خبرگزاری قوه قضاییه جمهوری اسلامی از توقف پخش سریال «تاسیان» خبر داد و دلیل آن را «نداشتن مجوز تولید و پخش» اعلام کرد.
خبرگزاری میزان شامگاه یکشنبه پنجم اسفند بدون اشاره به جزئیات تنها نوشت که «جلسه‌ای با حضور تهیه‌کننده سریال و مسئول سکو» برگزار شد و «به وی ابلاغ شده است که سریال دارای ایراداتی است».
به نوشته میزان، «عوامل فیلم باید ضمن کسب مجوز تولید و پخش، ایرادات سریال را نیز اصلاح کنند».
سریال تاریخی «تاسیان» یک مجموعه نمایش خانگی به نویسندگی و کارگردانی تینا پاکروان است و داستان آن در سال‌های پیش از انقلاب ۱۳۵۷ می‌گذرد.
شماری از منتقدان و همچنین کاربران شبکه اجتماعی گفته‌اند که این سریال توقیف شد تا از بینندگان تلویزیون جمهوری اسلامی کاسته نشود.
از جمله مسعود فراستی، منتقد سینما و تلویزیون، گفت: «ممیزی نمی‌گذارد یک سریال تاریخی آبرومند بیاید مردم ببینند، مبادا آشغال‌هایی که دارند دیده نشود.»
پخش این سریال از ۱۹ بهمن در شبکه نمایش خانگی «فیلیمو» آغاز شد و بلافاصله انتقادهای مقام‌ها و رسانه‌های حکومتی را به دنبال داشت.
«ستاد امر به معروف و نهی از منکر» ۲۴ بهمن با بیان اینکه این سریال «حیا و عفت در جامعه را هدف قرار داده»، اعلام کرد که از فیلیمو و ساترا شکایت کرده است.
پیش از آن نیز علی مطهری، نماینده پیشین مجلس، بلافاصله پس از نمایش اولین قسمت نوشته بود که عوامل این سریال و نمایش دهندگان آن در تلاش‌اند تا «به تدریج رقص مختلط و مانند آن را عادی جلوه دهند».
خبرگزاری فارس، نزدیک به سپاه پاسداران، نیز در چندین یادداشت به «تاسیان» تاخت و مدعی شد که این سریال «ساواک را تطهیر می‌کند»، «انقلابیون را سطحی نشان می‌دهد» و «سبک زندگی اشرافی را ترویج می‌کند».
در طول سال‌های اخیر و با گرایش بیشتر مخاطبان به سکوهای (پلتفرم‌های) نمایش خانگی، دستگاه قضایی جمهوری اسلامی بارها به دلایل مختلف آثار نمایشی این شبکه‌ها را به طور موقت یا همیشگی توقیف کرده است.
مجموعه‌های «غربت»، «شبکه مخفی زنان»، «قورباغه»، «روزی روزگاری مریخ»، «جیران»، «زخم کاری»، «ممنوعه» و «عاشقانه» برخی از این سریال‌ها بودند.
از جمله، خرداد ۱۴۰۰ پخش سریال «می‌خواهم زنده بمانم» از شبکه فیلیمو به طور موقت دچار وقفه شد و پس از آن اعلام شد که دلیل این وقفه مخالفت نیروی انتظامی جمهوری اسلامی با شیوه بازنمایی کمیته‌های انقلاب در این سریال بوده است.
ساخت و نمایش آثار سینمایی و تلویزیونی در ایران با سانسور همراه است و در سال‌های اخیر شماری از هنرمندان ناچار به خلق آثار خود به طور پنهانی و بدون تن دادن به سانسور، از جمله رعایت حجاب اجباری برای بازیگران زن، شده‌اند.
با این حال این آثار نیز با برخورد نهادهای امنیتی و قضایی روبه‌رو شده است.
