طرفداری | روبن آموریم در مصاحبه‌ای خواندنی با ریو فردیناند، درباره ماه‌های ابتدایی حضور در منچستریونایتد صحبت کرده است.

به گزارش TNT Sports، آن‌طور که خود این مربی ۴۰ ساله می‌گوید، از مصاحبه‌های پی در پی خسته شده است؛ ولی این هم بخش اجتناب ناپذیری از نشستن روی نیمکت داغ اولدترافورد است؛ نیمکتی که دغدغه‌ها و معضلات خاص خود را به همراه دارد.

بخش نخست صحبت‌های آموریم را در ادامه می‌خوانید.

• ماه‌های ابتدایی حضورت در منچستریونایتد چگونه بوده است؟

یک چالش بزرگ. این از تمامی جهات شغل سختی است. تغییرات پی در پی در تلاش برای یافتن راه حل، این که هر هفته باید اینجا باشی و (با رسانه‌ها) صحبت کنی، مصاحبه‌های کوچک، نشست‌های خبری... در این شرایط، بعضاً تمرکز کردن روی کار سخت است. البته وقتی در منچستریونایتد باشی، هر چه می‌گویی، هر کاری می‌کنی یا هر نتیجه چیز بزرگی است. سخت‌ترین قسمت آن هم با فاصله، باختن است. 

• در ابتدای ورود به باشگاه گفته بودی که طوفان‌ها از راه خواهند رسید؛ آیا این طوفان‌ها بیشتر از حد انتظار بوده است؟

اگر در ابتدای کار به من می‌گفتند که از ۱۴ بازی فقط ۴ برد به دست خواهی آورد، باور نمی‌کردم و می‌گفتم که دیوانه هستید! این برای من سخت‌ترین قسمت است.

• و تو به برنده شدن عادت داری...

فقط این نیست؛ این به غرورت به عنوان یک مربی بر می‌گردد و زمینه آن اهمیتی ندارد. این که در منچستریونایتد باشی و ۹ باخت لیگ برتری تجربه کنی، به نظرم خودت که یک بازیکن بودی، این را می‌دانی که وقتی به اینجا می‌رسی، گاهی عوض کردن اوضاع سخت می‌شود. من انتظار روزهای سختی را داشتم، ولی نه به این شکل. 

• من امروز در سطح شهر منچستر بودم و شاید حدود ۲۰ نفر سراغ من آمدند و درباره اوضاع منچستریونایتد صحبت کردند. شاید درباره برخی از سطوح باشگاه منفی صحبت کرده باشند ولی می‌گفتند: «به روبن به عنوان سرمربی تیم باور داریم». آیا این (حمایت) را حس می‌کنی؟

این را حس می‌کنم و در عین حال بابت آن شرمنده‌ام؛ چرا که اگر به نمایش‌های ما نگاه کنید و تیم را درون زمین ببینید، برای من به عنوان مربی سخت است که نکات مثبت زیادی از آن برداشت کنم. وقتی ایده‌ای را خیلی شفاف دنبال می‌کنی ولی آن را درون زمین نمی‌بینی... منظورم این است که گاهی این را در تمرینات می‌بینم ولی بعد درون زمین در ارتباط با چیزهای پیش پا افتاده به مشکل می‌خوریم...

• به نظرت چرا این‌طور است؟

نمی‌دانم؛ نمی‌دانم. این تقصیر من است (می‌خندد). به نظرم بعضاً در بازی‌ها خیلی دستپاچه می‌شویم. می‌توان این را در چیزهای کوچک دید. حتی در اولدترافورد هم این‌گونه است. وقتی بازیکنان در رختکن هستند و بعد برای گرم کردن بیرون می‌رویم و سپس بازی آغاز می‌شود، گاهی احساس می‌کنم جو سنگین است. به نظرم این موارد را بارها در بازی‌ها از خود نشان داده‌ایم. 

• هواداران منچستریونایتد خیلی در قبالت صبور هستند. چه چیزی می‌توانی بگویی که برای باقی فصل به آن‌ها امید ببخشی؟

 گفتن هر چیزی به آن‌ها، خیلی سخت است. ترجیح می‌دهم هر روز تمام چیزها را برای دگرگون ساختن نتایج و عملکرد تیم امتحان کنم. من هرگز چنین چیزی ندیده‌ام؛ منظورم رفتارشان نه فقط با من، بلکه همچنین با بازیکنان است. آن‌ها در بازی‌های خارج از خانه و خانگی، باورنکردنی هستند. من هر آنچه می‌دانم را به کار گرفته‌ام و ما هنوز می‌بازیم! گفتن این خیلی سخت است. پس فقط می‌خواهم بگویم که در حال انجام دادن تمام تلاش خودم هستم. خیلی طول کشید تا باشگاهی را برای ترک اسپورتینگ انتخاب کنم و در نهایت این باشگاه را انتخاب کردم. ولی بعد از آن‌ همه تلاش، این که پشت سر هم ناکام بمانی، واقعاً سخت است. من تمام تلاشم را برای عوض کردن اوضاع می‌کنم ولی گاهی بهترین حد تو، کافی نیست. پس باید امیدوار بود که بتوانیم در این بازی، آن را تغییر دهیم. 

•  این تغییر چگونه حاصل می‌شود؟ چون برخی می‌گویند مشکل فقط فوتبال نیست. بازیکنان زیادی در آن ترکیب هستند که در طول این سال‌ها، زیر نظر مربیان متفاوتی زخم خورده‌اند و وظیفه تو این است که آن زخم‌ها را پانسمان کنی تا بتوانند بلند شوند.

تنها راهی که می‌دانم می‌توان به آن‌ها کمک کرد، دادن راهکارهایی برای بازی کردن درون زمین است. برای اجرایی شدن چنین چیزی، باید آن اصول را باور کنند؛ و باور کردن این باید حتی در زمانی که شکست می‌خوریم یا در شرایط سختی هستیم یا حتی وقتی که نمی‌توانیم یک بازیسازی از عقب انجام بدهیم، باید رعایت شود. همین سخت‌ترین قسمت ماجراست؛ چون وقتی گل می‌خوریم یا لحظه بدی داریم که انگار تیم آن ارتباط لازم را ندارد، خودمان را گم می‌کنیم. اما همان‌طور که گفتی، متوجهم که گاهی این فراتر از فوتبال و تاکتیک است و به ذهنیت بازیکنان بر می‌گردد.