قربانی کردند. کسی که یکی از بهترین کاپیتان‌های پرسپولیس و یکی از برترین بازیکنان تیم ملی بود. سرمربی ترکیه‌ای پرسپولیس آقای باقری را هم به صرف همزبان بودن حفظ کرد وگرنه متاسفانه گاهی اوقات وقتی مربیان خارجی به ایران می‌آیند، مدیران ما هیچ کاره می‌شوند و هرچه آنها می‌گویند، دقیقاً همان می‌شود.
برسیم به صحنه پنالتی. دورسون توپ را خراب کرد و وقتی داور رای به تکرار داد، امید عالیشاه و سروش خلیلی توپ را از او گرفتند. نظرتان در مورد این صحنه چیست؟
قطعاً در جلسه فنی قبل از بازی کاملاً شرح داده می‌شود که اگر تیم صاحب پنالتی شد، چه کسی پشت توپ قرار بگیرد. پنالتی زنان پرسپولیس در ماه‌های گذشته کنعانی‌زادگان و گولسیانی بودند. اتفاقا بازیکن گرجستانی پرسپولیس هم به لحاظ فنی و هم از نظر اخلاقی فوق العاده چهره موجهی محسوب می‌شود ولی نمی‌دانم چه شد کسی که هنوز دو تا بازی هم برای پرسپولیس نکرده باید پنالتی زن اول تیم شود و در دربی پشت توپ قرار بگیرد؟ به نظرم وقتی توپ گل نشد خود آقای دورسون باید کنار می‌رفت ولی ظاهرا دلش به جایی قرص است که بازهم آمد و می‌خواست پنالتی بزند. معتقدم حتماً باید فرد دیگری آن پنالتی را می‌زد. اتفاقاً رفتاری که بازیکن ترکیه‌ای پرسپولیس انجام داد، روی محمد حسین تاثیر گذاشت و انگیزه کنعانی‌زادگان را بالا برد.
دورسون اقعاً می‌تواند به پرسپولیس کمک کند یا اینکه یک بازیکن معمولی است؟
من فکر می‌کنم حتی از یک بازیکن معمولی هم پایین‌تر است. ایشان یک فوتبالیست تمام شده است که به ایران آمده تا پول خوبی بگیرد. پولی که قطعاً در ترکیه به او نمی‌دادند.
ماجرای انتخاب سرمربی برای استقلال قبل از دربی هم سر و صدای زیادی راه انداخت
به نظرم سهراب بختیاری‌زاده واقعاً زحمت کشیده بود. من این بچه را کاملاً می‌شناسم و از نظر فنی و اخلاقی تاییدش می‌کنم. سهراب نمی‌خواست از استقلال برود ولی باندهای مختلف فشار آوردند تا چنین اتفاقی رخ بدهد. واقعا جای تاسف است که ما مربیان خودمان را قبول نداریم و با این کارها شخصیت آنها را می‌شکنیم. این از ماجرای سهراب و آنهم از داستان سید جلال. یک عده در فوتبال ایران فعالیت بسیار وسیعی دارند تا به تیم‌های ما مربی و بازیکن بدهند. در این میان متاسفانه حداقل من تا امروز ندیده‌ام که حساب و کتابی در کار باشد و وقتی یک مدیر از باشگاهی می‌رود، در مورد هزینه‌هایی که انجام داده بازخواست شود.
برسیم به انتخابات فدراسیون. مجمع برگزار شد و همانطور که انتظار می‌رفت، مهدی تاج دوباره سمت ریاست فدراسیون فوتبال را بر عهده گرفت
والا چطوری بگویم (می‌خندد) انشالله از تجربیات خود استفاده کند و شرایط خوبی برای فوتبال ما رقم بخورد.
برخی از اهالی فوتبال معتقد بودند امیر عابدینی می‌دانست رای نمی‌آورد و باید کناره‌گیری می‌کرد اما این کار را نکرد. به نظرتان چرا او انصراف نداد؟
این سوال را از خود آقای عابدینی بپرسید که چرا انصراف نداد ولی نکته اینجاست که آقای عابدینی اصلاً طی سال‌های اخیر ساکن ایران نبود و نمی‌دانم چطوری کاندیدا شد؟ این پرسشی است که مراجع ذی صلاح باید به آن جواب بدهند.
نکته مهم دیگر در مورد این انتخابات، عدم حمایت صریح بزرگان پرسپولیس از امیر عابدینی در رسانه‌ها بود. به نظرتان چرا موج حمایتی از او راه نیفتاد؟
احتمالاً افرادی که با آقای عابدینی در پرسپولیس کار کرده بودند، ایشان را بهتر می‌شناختند و به همین خاطر ترجیح دادند به نفع او مصاحبه‌های توفانی انجام ندهند.
اگر شما در مجمع حضور داشتید، به چه کسی رای می‌دادید؟
ای آقا! مگر من عضوی از خانواده فوتبال هستم؟
قطعاً هستید. سال‌ها بازیکن پرسپولیس و تیم ملی بودید، سرمربی تیم ملی فوتسال و فوتبال بودید. با تیم فوتسال چهارم جهان شدید، باتیم فوتبال ما سوم جام ملت‌ها شدید و رنسانس فوتبال ایران از جام ملت‌های ۱۹۹۶ با محمد مایلی کهن شکل گرفت. تازه سابقه پیروزی‌های تاریخی برابر کره جنوبی و عربستان هم دارید
ای آقا. این مواردی که شما گفتید به کنار، برای خودم نکته ارزشمند اینجاست که تیم‌های ایران در جام جهانی فوتسال و جام ملت‌های ۱۹۹۶ جدا از موفقیت فنی، کاپ اخلاق را هم به دست آوردند. یک بار خودتان به من گفتید آیا مرحوم جمال الغندور داور مصری بازی ایران عربستان در نیمه نهایی جام ملت‌های ۱۹۹۶ امارات را حلال کردید؟ من با قاطعیت گفتم هیچوقت از او کینه به دل نگرفتم. خدا رحمتش کند، شاید در نتیجه بازی مذکور تاثیر داشت ولی بلافاصله پس از پایان مسابقه در حالی که شاگردانم فوق العاده ناراحت بودند، به رسم ادب به سمت عربستانی‌ها و البته تیم داوری رفتم و خدا قوت گفتم.
و به عنوان سوال آخر، به پیشرفت فوتبال ایران در ۴ سال آینده امیدوار هستید؟
ما استعدادهای بسیار زیادی در این مملکت داریم که باید پرورش یابند. خانواده‌ها خیلی راغب هستند تا بچه‌هایشان به سمت فوتبال بیاید و این عامل فوق العاده مثبتی برای استعدادیابی است. شما همین تیم ملی جوانان ایران تحت هدایت حسین عبدی را ببینید. من به ایشان، همکارانش و اعضای تیم جوانان خدا قوت می‌گویم. این بچه‌ها مقابل ژاپن حذف شدند، اتفاقی که تازه آنهم در ضربات پنالتی رقم خورد. شما امکانات ژاپن را با شرایطی که ما برای بچه‌های خودمان فراهم می‌کنیم، مقایسه کنید و خودتان عادلانه قضاوت داشته باشید. قاطعانه می‌گویم استعدادهای بسیار خوبی در فوتبال ایران داریم که باید شناسایی شده و پرورش یابند.