به گزارش خبرورزشی، روزنامه معتبر ایتالیایی گاتزتا دلواسپرت به بررسی بازی بزرگ امشب، نبرد اینتر و ناپولی در ورزشگاه مارادونا پرداخته و این دیدار را با نبرد قرن شطرنج مقایسه کرده اما در این شطرنج، انگار مهره ای به نام طارمی وجود ندارد.
این روزنامه از کنار نام طارمی عبور کرده، انگار مهاجم ایرانی برای این بازی در تفکرات سرمربی نیست... گاتزتا دلواسپرت می نویسد؛
صبح پنجشنبه در آپیانو، سیمونه اینزاگی با لبخندی پهناور، مارکوس تورام را در حال تمرین، دویدن و حتی با سرعتی خیره‌کننده دید. نشانه‌ای امیدوارکننده برای اینتر که حالا آماده سفر به استادیوم مارادونا است؛ مقصدی که شاید آن‌ها را یک گام دیگر به اسکودتو نزدیک‌تر کند.
اینتر آماده است، اما نه فقط از نظر فیزیکی. جلسه تمرینی دیروز فراتر از یک تمرین معمولی بود؛ پر از نکات تاکتیکی و بررسی جزئیات. اینزاگی تیمش را مقابل ویدئو جمع کرد و آن‌ها را از خطراتی که باید از آن‌ها پرهیز کنند، نقاط ضعف ناپولی و الگوهای تاکتیکی اخیر تیم کونته آگاه ساخت.
جبهه چپ، کلید پیروزی اینتر
همان جزئیات معروفی که اینزاگی به آن‌ها وسواس دارد، این بار نیز در ذهن بازیکنانش حک شد. او می‌داند که به‌جز دروازه‌بان، تمام ستاره‌هایش را از ابتدا در اختیار دارد، اما نگرانی اصلی او اتفاقاتی است که در جریان بازی رقم خواهد خورد، به‌ویژه در جناحین، جایی که گزینه‌هایش به دمفرایس و دی‌مارکو محدود می‌شود.
به همین دلیل، دقیقه ۶۰ برای اینزاگی لحظه‌ای حیاتی خواهد بود؛ جایی که معمولاً تعویض‌های کناری انجام می‌دهد و باید استراتژی دقیقی برای آن داشته باشد. اما پیش از آن، سؤال اساسی این است:
چگونه اینتر پیروز می‌شود؟
این مسابقه شباهت زیادی به یک بازی شطرنج دارد؛ نوعی نبرد تاکتیکی که یادآور «بازی قرن» بین بوریس اسپاسکی، استاد بزرگ روس، و بابی فیشر، اسطوره آمریکایی است. اما اینجا، مهره‌های اینزاگی و کونته ستاره‌های گران‌قیمت سری‌آ هستند، مربیانی که بالاترین میانگین امتیاز را در لیگ دارند.
بسیاری از بردهای اینتر حاصل سبکی از بازی است که اینزاگی آن را پرورش داده—سبکی قابل تشخیص اما دشوار برای مهار. اما برای پیروزی در این نبرد مستقیم، چیزی فراتر از الگوی معمولی نیاز است؛ شاید چیزی قدیمی‌تر، کلاسیک‌تر.
ترکیب‌های تاکتیکی در جناح چپ: سلاح مخفی اینزاگی
اینجا همان نقطه‌ای است که اینتر قصد دارد بازی را از آن ببرد: جناح چپ. سه‌گانه باستونی، دی‌مارکو و مخیتاریان، محور اصلی برنامه‌های اینزاگی خواهند بود. اینتر با اعمال فشار بر دی لورنزو و پولیتانو، آن‌ها را وادار به دفاعی مداوم خواهد کرد.
استراحت دادن به مخیتاریان در دیدار کوپا ایتالیا برابر لاتزیو، تصمیمی حساب‌شده بود. او در این بازی نقشی کلیدی خواهد داشت؛ هم برای حفظ سرعت بازی و هم برای خلق برتری عددی در جناح چپ، جایی که ناپولی را می‌توان غافلگیر کرد. بارلا و چالهان‌اوغلو نیز باید بارها همین منطقه را هدف بگیرند تا نقشه تاکتیکی اینزاگی به اجرا درآید.
گزینه چهارم: تغییرات تاکتیکی در لحظات حساس
اما در نیمه دوم، مسئله‌ای دیگر مطرح می‌شود: فرسودگی فیزیکی. دی‌مارکو، که بیش از دمفرایس تحت فشار است، پس از یک ساعت بازی نیاز به تعویض دارد. از ۲۲ بازی‌ای که در این فصل به‌عنوان بازیکن اصلی به میدان رفته، ۱۷ بار تعویض شده است.
مشکل اینجا است که مصدومیت‌های کارلوس آگوستو، زالوسکی و دارمیان، که بازگشتش تا اواخر مارس به تعویق افتاده، دست اینزاگی را برای جایگزین‌ها بسته است. به همین دلیل، این احتمال را نباید نادیده گرفت که در دقایق پایانی، اینزاگی سیستم دفاعی چهار نفره را به کار بگیرد—همان تغییری که مقابل لاتزیو امتحان شد.
در روزهای اخیر، اینزاگی در آپیانو این چینش را تمرین کرده است، و شاید در لحظات حساس، با اضافه کردن یک مدافع مرکزی، بستونی را به پست مدافع کناری چپ ببرد. تغییری که می‌تواند ساختار دفاعی ناپولی را دگرگون کند.
یک نبرد حیاتی برای اسکودتو
چالش اینزاگی و کونته فراتر از یک بازی عادی سری‌آ است. این یک امتحان نهایی برای دو تیمی است که ماه فوریه سختی را پشت سر گذاشته‌اند. هر تیمی که در این مقطع فاصله ایجاد کند، گامی بزرگ به سوی قهرمانی برخواهد داشت.
اما اینزاگی نیازی به یادآوری این موضوع به بازیکنانش ندارد. او نیازی ندارد که بر ضرورت پیروزی تأکید کند؛ بلکه مهم‌تر است که به آن‌ها بیاموزد چگونه برای آن بجنگند.
بیشتر بخوانید: مهاجم افسانه ای اینتر؛ درباره طارمی زیاد حرف می زنند اما انتخاب من آرناتوویچ است!