به گزارش حوزه استان‌های خبرگزاری تقریب، هم‌اکنون در بطن سرزمین کهن‌مان ایران، زنگ خطری به صدا درآمده است که پژواک آن در دل تاریخ و فرهنگ این مرز و بوم به صدا درآمده است.
کاهش جمعیت پدیده‌ای است که نه تنها به عنوان یک عدد در آمارها، بلکه به عنوان یک فراخوان برای اندیشیدن به آینده‌ای نامعلوم و سرشار از چالش‌ها خود را نمایان می‌سازد چرا که هر جامعه، همچون باغی است که در آن نسل‌ها به بار می‌آیند و با خویش فرهنگ، هنر و هویت را به ارمغان می‌آورند.
اما اکنون این باغ در معرض خشکی و پژمردگی قرار دارد و پیری جمعیت، همچون سایه‌ای سنگین بر دوش کشور نشسته و یادآور روزهایی است که در آن، نسل‌های جوان‌تر به تدریج از صحنه زندگی محو می‌شوند و جایشان را به سالخوردگان می‌دهند.
این تحول نه تنها بر ساختار اجتماعی تأثیر می‌گذارد، بلکه می‌تواند به زوال هویت فرهنگی منجر شود و زمانی که جوانان با شور و شوق دستان خود را به سوی آسمان دراز می‌کنند تا ایده‌ها و آرزوهای خود را به پرواز درآورند، باید بدانند که جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنند، نیازمند حضور و مشارکت فعال آنان است.
به راستی، آیا می‌توان تصور کرد که در آینده‌ای نه چندان دور، نسل‌های آینده ما با میراثی تهی از عشق و شور زندگی روبرو شوند؟ آیا این سرزمین با تاریخ غنی و فرهنگ پربار خود، سزاوار این سیر نزولی است؟
برای مقابله با این بحران، باید به عمق معضلات توجه کرده و راهکارهای نوین و خلاقانه‌ای بیابیم و در این راستا نخستین گام، شناخت ارزش واقعی خانواده و ترویج فرهنگ فرزندآوری است؛ فرهنگی که در آن هر فرزند نه تنها یک عضو جدید، بلکه یک امید و آرزو برای آینده‌ای روشن‌تر محسوب می‌شود.
هم اکنون دولت و نهادهای اجتماعی باید دست به دست هم دهند تا فضایی فراهم آورند که جوانان بتوانند با آرامش خاطر، خانواده تشکیل دهند و تسهیلات مالی، امکانات آموزشی و خدمات بهداشتی باید به گونه‌ای طراحی شوند که جوانان را به سوی زندگی خانوادگی ترغیب کند.
بی‌تردید کاهش جمعیت پدیده‌ای است که به تدریج در حال تبدیل شدن به یکی از چالش‌های اساسی جامعه ایرانی است و این بحران نه تنها به عنوان یک عدد در آمارها، بلکه به عنوان یک فراخوان برای اندیشیدن به آینده‌ای نامعلوم و سرشار از چالش‌ها خود را نمایان می‌سازد.
از ابعاد بحران کاهش جمعیت می‌توان به پیری جمعیت، کاهش نیروی کار و تهدید هویت فرهنگی اشاره کرد و علل کاهش جمعیت نیز تغییرات اجتماعی و فرهنگی، مشکلات اقتصادی و عدم حمایت اجتماعی است.
به نظر می‌رسد که در حال حاضر باید ضمن ترویج فرهنگ خانواده‌محوری و واگذاری تسهیلات مالی به خانواده‌ها، از مادران حمایت شده و با ایجاد فضاهای اجتماعی، تشویق به مشارکت اجتماعی و همکاری با رسانه‌ها در دستور کار مسئولان قرار گیرد.
در این راستا، مسئولیت همگانی که از طریق گفت‌وگو و تبادل نظر، اهمیت این موضوع را برای جامعه روشن کرده و باید آموخت که فرزندآوری نه تنها یک انتخاب فردی است، بلکه یک وظیفه اجتماعی و فرهنگی برای حفظ هویت و آینده این سرزمین است.
∎
کاهش جمعیت پدیده‌ای است که نه تنها به عنوان یک عدد در آمارها، بلکه به عنوان یک فراخوان برای اندیشیدن به آینده‌ای نامعلوم و سرشار از چالش‌ها خود را نمایان می‌سازد چرا که هر جامعه، همچون باغی است که در آن نسل‌ها به بار می‌آیند و با خویش فرهنگ، هنر و هویت را به ارمغان می‌آورند.
اما اکنون این باغ در معرض خشکی و پژمردگی قرار دارد و پیری جمعیت، همچون سایه‌ای سنگین بر دوش کشور نشسته و یادآور روزهایی است که در آن، نسل‌های جوان‌تر به تدریج از صحنه زندگی محو می‌شوند و جایشان را به سالخوردگان می‌دهند.
این تحول نه تنها بر ساختار اجتماعی تأثیر می‌گذارد، بلکه می‌تواند به زوال هویت فرهنگی منجر شود و زمانی که جوانان با شور و شوق دستان خود را به سوی آسمان دراز می‌کنند تا ایده‌ها و آرزوهای خود را به پرواز درآورند، باید بدانند که جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنند، نیازمند حضور و مشارکت فعال آنان است.
به راستی، آیا می‌توان تصور کرد که در آینده‌ای نه چندان دور، نسل‌های آینده ما با میراثی تهی از عشق و شور زندگی روبرو شوند؟ آیا این سرزمین با تاریخ غنی و فرهنگ پربار خود، سزاوار این سیر نزولی است؟
برای مقابله با این بحران، باید به عمق معضلات توجه کرده و راهکارهای نوین و خلاقانه‌ای بیابیم و در این راستا نخستین گام، شناخت ارزش واقعی خانواده و ترویج فرهنگ فرزندآوری است؛ فرهنگی که در آن هر فرزند نه تنها یک عضو جدید، بلکه یک امید و آرزو برای آینده‌ای روشن‌تر محسوب می‌شود.
هم اکنون دولت و نهادهای اجتماعی باید دست به دست هم دهند تا فضایی فراهم آورند که جوانان بتوانند با آرامش خاطر، خانواده تشکیل دهند و تسهیلات مالی، امکانات آموزشی و خدمات بهداشتی باید به گونه‌ای طراحی شوند که جوانان را به سوی زندگی خانوادگی ترغیب کند.
بی‌تردید کاهش جمعیت پدیده‌ای است که به تدریج در حال تبدیل شدن به یکی از چالش‌های اساسی جامعه ایرانی است و این بحران نه تنها به عنوان یک عدد در آمارها، بلکه به عنوان یک فراخوان برای اندیشیدن به آینده‌ای نامعلوم و سرشار از چالش‌ها خود را نمایان می‌سازد.
از ابعاد بحران کاهش جمعیت می‌توان به پیری جمعیت، کاهش نیروی کار و تهدید هویت فرهنگی اشاره کرد و علل کاهش جمعیت نیز تغییرات اجتماعی و فرهنگی، مشکلات اقتصادی و عدم حمایت اجتماعی است.
به نظر می‌رسد که در حال حاضر باید ضمن ترویج فرهنگ خانواده‌محوری و واگذاری تسهیلات مالی به خانواده‌ها، از مادران حمایت شده و با ایجاد فضاهای اجتماعی، تشویق به مشارکت اجتماعی و همکاری با رسانه‌ها در دستور کار مسئولان قرار گیرد.
در این راستا، مسئولیت همگانی که از طریق گفت‌وگو و تبادل نظر، اهمیت این موضوع را برای جامعه روشن کرده و باید آموخت که فرزندآوری نه تنها یک انتخاب فردی است، بلکه یک وظیفه اجتماعی و فرهنگی برای حفظ هویت و آینده این سرزمین است.
انتهای پیام/