چند روز پس از سخنان رهبری انقلاب درباره‌ی مذاکره‌ی ایران و آمریکا شبکه‌ی خبر سیما میزبان مناظره‌ای در این باره بود که در آن اظهاراتی صریح و چالش‌برانگیز مطرح شد.
این مناظره با حضور سعید نورمحمدی (سخنگوی حزب ندای ایرانیان)، علی اصغر شفیعیان (فعال رسانه‌ای)، علی کاکادزفولی (جامعه‌شناس) و محمدمهدی عباسی (کارشناس مسائل آمریکا) برگزار شد.
گزارش انصاف نیوز از دیدگاه‌های مطرح شده در این مناظره‌ی تلویزیونی را می‌توانید در ادامه بخوانید. فیلم این مناظره را هم می‌توانید از [این لینک] در یوتیوب ببینید.
باید ماهیت ترامپیسم را بشناسیم
سعید نورمحمدی: برای مواجهه با آمریکا باید ماهیت ترامپیسم در دوره‌ی جدید را بشناسیم. دانستن ماهیت جریان ملی‌گرایی افراطی که به دنبال کنار زدن لیبرالیسم در آمریکا و همینطور اینکه ما در پی چه چیزی هستیم مهم است.
مذاکره، قطع مذاکره، گفت‌وگو، مذاکره‌ی چندجانبه و … ابزارهای سیاست خارجی هستند. بر اساس منافع ملی باید از هر کدام از این ابزارها استفاده کرد.
سخنان رهبری به این معنا نیست که نباید مذاکره کرد
علی‌اصغر شفیعیان: سخنان رهبری به هیچ عنوان به این معنا نیست که دیگر نباید مذاکره‌ای کرد. ایشان چند روز پیش در دیداری که با رهبران حماس داشتند از مذاکره‌کنندگان آنها تقدیر کردند و توافق آنها را دستاورد بزرگ خواندند. این توافق میان حماس با کجا بوده؟! آیا آمریکا از اسرائیل بدتر است؟
در نتیجه ممنوعیتی برای مذاکره وجود ندارد اما در زمانی که ترامپ همزمان با اینکه می‌گوید می‌خواهم مذاکره کنم تهدید می‌کند و شروط سنگینی قرار می‌دهد قطعا به صورت مقطعی ایران تامل بیشتری برای این مذاکره خواهد کرد.
مذاکره برای معامله و بده-بستان است و با آمریکا قبلا چنین کاری کردیم و در آینده هم خواهیم کرد. و این کار هیچ ممنوعیتی ندارد به دلیل اینکه ما حتما به دنبال این هستیم که مشکلات‌مان حل شود.
مذاکره برای رفع تحریم خواسته‌ی مردم است
با بررسی وضعیت کشور در ۱۰ تا ۱۵ سال اخیر می‌بینید که در آن سال‌هایی که بین ایران و آمریکا وضعیت وخیم‌تری حکمفرما بوده تورم بالاتر و نرخ رشد اقتصادی پایین‌تر بود، و در سال‌هایی که بین دو کشور مذاکره و توافق وجود داشته تورم کمتر و نرخ رشد بالاتری داشتیم.
مذاکره برای رفع تحریم خواسته‌ی مردم است و این کار باید انجام شود. همانطور که رهبری هم چند سال قبل تاکید کردند که اگر امکان رفع تحریم‌ها وجود دارد حتی یک ساعت هم برای انجام این کار نباید تاخیر کرد. این به معنای آن است که کل حاکمیت باید کمک کنند تا این مسئله حل شود.
بحث بر سر مدل مذاکره است
محمدمهدی عباسی: هیچ کس با اینکه تحریم‌ها به کشور هزینه‌های سنگین تحمیل کرده و باید رفع شود مخالفتی ندارد. اما بحث بر سر مدل مذاکره است.
مدل مذاکره‌ی حماس و اسرائیل گام به گام بود. این مدلی است که کارشناسان سال‌هاست به عنوان یک مدل مطلوب نام می‌برند. اما آیا دولت ترامپ حاضر به پذیرفتن چنین مذاکره‌ای است؟!
در آن سوی میز مذاکره با افرادی مثل مواجه هستیم که صریحا طرفدار حمله‌ی نظامی به ایران هستند. وزیر خارجه آمریکا یکی از مخالفان جدی مذاکره‌ی گام به گام است.
ما با کابینه‌ای مواجه هستیم که به دنبال توافق جامع است و نه توافق گام به گام. آنها به دنبال تمام مولفه‌های قدرت ایران همچون بحث منطقه‌ای، موشکی و … هستند.
این ترامپ، ترامپ قبلی نیست
علی کاکادزفولی: مذاکره با دولت ترامپ را نباید مشابه مذاکرات برجام تصور کرد. نه این ترامپ، ترامپ قبلی است، نه این آمریکا آمریکای دوران برجام است. نه دولت آقای پزشکیان دولت آقای روحانی است. نه جامعه‌ی ایران مثل آن زمان است و نه تحولات منطقه و…
تفاوت نگاه دولت دموکرات اوباما با دولت جمهوری‌خواه ترامپ به مذاکره باید مورد توجه قرار بگیرد. ایدئولوژی کلان این دو حزب در سیاست خارجی با هم متفاوت است.
برای جمهوری‌خواهان قدرت سخت حائز اهمیت است و الگوی مذاکره‌ی آنها با تهدید و فشار همراه است. این موضوع فقط مختص ترامپ هم نیست. آنها به دیپلماسی چند جانبه معتقد نیستند و خروج ترامپ از برجام و توافق‌های دیگر و سازمان‌های بین‌المللی هم به همین دلیل است.
اما برای دموکرات‌ها قدرت نرم اهمیت دارد و مذاکره را بدون پیش‌شرط‌های سخت آغاز می‌کنند و به دنبال دیپلماسی چند جانبه هستند که تجربه‌ی برجام هم حاکی از همین الگو است.
پیشنهاد ترامپ پیشنهاد تسلیم بود
نورمحمدی: پیشنهاد ترامپ به ایران پیشنهاد مذاکره نبود بلکه پیشنهاد تسلیم بود. اینکه بگوید ایران قدرتمند است و به دنبال توافق هستم و در همان روز یادداشت امنیت ملی را امضا کند که تحریم‌ها به سخت‌ترین شکل علیه ایران اعمال شود به معنای این است که او به دنبال مذاکره نیست و در پی به زانو در آوردن ایران است. در نتیجه مذاکره در شرایط فعلی امکان‌پذیر نیست.
در این شرایط اگر وارد مذاکره می‌شدیم دستاوردی به همراه نداشت البته این به معنای نفی مذاکره با آمریکا در طولانی‌مدت و همینطور مذاکره با دیگر کشورها نیست.
با توجه به رفتار ترامپ با دیگر کشور چه در منطقه و چه در اروپا فرصتی برای ایران فراهم شده و باید به سمت مذاکره با دیگر کشورهای دنیا حرکت کنیم.
در شرایط فعلی باید به دنبال شرکای راهبردی بوده و خودمان را تقویت کنیم. اگر چنین اتفاقی بیفتد ادبیات ترامپ نسبت به ایران ممکن است تغییر کند.
حتی چین هم قبل از اجازه‌ی آمریکا به ایران واکسن نمی‌داد
شفیعیان: در ماجرای جنگ‌های ایران و روس قائم مقام فراهانی در واکنش به توهمی که برخی ایرانی‌ها داشتند می‌گوید ملتی که ۵ کرور عایدی سالانه دارد به جنگ ملتی که ۵۰۰ کرور عایدی سالانه دارد نمی‌رود.
آقای مخبر در زمانی که معاون اول بود چندین بار به لغو قراردادهای هر شرکتی با ایران با فشار آمریکا اشاره کرد. او می‌گفت حتی چین هم به ایران واکسن نمی‌داد تا قبل از اینکه آمریکا اجازه دهد.
آقای پزشکیان در خرداد ۱۴۰۳ یک صحبتی داشت که گفت “شعب ابی طالب در صدر اسلام، ۳ سال طول کشید نه ۴۰ سال. ضمن اینکه پیامبر، اصحاب آن حضرت و همه مردم در تحریم، گرسنگی و انواع سختی ها قرار داشتند؛ نه مثل حالا که قاطبه مردم در شعب ابی طالب قرار دارند اما عموم مسـٔولین و خانواده های آنها، مدافعان تحریم و کاسبان تحریم در قلعه های امن، در ناز و نعمت زندگی می کنند و از مردم انتظار دارند تا ابد در شرایط سخت زندگی کنند”.
مردم از دولت و حاکمیت انتظار دارند که این تحریم‌ها را بردارد. اگر مانع آمریکا است باید آنها را سر میز مذاکره بیاوریم وگرنه اروپایی‌ها شوخی هستند و اصل مسئله با آمریکاست. باید مسئله را با آمریکا حل کنیم.
کل حاکمیت باید بتواند بازی را به هم بزند. با اینکه بگوییم آنها نمی‌گذارند که نمی‌شود مسئله حل کرد. آیا ما اینقدر ناتوان هستیم؟! آیا جمهوری اسلامی ناتون است که این تحریم‌ها را رفع کند؟!
انتظار مردم این است که این مشکل حل شود؛ اگر ما عرضه‌ی حل کردن آن را نداریم آن وقت به حساب بی عرضگی همه‌ی ما خواهند گذاشت نه اینکه بگویند آمریکا نگذاشت. شاید آمریکا تا آخر نخواهد آن وقت چه کاری باید کنیم؟! اگر آمریکایی‌ها تا ۳۰ سال دیگر نخواستند چه کنیم؟! در همین شعب ابیطالب بمانیم؟!
مردم ما انتظار حل مسئله را دارند
عباسی: مخالفتی با تغییر این وضعیت که به تعبیر آقای پزشکیان شعب ابیطالب است نداریم. (البته من موافق نیستم که در وضعیت شعب ابیطالب هستیم و فکر می‌کنم رهبری هم نظر دیگری دارند)
اما با این وجود باید ببینیم که در آن طرف میز مذاکرات چه افرادی هستند. نکته‌ای که به آن توجه نمی‌کنید این است که با کابینه‌ای مواجه هستیم که می‌خوهد تمام مولفه‌های قدرت ایران را بگیرد.
شفیعیان: اگر قدرتش را دارید کابینه‌اش را تغییر دهید! مردم ما انتظار حل مسئله را دارند. دولت و بقیه‌ی نهادها باید بتوانند مشکل را از هر طریقی که می‌توانند حل کنند. اگر می‌توانید و توانش را دارید به آمریکا فشار بیاورید. آیا امکان این کار را داریم؟
عباسی: بله قطعا داریم.
ما همواره پای میز مذاکره بوده‌ایم
کاکادزفولی: باید مسائل را از هم تفکیک کنیم. مسئله‌ی مذاکره یک نمای بیرونی و یک نمای داخلی دارد. با نگاهی به تاریخ جمهوری اسلامی می‌بینیم که ما همواره پای میز مذاکره بوده‌ایم. پیشفرض این نبوده که مذاکره نمی‌کنیم مگر اینکه مجبور شویم. بحث ادبیات رسمی و سیاسی یک چیز است اما در عمل پای میز مذاکره بوده‌ایم مگر زمانی که آنها شرط غیرمنطقی بگذارند.
در شرایطی که رسانه‌های بین‌المللی و ادبیاتی که به ویژه پس از حادثه‌ی سوریه تولید می‌کنند این است که ایران ضعیف شده و در موضع ضعف قرار گرفته است، و ترامپ هم در طرح مسئله‌ی مذاکره از موضع غیردموکراتیک وارد می‌شود اگر وارد مذاکره شوید چیزی شبیه توافق مونیخ بین چمبرلین و هیتلر می‌شود که نمونه‌ی مشهوری از شکست در مذاکره است.
اگر ترامپ نظارت بیشتر می‌خواهد قبول می‌کنیم
شفیعیان: آنچه طرف آمریکایی می‌گوید این است که اجازه‌ی دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای را نمی‌دهیم، ما هم که به شکل علنی گفتیم سلاح هسته‌ای نمی‌خواهیم.
عباسی: مسئله‌ی ترامپ سلاح هسته‌ای نیست. اگر اینطور بود می‌توانست به برجام برگردد. اگر بحث او فقط نظارت بیشتر است آن را قبول می‌کنیم. ترامپ به دنبال مسئله‌ی هسته‌ای نیست، موشکی، منطقه‌ای و… را می‌خواهد. درباره‌ی چابهار هم صحبت کرده.
شفیعیان: ما چه خواسته‌ای داریم؟
عباسی: خواسته‌ی ما رفع تحریم است، چیزی که ترامپ هیچگاه حاضر به انجامش نیست مگر اینکه توافق جامع شکل بگیرد که آن هم مطلوب ما نیست و ما به دنبال توافق گام به گام هستیم و هیچ کس با آن مشکلی ندارد.
فرصت‌های توافق را از دست دادیم
نورمحمدی: باید نگاهی به سیاست خارجی کشور در یک دهه گذشته نگاهی بیندازیم. یکی از علل وضعیتی که امروز در آن قرار داریم این است که فرصت‌های توافق را در دوره‌های مختلف از دست دادیم.
در اواخر دولت روحانی فرصت فراهم شده بود که توافق انجام شود و فقط یک امضا مانده این فرصت گرفته شد. و یا در دولت شهید رئیسی در سال ۱۴۰۱ زمینه‌ی توافق فراهم شد ولی عده‌ای با وعده ی خیالی ‘زمستان سخت اروپا’ آن را به تعویق انداختند و باعث تحمیل هزینه‌‌ی فراوان به کشور شدند.
در حال حاضر در آمریکا با دولتی مواجه هستیم که قابل پیش‌بینی نیست و در صورت توافق هم معلوم نیست که زیر میز نزند. ما در مرحله‌ی ماقبل توافق با دولت ترامپ قرار داریم و آن یافتن تضمینی برای پاینبدی آمریکا وجود داشته باشد.
اگر دولت ترامپ بتواند چنین تضمینی بدهد و منافع ملی ایران در آن لحاظ شود مطمئتم مقامات عالی کشور هم در مورد اینکه در شرایط فعلی مذاکرا نکنیم تجدید نظر خواهند کرد.
مبنای قدرت مردم است
بخشی از این موضوع به سیاست خارجی و وزارت امور خارجه بازمی‌گردد اما بخشی هم به سیاست داخلی مربوط است. تا زمانی که نتوانیم با نگاه به درون خودمان را قدرتمند کنیم نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم در بیرون با ما با احترام رفتار کنند.
مبنای قدرت مردم است و بر اساس الویت امنیت ملی باید به آنها احترام گذاشت و حقوق‌شان را رعایت کرد تا آنها پشتیبان سیستم باشند. اگر مردم پای نظام بایستند همه جای دنیا با احترام به ایران نگاه خواهند کرد.
در دو انتخابات اخیر مشارکت پایینی داشتیم. دلایل آن هر چه باشد نشانگر آن است که بخشی از مردم ما دلگیر هستند. مسائل سیاست خارجی ما به مسائل سیاست داخلی پیوند خورده است و نمی‌توانیم اینها را از هم جدا کنیم.
باید با قدرت وارد مذاکره شد
شفیعیان: آنچه در روابط بین‌الملل اهمیت دارد قدرت است و هر طرفی که قدرت بیشتری دارد تعیین‌کننده خواهد بود. به اندازه‌ی سهمی از قدرت اقتصادی، اجتماعی، منطقه‌ای و… که داریم می‌توانیم سهمی از مذاکرات داشته باشیم.
در حال حاضر به نسبت قبل از نظر اقتصادی، منطقه‌ای و… ضعیف شدیم اما باید ببینیم که چه داشته‌هایی در داخل داریم. باید در همین وضعیت شعب ابیطاب به سمت اصلاح ساختارها برویم تا نظام اداری خود را اصلاح کنیم و هزینه‌ها کم شود. در آن شرایط زمانی که در مذاکره حاضر شویم مقداری از نقطه‌ای که الان هستیم جلوتر باشیم.
اما اینکه بخواهیم وضعیتی که در آن هستیم انکار کنیم درست نیست. ما علاوه بر آمریکا با دیگر کشورها هم در هنگام مذاکره هم‌سطح و برابر نیستیم. همانطور که آن کشورها هم هنگام مذاکره با همدیگر برابر نیستم.
اگر طرف مقابل نتواند خودش را ثابت کند ما به آسانی نمی‌توانیم وارد معامله‌ی جدید با او شویم و توپ در زمین آمریکاست.
باید با قدرت وارد مذاکره شد اما مردم تحمل نمی‌کنند که ۴۰ سال دیگر صبر کنند تا مسئله را حل کنید. مسئله‌ی ما حتما دست آمریکاست و باید کاری کنیم که مسئله‌ی آنها هم دست ما باشد. باید قدرت این کار را داشته باشیم.
اینقدر تعلل کردند که وضعیت به اینجا رسید
کاکادزفولی: درباره‌ی دوره‌ی شهید رئیسی کارهایی پیش رفت، توافق‌هایی هم انجام شد حتی نتایجی هم حاصل شد اما طرفی که عهدشکنی کرد ما نبودیم.
شفیعیان: در تیر ۱۴۰۰ که وضعیت توافق در حال انجام از دوره‌ی مرحوم آقای رئیسی هم بهتر بود، آقای روحانی، رئیس جمهور وقت گفت اگر اجازه دهند یک ساعت دیگر توافق انجام می‌شود که گفتند آقای رئیسی می‌آیند و این کار را می‌کنند. اینقدر تعلل کردند که وضعیت به اینجا رسید.
خطی که سلاح هسته‌ای را دنبال می‌کند اشتباه است
کاکادزفولی: خطی در کشور وجود دارد که وقتی در موضع ضعف هستیم می‌گویند مذاکره کنید وقتی در موضع قدرت باشیم هم همینطور.
این نگاه که بگوییم ما که بمب هسته‌ای نمی‌سازیم ترامپ هم گفته بمب هسته‌ای نسازید پس همه چیز حل است نادرست است. اگر اینطور است پس دیگر چرا مذاکره کند؟! این دوگانه باطل است.
خطی که سلاح هسته‌ای را دنبال می‌کند اشتباه است. زمانی که رهبر کشور از گذشته تا حالا درباره‌ی این قضیه موضع صریح دارد عده‌ای از متخصصان روابط بین‌الملل با دکترین ابهام مسئله را اینطور پیش ببرند نتیجه‌ی سیاسی و رسانه‌ای آن در خدمت خط رسانه‌های بین‌المللی علیه ایران می‌شود. دوگانه‌ی ساختن و نساختن سلاح هسته‌ای باطل است.
اما با این وجود آیا از ترامپی که چنین رفتارهایی را حتی با اوکراین دارد می‌توان انتظار داشت تضمینی دهد؟!
کدام آدم عاقلی با مذاکره مشکل دارد؟!
شفیعیان: راه حل شما چیست؟ تا ۴۰ سال دیگر صبر کنیم؟! منظورتان از تضمین اجرایی چیست؟
کاکادزفولی: مسئله‌ی من این نیست که مذاکره کنیم یا مذاکره نکنیم. ما که با مذاکره مشکلی نداریم. کدام آدم عاقلی با مذاکره مشکل دارد؟! بحث درباره‌ی این است که آیا با این ترامپ و آمریکا می‌توان مذاکره کرد؟!
مقصر آمریکاست
شفیعیان: اگر شما تا یک سال دیگر بخواهید کاری کنید که تحریم‌ها را آمریکای زورگو بردارد چه می‌کنید؟
کاکادزفولی: اولا نباید فراموش کنیم که ما تحریم شدیم. دوم اینکه مقصر اینکه ما تحریم شدیم ما نیستیم.
شفیعیان: چطور تحریم را رفع می‌کنید؟
عباسی: مقصر تحریم‌ها را دارید اشتباه معرفی می‌کنید. مقصر ما نیستیم. مقصر آمریکاست.
شفیعیان: درباره‌ی اینکه تقصیر چه کسی بوده حرف نمی‌زنیم. سوال این است که چطور می‌خواهید تحریم را رفع کنید؟
عباسی: وقتی طرف مقابل بدعهد است چرا باید دوباره با او توافق کنیم.
شفیعیان: فرض کنید شما مسئول هستید و می‌خواهید این مسئله را در یک سال آینده حل کنید.
عباسی: راه‌حل‌های جایگزین وجود دارد اما نکته اینجاست که در مقابل ما یک حاکمیت ایالات متحده وجود دارد که به متحدان خودش مثل اشرف غنی، زلنسکی و… هم رحم نمی‌کند.
رهبر کره شمالی سه مرتبه در دولت اول ترامپ با او دیدار کرد در نهایت تحریم‌ها برگشت و این کشور هم تست‌های موشکی و هسته‌ای را انجام داد و در عمل هیچ اتفاقی نیفتاد.
با دولت ترامپ نمی‌شود توافق مطلوبی داشت.
شفیعیان: توافق مطلوب چیست؟
عباسی: توافق گام به گام و قابل راستی‌آزمایی
شفیعیان: اگر امروز این اتفاق بیفتد موافق مذاکره با ترامپ هستید؟
عباسی: بله، اما الان با کابینه‌ای در آمریکا مواجه هستم که چنین اعتقادی ندارد.
پنجره‌های فرصت برای ایران باز می‌شود
نورمحمدی: با توجه به سیاست ترامپ مبنی بر درگیر شدن با دنیا پنجره‌های فرصت برای ایران باز می‌شود اما باید فراموش نکنیم که هدف رفع تحریم‌هاست. شاید بتوان بدون رفع تحریم هم اقتصاد کشور را روی پا نگاه داشت اما نمی‌توانیم به رشد و توسعه دست پیدا کنیم و از کشورهای منطقه هم عقب می‌مانیم.
تا تغییر رفتار در دولت آمریکا اتفاق نیفتاد و ترامپ بخواهد در این مسیر پیش برود تقریبا مطمئن هستم که مذاکره با آمریکا به نتیجه نمی‌رسد.
در عرصه‌ی بین‌الملل هیچ تضمینی وجود ندارد و هیچ‌کس تضمین نمی‌دهد
شفیعیان: من با این گزاره که با ‘این ترامپ’ نمی‌شود مذاکره کرد مشکل دارم. او هم مثل ما یک قدم به پیش و یک قدم به پس می‌رود و این جلو و عقب رفتن سیاست است.
ما درباره‌ی عربستان چند سال قبل چه صحبت‌هایی می‌کردیم و از تغییر حاکمان این کشور می‌گفتیم. اما بعد از مدتی بدون اینکه حکومت عربستان تغییری کند با آنها روبوسی و توافق کردیم.
البته تسخیر سفارت این کشور از سوی دوستان یک جریان سیاسی کار نادرستی بود و هنوز هم با وجود توافق ایران و عربستان سفارت آنها در هتل اسپیناس است.
این ترامپ و آن ترامپ ندارد و باید ببینیم در بده – بستان چه چیزهایی می‌گیرد و چه چیزهایی می‌دهد. توافق باید برای دو طرف شیرین باشد. در برجام هم همین بود. ما چند سال از آن استفاده کردیم.
درباره‌ی تضمین گرفتن هم در عرصه‌ی بین‌الملل هیچ تضمینی وجود ندارد و هیچ‌کس تضمین نمی‌دهد.
اما ما ظرفیت‌هایی مثل مکوران، فرودگاه امام و … داریم که می‌توانیم با استفاده‌ی درست از آنها با اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها کار کنیم. اینها هم داشته‌های ما است که کمتر به آن فکر کرده‌ایم. اصلا به این فکر هم نمی‌کنیم که اگر تهران مرکز فرودگاهی منطقه بشود به نفع دنیا خواهد بود و می‌توانیم این ظرفیت‌ها را روی میز بگذاریم.
مخالفان رفع خصومت بین ایران و آمریکا کشورهایی مثل روسیه، چین، ترکیه، کشورهای حاشیه‌ی خلیج فارس و… هستند که همه‌ی اینها رقبای اقتصادی و سیاسی ما هستند.
اگر این توانایی را داشته باشیم که در چند ماه آینده داشته‌هایمان را تقویت کنیم و رفع تخاصم کنیم و روابط اقتصادی‌مان تقویت شود در آن شرایط می‌توان با شرق هم موازنه برقرار کرد. در حال حاضر تخفیف بسیاری به چین می‌دهیم در حالی که به گفته‌ی آقای زنگنه در زمان برجام یک سنت هم در فروش نفت تخفیف نمی‌دادیم.
شکاف بین آمریکا و اروپا فرصت است
کاکادزفولی: شکاف بین آمریکا و اروپا به وجود آمده است و کشورهای منطقه هم هنوز اجماع مستحکمی با آمریکا ندارند. همین وضعیت یک فرصت است و می‌توان از این شکاف‌ها استفاده کرد.
عباسی: ما در آمریکا با کابینه‌ای مواجه هستیم که اغلب افراد آن یا در نشست سازمان منافقین سخنرانی کردند یا قانونی را در حمایت از آنها امضا کردند.
به این معنا که با تیمی طرف هستیم که با بدترین اپوزیسیون و دشمن من که جنایات فجیعی در ایران مرتکب شده نشست و برخاست کرده و از آنها حمایت داشته و آنها را به عنوان جایگزین جمهوری اسلامی معرفی کرده است. در نتیجه آمریکاست که خصومت می‌ورزد. نباید در این باره آدرس غلط بدهیم.
مهمترین کار افزایش انسجام ملی است
نورمحمدی: برای عبور از این وضعیت باید ذخایر استراتژیک ایران همبستگی ملی، رضایت ملی، اعتماد اجتماعی و… را افزایش دهیم. اگر با مردم خودمان مهربانانه‌تر رفتار کنیم و به دنبال بهبود شرایط آنها باشیم ترامپ این تصور را نخواهد داشت که ایران در آستانه‌ی زانو زدن است و با فشار می‌تواند ما را تسلیم کند.
مهمترین کار در شرایط فعلی از سوی مسئولان قوا، جریانات و کنشگران سیاسی و… افزایش انسجام ملی است. هر چه انسجام ملی افزایش پیدا کند و در داخل و خارج بازنمایی شود قدرت ایران افزایش پیدا می‌کند. از هر کاری که باعث اختلاف و افتراق شود باید پرهیز کرد. زمای زیادی برای همراه کردن مردم نداریم در نتیجه باید دولت را یاری کرد و همه‌ی قوا باید کمک کنند تا دولت در تحقق برنامه‌هایش موفق شود.
شفیعیان: بر خلاف ظاهری که ترسیم می‌شود که گویا هیچ‌گونه مذاکره‌ای نمی‌شود و تا چند سال آینده خبری از مذاکره نیست واقعیت این است که همیشه مذاکرات غیررسمی با واسطه وجود داشته است. بنابراین مردم خیلی نگران نباشند و بدانند که جمهوری اسلامی به این پختگی رسیده و در این سال‌ها چندین همکاری و مذاکره با آمریکا و دیگر کشورها داشتیم و توانمان نسبت به اول انقلاب بالاتر رفته است.
با توجه به شناختی که از دکتر پزشکیان دارم این امکان را دارد که بر خلاف برخی روسای جمهور که توافق‌سازی خوبی در سطح تصمیم‌گیران ایجاد کنند او می‌تواند این کار را کند و اگر قرار بر مذاکره و توافقی باشد به نحوی کار را پیش خواهد برد که دوقطبی‌سازی در داخل شکل نگیرد تا بتوانیم معامله‌ای شرافتمندانه به نفع مردم و با حفظ سه اصل عزت، حکمت و مصلحت داشته باشیم.
کاکادزفولی: چرا مذاکره‌ی چمبرلین با هیتلر شکست خورد؟
امتیازدهی بدون دریافت تضمین واقعی
نادیده گرفتن انگیزه‌های واقعی هیتلر
افزایش قدرت و اعتماد به نفس آلمان
تضعیف موقعیت متحدان اروپا
درسی که می‌توان از این قضیه گرفت این است که هر مقداری که بخواهید در مقابل قدرتی که با زور و فشار وارد مذاکره می‌شود کوتاه بیایید خودتان در نهایت وارد جنگ می‌شوید.
سازش، مماشات و مذاکره با کسانی مثل ترامپ که رویکردشان توسعه‌طلبی است هیچگاه به نتیجه نمی‌رسد.
عباسی: ترامپ چند ماه قبل در مصاحبه با فاکس‌نیوز اشاره می‌کند ترامپ دلار ارز مبنای جهانی است و اگر با چالش روبرو شود دیگر یک کشور جهانی سومی می‌شویم. در این چند هفته هم نسبت به پیمان‌هایی مثل بریکس که رقم‌زننده‌ی نظم نوین جهانی است هشدار می‌دهد. ائتلاف بین کشورهایی که قرار است این نظم نوین جهانی را رقم بزنند (مثل ایران، روسیه و چین) می‌تواند در بلندمدت و کوتاه مدت اتفاقات خوب و مبارکی را برای ما رقم بزند.
انتهای پیام