رئیس‌جمهور فرانسه در بیانیه فراخوان این نشست فوق‌العاده تصریح کرد که خواهان نقش فعال‌تری از جانب آمریکا در تامین نقش اوکراین است. ژان نوئل بارو، وزیر امور خارجه فرانسه درباره تحرکات یکجانبه واشنگتن گفت که اروپا هرچه سریع‌تر باید برای امنیت خود تصمیم بگیرد، چراکه آمریکا به‌وضوح در حال کاهش تعهدات خود نسبت به پیمان ناتو است. بارو ادامه داد تغییر سیاست آمریکا ما را مجبور می‌کند که واقعا بیدار شویم و حتی گامی بلند برای حفظ امنیت قاره اروپا برداریم.
به نقل از فرانس 24، کاجا کالاس، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا خطاب به مارکو روبیو، همتای آمریکایی خود تاکید کرد که روسیه در تلاش است تا بین ما نفاق ایجاد کند. بیایید به دام آنها نیفتیم. ما با همکاری می‌توانیم درباره جنگ اوکراین، به صلح عادلانه و پایدار دست یابیم.
تجهیز مجدد اروپا
نشریه فارین پالیسی در گزارشی حول محور تقویت توان دفاعی قاره‌سبز بدون کمک آمریکا چند راهکار مطرح کرده است که در مرحله اول، تمام اعضای اروپا باید 3درصد از تولید ناخالص داخلی خود را برای مسلح‌سازی دوباره ارتش‌های قاره اروپا سرمایه‌گذاری کنند و این مسأله ظرف سه سال به 5درصد تولید ناخالص داخلی افزایش یابد.
این نشریه می‌افزاید: در مرحله بعدی، کشورهای اروپایی باید زرادخانه هسته‌ای خود را گسترش دهند؛ به‌ویژه فرانسه که جنگ‌افزارهای اتمی را به شکل هواپایه در اختیار دارد. با توجه به افزایش مخارج نظامی آمریکا، روسیه و چین کشورهای اروپایی باید در مخارج غیرضروری صرفه‌جویی کرده و بر تقویت توان بازدارندگی متمرکز شوند.
نیکلاس کارتر، ژنرال برجسته بریتانیایی و رادوسلاو سیکورلسکی، وزیر امور خارجه لهستان طرح تاسیس بانکی با هدف تسلیح مجدد بین دولتی را مطرح کردند تا شریان‌های مالی در خدمت تقویت بنیه دفاعی باشند. تخصیص مقتدرانه درآمدهای قاره‌ای در حوزه‌های نظامی به اولویت اصلی پایتخت‌های اروپایی تبدیل خواهد شد.
در ادامه این گزارش تاکید شده سیاست اروپای واحد باید مد نظر بروکسل قرار گیرد. مسکو و واشنگتن به‌دنبال ایجاد جدایی بین اروپای غربی و شرقی هستند تا اقتدار اتحادیه اروپا به‌عنوان سازمانی قاره‌ای تضعیف شود. تعمیق روابط پاریس، برلین و رم با ان‌بی 8 (دانمارک، استونی، فنلاند، ایسلند، لیتوانی، لتونی، نروژ و سوئد) به‌علاوه لهستان که قدرت اصلی بخش شرقی اروپاست، باید در دستورکار قدرت‌های اروپایی قرار گیرد.
فارین پالیسی افزوده است: نهایتا، اروپا باید سازمان همکاری تسلیحاتی مشترک (OCCAR) را گسترش دهد. این نهاد به تمرکز بیشتر منابع مالی و فنی برای افزایش توانمندی‌های راهبردی کشورهای قاره‌سبز خواهد انجامید. بسیاری از تجهیزات نظامی ضروری برای امنیت اروپا، گران بوده و یک سازمان یکپارچه جهت ارتقای سطح بهره‌وری کمک شایانی خواهد کرد.
چشم طمع ترامپ به اوکراین
به نقل از رویترز، آمریکا به کی‌یف پیشنهاد سلطه بر 50درصد از معادن اوکراینی را داده که توسط ولودیمیر زلنسکی رد شده است. علاقه ترامپ به معادن اوکراین به‌دلیل افزایش اهمیت عناصر کمیاب در اقتصاد جهانی معنا پیدا می‌کند. تقاضای این معادن تا سال 2030 بیش از دوبرابر و تا سال 2040 سه‌برابر خواهد شد.
عناصر راهبردی نظیر آرسنیک (موثر در نیمه‌رساناها)، بریلیم (در صنایع دفاعی)، کبالت (ساخت باتری) و تلوریم (تولید انرژی خورشیدی) نقش موثری در برتری نهایی قدرت‌های جهانی ایفا خواهد کرد. ترامپ به‌دنبال مقابله با سلطه چین بر تقریبا نیمی از ذخایر عناصر خاکی کمیاب جهان (پالایش 35درصد نیکل،50 تا 70درصد لیتیوم و 90 درصد عناصر خاکی کمیاب) در برابر انتقال تسلیحات نظامی آمریکا به اوکراین، معادن حیاتی آنها را طلب کرده است.
در تحولی دیگر، خبرگزاری تاس به نقل از رئیس صندوق سرمایه‌گذاری روسیه، دیمیتری‌یف، خبر داد که انتظار می‌رود برخی شرکت‌های آمریکایی به بازار خدمات روسیه بازگردند. دیمیتری‌یف اضافه کرد: «ما انتظار داریم که در سه‌ماهه دوم سال ۲۰۲۵، چند شرکت آمریکایی دوباره وارد بازار روسیه شوند.» همزمان پیشنهاداتی از طرف روس به گوش می‌رسد که در قبال اتمام پشتیبانی واشنگتن از اوکراین، بهره‌برداری آمریکا از ذخایر نفت قطب‌شمال تسهیل شود.
در اروپا و آمریکا، برخی منتقدان رویه ترامپ در برابر مسکو را با سیاست مماشات نویل‌چمبرلین، نخست‌وزیر بریتانیا در دهه1930 مقایسه می‌کنند. چمبرلین با واگذاری ناحیه سودتلند چکسلواکی در کنفرانس 1938 مونیخ به هیتلر، اشتهای پیشوای آلمان نازی را برای کشورگشایی تحریک کرد، اما نتوانست از وقوع جنگ جهانی دوم جلوگیری کند.
قدرت‌های اروپایی با نگرانی به مذاکرات نمایندگان آمریکایی و روسی در ریاض می‌نگرند و بر این باورند که معامله ترامپ و پوتین درباره صلح نیست، بلکه آتش‌بسی است که تمام بار مسأله اروپای شرقی را به دوش پایتخت‌های اروپایی می‌اندازد. به همین دلیل، قدرت نظامی برتر اروپا، یعنی فرانسه، به همراه قدرت اقتصادی قاره سبز، آلمان، در نشست پاریس راهبرد امنیتی اروپا را به سمت خودیاری و کاهش وابستگی به واشنگتن تنظیم کردند.
پایان اتحاد فرا آتلانتیک در مونیخ
رسانه UnHerd طی گزارش مدعی شد که در کنفرانس امنیتی مونیخ به شکل رسمی روابط فراآتلانتیک به پایان رسیده و اختلافات بین دو سوی اقیانوس اطلس دیگر قابل انکار نیست، چراکه دونالد ترامپ بدون مشورت با اروپا، مذاکرات صلح با ولادیمیر پوتین را اعلام کرد و تاکید داشت که اوکراین هرگز عضو ناتو نخواهد شد. اروپا که همچنان رویای پیروزی اوکراین را داشت، از این تصمیم شوکه شد.
اروپایی‌ها این نکته را فراموش کردند که روسیه به یک اقتصاد جنگی تبدیل شده و از نظر تولید تسلیحات و مهمات، از غرب جلوتر است. حمایت غربی‌ها از اوکراین بیشتر تبلیغاتی بوده تا استراتژیک و حالا نتیجه آن شکست قطعی کی‌یف است.
در نتیجه با خروج تدریجی آمریکا از تعهدات امنیتی خود در اروپا، اتحادیه اروپا و بریتانیا مجبورند خودشان امنیت قاره را تأمین کنند، اما اختلافات داخلی و کمبود سرمایه‌گذاری در بخش نظامی، مانع این امر شده است. این همان واقعه‌ای است که آنگلا مرکل، صدراعظم اسبق آلمان در سال ۲۰۱۸ پیش‌بینی کرده بود. بااین‌حال، رهبران اروپایی اقدام ملموسی نکردند و حالا باید با واقعیت جدید، یعنی پایان حمایت واشنگتن کنار بیایند.
سیدرضا حسینی - گروه بین الملل
به نقل از فرانس 24، کاجا کالاس، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا خطاب به مارکو روبیو، همتای آمریکایی خود تاکید کرد که روسیه در تلاش است تا بین ما نفاق ایجاد کند. بیایید به دام آنها نیفتیم. ما با همکاری می‌توانیم درباره جنگ اوکراین، به صلح عادلانه و پایدار دست یابیم.
تجهیز مجدد اروپا
نشریه فارین پالیسی در گزارشی حول محور تقویت توان دفاعی قاره‌سبز بدون کمک آمریکا چند راهکار مطرح کرده است که در مرحله اول، تمام اعضای اروپا باید 3درصد از تولید ناخالص داخلی خود را برای مسلح‌سازی دوباره ارتش‌های قاره اروپا سرمایه‌گذاری کنند و این مسأله ظرف سه سال به 5درصد تولید ناخالص داخلی افزایش یابد.
این نشریه می‌افزاید: در مرحله بعدی، کشورهای اروپایی باید زرادخانه هسته‌ای خود را گسترش دهند؛ به‌ویژه فرانسه که جنگ‌افزارهای اتمی را به شکل هواپایه در اختیار دارد. با توجه به افزایش مخارج نظامی آمریکا، روسیه و چین کشورهای اروپایی باید در مخارج غیرضروری صرفه‌جویی کرده و بر تقویت توان بازدارندگی متمرکز شوند.
نیکلاس کارتر، ژنرال برجسته بریتانیایی و رادوسلاو سیکورلسکی، وزیر امور خارجه لهستان طرح تاسیس بانکی با هدف تسلیح مجدد بین دولتی را مطرح کردند تا شریان‌های مالی در خدمت تقویت بنیه دفاعی باشند. تخصیص مقتدرانه درآمدهای قاره‌ای در حوزه‌های نظامی به اولویت اصلی پایتخت‌های اروپایی تبدیل خواهد شد.
در ادامه این گزارش تاکید شده سیاست اروپای واحد باید مد نظر بروکسل قرار گیرد. مسکو و واشنگتن به‌دنبال ایجاد جدایی بین اروپای غربی و شرقی هستند تا اقتدار اتحادیه اروپا به‌عنوان سازمانی قاره‌ای تضعیف شود. تعمیق روابط پاریس، برلین و رم با ان‌بی 8 (دانمارک، استونی، فنلاند، ایسلند، لیتوانی، لتونی، نروژ و سوئد) به‌علاوه لهستان که قدرت اصلی بخش شرقی اروپاست، باید در دستورکار قدرت‌های اروپایی قرار گیرد.
فارین پالیسی افزوده است: نهایتا، اروپا باید سازمان همکاری تسلیحاتی مشترک (OCCAR) را گسترش دهد. این نهاد به تمرکز بیشتر منابع مالی و فنی برای افزایش توانمندی‌های راهبردی کشورهای قاره‌سبز خواهد انجامید. بسیاری از تجهیزات نظامی ضروری برای امنیت اروپا، گران بوده و یک سازمان یکپارچه جهت ارتقای سطح بهره‌وری کمک شایانی خواهد کرد.
چشم طمع ترامپ به اوکراین
به نقل از رویترز، آمریکا به کی‌یف پیشنهاد سلطه بر 50درصد از معادن اوکراینی را داده که توسط ولودیمیر زلنسکی رد شده است. علاقه ترامپ به معادن اوکراین به‌دلیل افزایش اهمیت عناصر کمیاب در اقتصاد جهانی معنا پیدا می‌کند. تقاضای این معادن تا سال 2030 بیش از دوبرابر و تا سال 2040 سه‌برابر خواهد شد.
عناصر راهبردی نظیر آرسنیک (موثر در نیمه‌رساناها)، بریلیم (در صنایع دفاعی)، کبالت (ساخت باتری) و تلوریم (تولید انرژی خورشیدی) نقش موثری در برتری نهایی قدرت‌های جهانی ایفا خواهد کرد. ترامپ به‌دنبال مقابله با سلطه چین بر تقریبا نیمی از ذخایر عناصر خاکی کمیاب جهان (پالایش 35درصد نیکل،50 تا 70درصد لیتیوم و 90 درصد عناصر خاکی کمیاب) در برابر انتقال تسلیحات نظامی آمریکا به اوکراین، معادن حیاتی آنها را طلب کرده است.
در تحولی دیگر، خبرگزاری تاس به نقل از رئیس صندوق سرمایه‌گذاری روسیه، دیمیتری‌یف، خبر داد که انتظار می‌رود برخی شرکت‌های آمریکایی به بازار خدمات روسیه بازگردند. دیمیتری‌یف اضافه کرد: «ما انتظار داریم که در سه‌ماهه دوم سال ۲۰۲۵، چند شرکت آمریکایی دوباره وارد بازار روسیه شوند.» همزمان پیشنهاداتی از طرف روس به گوش می‌رسد که در قبال اتمام پشتیبانی واشنگتن از اوکراین، بهره‌برداری آمریکا از ذخایر نفت قطب‌شمال تسهیل شود.
در اروپا و آمریکا، برخی منتقدان رویه ترامپ در برابر مسکو را با سیاست مماشات نویل‌چمبرلین، نخست‌وزیر بریتانیا در دهه1930 مقایسه می‌کنند. چمبرلین با واگذاری ناحیه سودتلند چکسلواکی در کنفرانس 1938 مونیخ به هیتلر، اشتهای پیشوای آلمان نازی را برای کشورگشایی تحریک کرد، اما نتوانست از وقوع جنگ جهانی دوم جلوگیری کند.
قدرت‌های اروپایی با نگرانی به مذاکرات نمایندگان آمریکایی و روسی در ریاض می‌نگرند و بر این باورند که معامله ترامپ و پوتین درباره صلح نیست، بلکه آتش‌بسی است که تمام بار مسأله اروپای شرقی را به دوش پایتخت‌های اروپایی می‌اندازد. به همین دلیل، قدرت نظامی برتر اروپا، یعنی فرانسه، به همراه قدرت اقتصادی قاره سبز، آلمان، در نشست پاریس راهبرد امنیتی اروپا را به سمت خودیاری و کاهش وابستگی به واشنگتن تنظیم کردند.
پایان اتحاد فرا آتلانتیک در مونیخ
رسانه UnHerd طی گزارش مدعی شد که در کنفرانس امنیتی مونیخ به شکل رسمی روابط فراآتلانتیک به پایان رسیده و اختلافات بین دو سوی اقیانوس اطلس دیگر قابل انکار نیست، چراکه دونالد ترامپ بدون مشورت با اروپا، مذاکرات صلح با ولادیمیر پوتین را اعلام کرد و تاکید داشت که اوکراین هرگز عضو ناتو نخواهد شد. اروپا که همچنان رویای پیروزی اوکراین را داشت، از این تصمیم شوکه شد.
اروپایی‌ها این نکته را فراموش کردند که روسیه به یک اقتصاد جنگی تبدیل شده و از نظر تولید تسلیحات و مهمات، از غرب جلوتر است. حمایت غربی‌ها از اوکراین بیشتر تبلیغاتی بوده تا استراتژیک و حالا نتیجه آن شکست قطعی کی‌یف است.
در نتیجه با خروج تدریجی آمریکا از تعهدات امنیتی خود در اروپا، اتحادیه اروپا و بریتانیا مجبورند خودشان امنیت قاره را تأمین کنند، اما اختلافات داخلی و کمبود سرمایه‌گذاری در بخش نظامی، مانع این امر شده است. این همان واقعه‌ای است که آنگلا مرکل، صدراعظم اسبق آلمان در سال ۲۰۱۸ پیش‌بینی کرده بود. بااین‌حال، رهبران اروپایی اقدام ملموسی نکردند و حالا باید با واقعیت جدید، یعنی پایان حمایت واشنگتن کنار بیایند.
سیدرضا حسینی - گروه بین الملل