به گزارش خبرگزاری حوزه، پس از انتشار سه قسمت، بالاخره مسئولان متولی پس از گسترده‌تر شدن اعتراضات مردمی، به توقیف سریال توهین آمیز"تاسیان" رضایت دادند؛ محصولی از شبکه نمایش خانگی به کارگردانی خانم "تینا پاکروان" که گویا از همان قسمت نخست بر روی حواشی و به تعبیر دقیق تر تابوشکنی تمرکز خاصی انجام داده بود تا بلکه از این طریق بیشتر دیده شود!

البته همان طور که دادستانی اعلام کرده، ادامه انتشار این سریال منوط به اعمال اصلاحات لازم است. توضیح بیشتر این که جنجال‌ها از سکانس پرحاشیه مهمانی در قسمت نخست سریال شروع شد. رقص مختلط شخصیت های سریال در این سکانس و همین طور استفاده از کلاه‌گیس برای بازیگران، واکنش‌های منفی بسیاری را سبب شد تا آنجا که حتی برخی سیاسیون اصلاح طلب نیز به خاطر این رویه و تابوشکنی به مسئولان ساترا و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی خُرده گرفتند و خواستار جلوگیری از عادی سازی این مباحث بر بستر شبکه نمایش خانگی شدند.

شکایت ستاد امر به معروف و نهی از منکر

پس از پخش همان قسمت اول، حجت‌الاسلام یاسر خلیلی، مدیرکل حقوقی ستاد امر به معروف و نهی از منکر کشور، از شکایت این ستاد از ساترا و پلتفرم فیلیمو به دلیل برخی سکانس‌های "تاسیان" خبر داد و همچنین ابراز داشت: "متاسفانه مدیران ساترا به فیلمی اجازه پخش داده‌اند که به صورت مشخص موضوع حیا و عفت را در جامعه هدف قرار داده است. در سریالی به نام «تاسیان» به رقص مختلط، بوسه، بغل و بدون پوشش بودن نمایش داده شده است".

البته ناگفته نماند که در همین ساعات انتشار خبر توقیف سریال از سوی برخی رسانه ها و جریان ها، فریاد مظلومیت سازندگان این سریال بلند شده و هجمه ای علیه دستگاه قضایی به راه انداخته اند و حال آن که تخلفات عوامل تولیدکننده در این محصول که علی القاعده باید مجوز لازم را اخذ کند به نحوی است که نمی توان با اغماض و بی تفاوتی نسبت با آن برخورد کرد، ضمن آن که خواسته یا ناخواسته پیام های القایی از سوی چنین اثری به فرهنگ عمومی نیز خدشه وارد ساخته که باید نسبت به آن موضع گرفت.

اندکی از داستان سریال

برای آنان که سریال را ندیده اند باید متذکر شد که داستان راجع به جوانی از یک خانواده مذهبی است که از خانه دل می کند و شب‌ها در چاپخانه می‌خوابد تا بتواند آزادانه مشروب بخورد و عکس خواننده‌ها و هنرپیشه‌ها را به در و دیوار اتاقش نصب کند. یک روز دختر کارخانه‌داری بزرگ به این چاپخانه می‌آید و بابت اینکه رنگ نقاشی‌های کتابش به‌درستی مطابق آبی فیروزه‌ای درنیامده گلایه می‌کند.

جوان عاشق پیشه، بدون آنکه دختر او را ببیند، عاشق می شود و در راه رسیدن به معشوق وارد بازی هایی می شود از جمله این که دختر یک شب به مراسم شعرخوانی انجمن گوته می‌رود و این پسر که در تعقیب اوست، تعدادی شعر که برادر مذهبی‌اش داده تا چاپ کند را همراه دارد. ساواک دم در دستگیرش می‌کند و یکی از مأموران ارشد آنجا رفیق و بچه‌محل از آب درمی‌آید. بعد این پسر عاشق‌پیشه تصمیم می‌گیرد برای اینکه ابزاری جهت نمایاندن خودش به این دختر پیدا کند، وارد ساواک شود و آنها هم بدون هر نوع استعلام یا اینکه حتی توجه کنند برادر او یک دانشجوی مبارز اسلامگراست، بلافاصله جذبش می‌کنند و دیگر خرده داستان ها اما آن چه باید مورد توجه قرار گیرد معنا و مفهوم واژه تاسیان است که به معنای حسرت و دلتنگی است.

حسرت نسبت به گذشته با چاشنی تحریف واقعیت

این عنوان به شکل تلخیصی خود گواه آن است که نگاه و رویکرد ذهنی برای ساخت این سریال ریشه در چه چیزی دارد به این معنا که اثری را شاهد هستیم که برخلاف واقعیت های مسلم تاریخی، ایران در آستانه انقلاب را به لحاظ فرهنگی و اجتماعی، گل و بلبل نشان می دهد و حتی نگاه طنزآمیز و ساده انگارانه ای به ساواک دارد و در عین حال خانواده مذهبی را دچار دگماتیسم اعتقادی و سیاسی می داند، ضمن آن که در بازنمایی فعالیت سیاسی دانشجویان دانشگاه تهران طوری فضاسازی می کند که گویا چند دانشجوی کمونیسم، موتور محرکه انقلاب ۵۷ بوده اند.

کارگردان در عین حال ضمن نمایش صحنه‌های پر زرق‌وبرق از زندگی اشرافی، مهمانی‌های مختلط، رقص و نوشیدنی‌های الکلی، نوعی حسرت و دلتنگی را برای گذشته ایجاد می‌کند. این همان مفهومی است که در آموزه های ناب دینی ما از آن به عنوان "تزیین" گناه از سوی شیطان تعبیر می شود. در حالی که بسیاری از مردم ایران در دوران پهلوی تحت فشار اقتصادی و اجتماعی بودند، در این سریال، چنین القایی صورت می گیرد که آن روزها، روزگار خوشی بوده و حال آن که حقیقت آن دوران ناظر به مسایلی چون شکاف طبقاتی شدید، فساد و وابستگی به غرب بوده که خود بسترساز شکل گیری و پیروزی انقلاب اسلامی ایران بوده است.

فانتزی بازی با کدام ذهنیت!؟

به تعبیر یکی از روزنامه نگاران، به نظر می رسد که کل این سریال یک مهمانی دهه نودی و و دهه چهارصدی برخی از کافه‌نشین‌های پایتخت است که در محل نشست و برخاستشان انبوهی از عکس‌های دوران قبل از انقلاب به در و دیوار چسبانده شده و حتی لباس آدم‌های مجموعه، خصوصاً خانم‌ها، با آدم‌های همین دور و اطراف در دهه اخیر مو نمی‌زند. فقط کافی است به دست هر کدام از بازیگران زن این مجموعه یک گوشی آیفون داده شود تا با همان لباس سر صحنه که مثلاً قرار بوده مربوط به نیم‌قرن پیش باشد، به خیابان‌های مرکز تهران امروز بیایند.

به هر صورت چه به لحاظ فرمی و چه محتوایی، سریال تاسیان دارای اغلاط مشهودی است، ضمن آن که همان طور که در طلیعه این نوشتار هم اشاره شد، حاوی سکانس هایی است که از باب قبح شکنی به دنبال عادی سازی برخی مناسبات در جامعه است.