شناسهٔ خبر: 71407391 - سرویس سیاسی
نسخه قابل چاپ منبع: روزنامه دنیای‌اقتصاد | لینک خبر

در هشتمین کنفرانس کشورهای اقیانوس هند مطرح شد؛

مکران قطب اقتصادی منطقه؟

دنیای اقتصاد: وزیر امور خارجه ایران در هشتمین کنفرانس اقیانوس هند به میزبانی عمان گفت: سواحل مکران که قرن‌ها از ظرفیت‌های طبیعی و اقتصادی آنها غفلت شده بود، امروز به یکی از اولویت‌های توسعه ملی تبدیل شده‌اند. «بهشت گمشده» مکران، امروز باید به قطب اقتصادی آینده ایران و منطقه بدل شود.

صاحب‌خبر -

سیدعباس عراقچی، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران، در هشتمین کنفرانس اقیانوس هند که در مسقط برگزار شده است، تصریح کرد: هیچ کشوری نمی‌تواند در مسیر توسعه اقتصادی خود تنها پیش برود. همکاری منطقه‌ای، کلید پیشرفت مشترک است. ایران با عضویت در انجمن کشورهای حاشیه اقیانوس هند (IORA) و اجلاس نیروهای دریایی این سازمان (IONS)، بر تعهد خود به چندجانبه‌گرایی و همکاری اقتصادی و امنیتی در منطقه تاکید دارد.

این کنفرانس توسط وزارت امور خارجه عمان، با همکاری بنیاد هند و با حمایت دانشکده مطالعات بین‌المللی راجاراتنام در سنگاپور، به منظور بحث در مورد فرصت‌ها و چالش‌های پیش روی کشورهای اقیانوس هند و تقویت همکاری‌های منطقه‌ای در زمینه‌های دریایی، اقتصادی و امنیتی برگزار شده است.

آفریقای جنوبی، هندوستان، جمهوری اسلامی ایران، سنگاپور، مالزی، اندونزی، تایلند، سریلانکا، استرالیا، امارات متحده عربی، عمان، یمن، بنگلادش، کنیا، موریس (مقر اتحادیه)، تانزانیا، ماداگاسکار، موزامبیک، و سیشل اعضای این مجمع هستند و کشورهای چین، ژاپن، مصر، انگلستان و فرانسه از اعضای طرف گفت‌وگوی این اتحادیه هستند.

ظهور اقتصادهای نوظهور بر بستر اقیانوس

وزیر خارجه ایران به‌عنوان عضو فعال این بلوک منطقه‌ای در قالب سخنرانی خود در این اجلاس گفت: امروز در سرزمینی گرد هم آمده‌ایم که قرن‌ها به‌عنوان پلی میان شرق و غرب، میان تمدن‌های بزرگ و ملت‌های دور و نزدیک شناخته شده است. عمان، میزبان فرهیخته ما، از دیرباز نه فقط یک بازیگر اقتصادی، بلکه نمادی از تعامل، گفت‌وگو و دیپلماسی سازنده در منطقه اقیانوس هند بوده است. این منطقه، که همواره در مسیر تحولات جهانی قرار داشته، امروز نیز نقشی تعیین‌کننده در آینده اقتصاد بین‌المللی ایفا می‌کند.

دریاها در طول تاریخ، همواره بیش از آنکه مرزهای جغرافیایی باشند، دروازه‌های اتصال تمدن‌ها بوده‌اند. اقیانوس هند از هزاران سال پیش تاکنون، نه فقط یک پهنه آبی، بلکه شاهراهی برای تجارت، تبادل فرهنگ و توسعه تمدنی بوده است. این مسیر، بازرگانانی را از سواحل هند به آفریقا، از جزایر اندونزی به خلیج فارس، و از ایران به دریای سرخ پیوند داده است. در روزگاری که جاده‌های زمینی طولانی و ناامن بودند، این اقیانوس بود که اقتصادهای نوظهور را به هم متصل و فرصت‌های جدید خلق می‌کرد.

سیاست «دریامحور» ایران

عراقچی در ادامه گفت: جهان دستخوش تغییراتی بنیادین شده است. سرعت تحولات اقتصادی و فناورانه، وابستگی کشورها به مسیرهای تجاری جدید و نیاز به امنیت و همکاری منطقه‌ای، بیش از گذشته اهمیت یافته است. در چنین شرایطی، دیگر نمی‌توانیم به مسیرهای سنتی و الگوهای قدیمی تجارت بسنده کنیم. ما باید آینده‌ای را طراحی کنیم که در آن، اقیانوس هند نه فقط یک مسیر ترانزیتی، بلکه یک قطب همکاری‌های راهبردی و اقتصادی باشد. این همان فلسفه‌ای است که در پس عنوان کنفرانس امسال، یعنی «سفر به افق‌های جدید مشارکت دریایی» نهفته است. این عنوان، نه‌فقط یک شعار، بلکه بیانگر یک ضرورت تاریخی برای همه کشورهای منطقه است.

جمهوری اسلامی ایران با درک این تحول، سیاست «دریامحور» را در اولویت استراتژیک توسعه خود قرار داده است. کشوری که بیش از ۵۸۰۰ کیلومتر خط ساحلی دارد - ۴۹۰۰ کیلومتر آن در جنوب، در امتداد همین اقیانوس پهناور - نمی‌تواند نسبت به آینده آن بی‌تفاوت باشد. توسعه اقتصاد دریامحور، تنها یک انتخاب برای ایران نیست؛ بلکه یک الزام است. ما دریافته‌ایم که سواحل ما، نه فقط مرزهای طبیعی کشور، بلکه دروازه‌های اتصال ایران به اقتصاد جهانی هستند. از این رو، دولت چهاردهم جمهوری اسلامی ایران یک برنامه جامع و عملیاتی برای توسعه بنادر، حمل‌ونقل دریایی و ایجاد زنجیره تامین منطقه‌ای تدوین کرده است.

۴ هدف کلیدی ایران برای توسعه مکران

رئیس دستگاه دیپلماسی با بیان اینکه سواحل مکران جایگاهی ویژه دارند، افزود: این سواحل، که قرن‌ها از ظرفیت‌های طبیعی و اقتصادی آنها غفلت شده بود، امروز به یکی از اولویت‌های توسعه ملی تبدیل شده‌اند. «بهشت گمشده» مکران، امروز باید به قطب اقتصادی آینده ایران و منطقه بدل شود. دولت جمهوری اسلامی ایران، با تکیه بر این راهبرد، چهار هدف کلیدی را برای توسعه این منطقه تعیین کرده است.

نخست، تقویت اقتصادهای بومی و محلی، ایجاد اشتغال پایدار برای جوامع ساکن در این مناطق، و حمایت از صنایع کوچک و متوسط که بتوانند در زنجیره تامین منطقه‌ای ایفای نقش کنند.

دوم، توسعه زیرساخت‌های انرژی، با تاکید بر انرژی‌های تجدیدپذیر. ما دریافته‌ایم که اقتصاد آینده، اقتصادی وابسته به انرژی‌های پایدار و پاک است. سرمایه‌گذاری در فناوری‌های جدید انرژی و کاهش وابستگی به منابع فسیلی، نه‌تنها از نظر زیست‌محیطی ضروری است، بلکه از نظر اقتصادی نیز به رقابتی‌تر شدن این منطقه کمک خواهد کرد.

سوم، تکمیل راهگذرهای بین‌المللی و تقویت مسیرهای مواصلاتی. ایجاد شبکه‌ای از مسیرهای ریلی، جاده‌ای و دریایی که ایران را به دیگر کشورهای منطقه و فراتر از آن متصل کند، یکی از ارکان کلیدی سیاست دریامحور ماست.

و چهارم، جذب سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی، به‌عنوان نیروی محرکه توسعه اقتصادی. هیچ اقتصادی بدون سرمایه‌گذاری پایدار رشد نخواهد کرد و ما از تمامی کشورهایی که در توسعه این منطقه مشارکت داشته باشند، استقبال می‌کنیم.

امنیت دریایی؛ مقوله اساسی اقتصاد جهانی

سید عباس عراقچی در ادامه اظهارات خود تاکید کرد: هیچ‌یک از این طرح‌ها بدون امنیت پایدار محقق نخواهد شد. امنیت دریایی، امروز بیش از هر زمان دیگری، یک مقوله اساسی برای اقتصاد جهانی است. جمهوری اسلامی ایران، در کنار نقش اقتصادی و تجاری خود، مسوولیت تامین امنیت دریایی را نیز بر عهده دارد. نیروی دریایی ایران، با همکاری کشورهای منطقه، به‌طور مستمر در عملیات ضد دزدی دریایی، مبارزه با قاچاق مواد مخدر، جرائم سازمان‌یافته و تامین امنیت کشتیرانی نقش‌آفرینی کرده است. ما بر این باوریم که امنیت دریاها نباید ابزاری برای فشار یا اعمال نفوذ قدرت‌های فرامنطقه‌ای باشد، بلکه باید نتیجه همکاری کشورهای منطقه باشد. در عین حال، هیچ کشوری نمی‌تواند در مسیر توسعه اقتصادی خود تنها پیش برود. همکاری منطقه‌ای، کلید پیشرفت مشترک است. ایران با عضویت در انجمن کشورهای حاشیه اقیانوس هند(IORA)  و اجلاس نیروهای دریایی این سازمان (IONS)، بر تعهد خود به چندجانبه‌گرایی و همکاری اقتصادی و امنیتی در منطقه تاکید دارد.

سرنوشت اقیانوس هند در اختیار کشورهای عضو

عراقچی در پایان تصریح کرد: در این میان، یک چالش مهم وجود دارد: برخی قدرت‌های فرامنطقه‌ای تلاش دارند از شکاف‌های سیاسی، اقتصادی و امنیتی در منطقه سوءاستفاده کنند و همکاری‌های طبیعی میان کشورهای منطقه را تحت‌تاثیر قرار دهند. ما نمی‌توانیم اجازه دهیم که رقابت‌های ژئوپلیتیکی قدرت‌های جهانی، آینده این منطقه را تعیین کند. تصمیم‌گیری درباره سرنوشت اقیانوس هند، باید توسط کشورهای این منطقه و برای منافع ملت‌های آن انجام شود.