حوزه شرودینگر حدود ۳۲۰ کیلومتر طول دارد و تقریباً ۳.۸ میلیارد سال پیش در اثر برخورد یک شهاب‌سنگ یا ستاره دنباله‌دار با سطح ماه ایجاد شده است. این حوزه زیر لایه‌ای از مواد خارج شده از دهانه پوشانده شده است. دو دره به نام‌های والیس شرودینگر و والیس پلانک در اینجا شکل گرفته‌اند که هر دو بسیار عظیم هستند؛ طولشان نزدیک به ۳۰۰ کیلومتر و عمقشان بین ۲.۷ تا ۳.۵ کیلومتر است. در مقابل، گرند کنیون در آمریکا طی ۵ تا ۶ میلیون سال و به دلیل فرسایش تدریجی سنگ توسط آب شکل گرفته است، در حالی که این دره‌ها در ماه ظاهراً تنها در چند دقیقه ایجاد شده‌اند.

 

این شیارها نتیجه پرتاب مواد حاصل از برخورد یک جسم با سطح ماه هستند. پس از برخورد این جسم، بارانی از خرده‌سنگ‌ها با انرژی بالا بر روی سطح ماه ریخت و فشردگی این سنگ‌ها باعث ایجاد زنجیره‌ای از حفره‌ها و در نهایت دو دره عظیم شد. 

 

تحلیل و بررسی موقعیت و شکل این دره‌ها می‌تواند دلایل ایجاد آن‌ها و جزئیات وقوع این حادثه را برای دانشمندان روشن کند. والیس شرودینگر و والیس پلانک در ۷۸.۲ درجه جنوبی و ۱۴۳.۷ درجه شرقی با هم تلاقی می‌کنند، که این می‌تواند نشان دهد نقطه اولیه برخورد جسم با ماه در همین محل بوده است. تیم تحقیقاتی می‌تواند نحوه و شکل تغییرات را در امتداد این خط تخمین بزند، هرچند احتمالات دیگری نیز وجود دارد.

 

نکته مشترک تمام تحلیل‌ها این است که یک جسم خارجی با قطب جنوب ماه برخورد کرده و مواد را به اطراف پرتاب کرده است. این موضوع اهمیت بسیاری دارد زیرا به زودی ماموریت آرتمیس ناسا در همین منطقه فعالیت‌های اکتشافی و تحقیقاتی خواهد داشت و دانستن اینکه چه موادی ممکن است در این نقطه از ماه پاشیده شده باشد، بسیار مهم است، به شرطی که ربات‌ها و فضانوردان بتوانند نمونه‌های مورد نظر را جمع‌آوری کنند.