به گزارش خبرورزشی، روزنامه گاتزتا دلواسپورت به بهانه بازی یوونتوس - اینتر با اسکالونی سرمربی تیم ملی آرژانتین حرف زده است. بهانه این گفت و گو هم کاپیتانی لائوتارو مارتینز آرژانتینی در اینتر است.
«اسکالونی، سرمربی قهرمان جهان با آرژانتین، درباره لائوتارو مارتینز: او نماد باشگاه است، بازوبند را در میدان به دست آورده است.» این عنوانی است که گاتزتا دلو اسپورت برای گفت و گو با اسکالونی انتخاب کرده است.
گاتزتا دلواسپورت می نویسد؛
روز یکشنبه، مسابقه یوونتوس-اینتر برگزار می‌شود که علاوه بر دیگر نکات جذاب، دومین تقابل بین رندال کولو موآنی و لائوتارو مارتینز را نیز به همراه خواهد داشت. نخستین رویارویی آنها در فینال جام جهانی ۲۰۲۲ قطر بین آرژانتین و فرانسه بود، جایی که لائوتارو در نهایت قهرمان شد، بخشی از آن هم به دلیل اشتباه کولو موآنی در دقیقه ۱۲۴ بود. در آخرین لحظات بازی، ضربه او را امیلیانو «دیبو» مارتینز مهار کرد و مانع از قهرمانی فرانسه شد. از دوحه تا تورین، در این مسیر با لیونل اسکالونی، سرمربی آرژانتین در قطر، که حالا به عنوان یک تماشاگر علاقه‌مند به این مسابقه سری A نگاه می‌کند، همراه می‌شویم.
برگردیم به آن روز، در ورزشگاه لوسیل. تصور می‌کنم تصویر کولو موآنی برای شما یادآور خاطرات خوشی باشد؟
«خب، آن لحظه به یکی از نمادین‌ترین و مهم‌ترین لحظات در تاریخ تیم ملی آرژانتین تبدیل شد و در نتیجه، برای من به عنوان سرمربی نیز یکی از مهم‌ترین لحظات زندگی‌ام بود. اما این احساسی است که بعداً تجربه کردم. در لحظه‌ای که دیبو ضربه کولو موآنی را مهار کرد، من هیچ خاطره زنده‌ای ندارم، احتمالاً به دلیل شدت استرس. اما بعداً، آن صحنه کلاسیک شد و همیشه در تاریخ باقی خواهد ماند.»
یکشنبه، لائوتارو و کولو موآنی دوباره در تورین روبه‌رو می‌شوند. شما در ورزشگاه خواهید بود؟
«بله، با اشتیاق فراوان می‌خواهم یکی از مهم‌ترین بازی‌های فصل فوتبال ایتالیا را ببینم. این دیدار با دوئل از راه دور بین دو تن از بهترین مهاجمان جهان جذاب‌تر می‌شود. لائوتارو در شرایط فوق‌العاده‌ای است، در سال ۲۰۲۵ گل‌های زیادی به ثمر رسانده و از نظر ذهنی در وضعیت مطلوبی قرار دارد. کولو موآنی هم خرید بزرگ زمستانی بود، به‌تازگی به تیمش پیوسته و شروعی فوق‌العاده داشته است. بازی بزرگی خواهد شد.»
برگردیم به لائوتارو. در پاییز او با کمی افت مواجه شد و کمتر از حد معمول گلزنی کرد. آیا شما نگران شدید؟
«نه، هرگز و می‌دانید چرا؟ چرا که لائوتارو یک بازیکن کامل است، نه صرفاً یک مهاجم که ارزشش را فقط با گل‌هایی که می‌زند می‌سنجند. او بازیکنی است که تیم را به حرکت درمی‌آورد و این ویژگی در اینترِ اینتزاگی حتی برجسته‌تر است: عقب می‌آید تا هافبک‌ها را وارد بازی کند و با آنها تعامل داشته باشد، حرکاتش هرگز تصادفی نیستند و همیشه برای تیم مفید واقع می‌شوند. هوش تاکتیکی او باعث می‌شود که فراتر از یک مهاجم ساده باشد. او همیشه در زمین حضور دارد، چه گل بزند چه نه، برای سیستم تیمش حیاتی و اساسی است. به همین دلیل، هرگز نگرانش نشدم. و علاوه بر این، او را مثل پسرم می‌شناسم و تحسینش می‌کنم.»
او را در رتبه‌بندی مهاجمان بزرگ حال حاضر کجا قرار می‌دهید؟
«بیایید بگوییم که در دنیای امروز، تعداد بسیار کمی مهاجم مانند او وجود دارد. اما واقعاً تعدادشان خیلی خیلی کم است، نه؟»
او همچنین کاپیتان اینتر است...
«کاملاً مشخص است، زیرا او نماد اینتر است. بازوبند کاپیتانی اهمیت زیادی دارد، اما در کل، لائوتارو بی‌شک شناخته‌شده‌ترین بازیکن در میان نراتزوری‌ها است، علاوه بر اینکه یک قهرمان جهان هم محسوب می‌شود. این افتخاری است که او با فصل‌های درخشانی که پشت سر گذاشته، به دست آورده است، جایی که همیشه ثبات فوق‌العاده‌ای از خود نشان داده؛ چیزی که برای یک مهاجم در لیگی مانند سری آ، بسیار بسیار دشوار است.»
بیایید به طرف دیگر بپردازیم. از مشکلات یوونتوس شگفت‌زده شده‌اید؟ تعداد زیادی تساوی، جایگاه پنجم با ۱۲ امتیاز اختلاف از ناپولی…
«نه، اصلاً. بگذارید توضیح بدهم: یوونتوس تیمی است که در حال بازگشت به آن چیزی است که بود، در حال بازسازی پس از تغییرات گسترده در تمام سطوح: باشگاه، کادر فنی، بازیکنان. در گذشته‌ای نه‌چندان دور، تیم‌های تاریخی‌ای ساخته است و اکنون در حال گذار از مرحله‌ای است که به نظر من ضروری است: یک تغییر بزرگ که هر تیمی دیر یا زود با آن روبه‌رو می‌شود. مهم‌ترین مسئله این است که هنوز در کورس رقابت هستند. امسال قهرمانی ممکن نیست، اما می‌تواند برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا بجنگد. یووه آنقدر هم در جدول پایین نیست، شانس پیشروی در اروپا را دارد. نکته کلیدی این است که مسیر بازگشت به جایگاه واقعی خود را ادامه دهد: اگر نه به‌عنوان بزرگ‌ترین تیم ایتالیا، قطعاً یکی از بزرگ‌ترین‌ها.»
آیا در اطراف یوونتوس کمبود صبر وجود دارد؟
«این موضوع در تیم‌های بزرگ طبیعی است، اما کاملاً مشخص است که یووه در مرحله بازسازی قرار دارد، با تعداد زیادی بازیکن جدید و جوان. تکرار می‌کنم، با توجه به تغییرات گسترده‌ای که انجام شده، عملکرد بدی نداشته است. انتظار دارم از اینجا به بعد، یوونتوس فاصله‌ای را که از رقبا افتاده جبران کند.»
علاوه بر این، از مکس آلگری به تیاگو موتا رسیده‌ایم، دو دیدگاه کاملاً متفاوت در فوتبال.
«بله، اما موضوع فقط تغییر سبک بازی و مربیان نیست. دقیقاً به یاد ندارم چند بازیکن جدید در تابستان و زمستان به یووه پیوسته‌اند، اما مطمئنم که بیش از ۱۰ نفر بوده‌اند. تعداد بسیار زیادی. حتی اگر مربی تغییر نمی‌کرد، این تغییرات همچنان تأثیر بزرگی داشتند. باید به موتا زمان داد.»
به‌خصوص که تغییرات هنوز ادامه دارند: کولو موآنی تازه به تیم اضافه شده…
«دقیقاً. و او یک خرید فوق‌العاده است، بازیکنی شناخته‌شده و مهم که می‌تواند در پست‌های مختلفی بازی کند، نه فقط به‌عنوان شماره ۹ بلکه در کناره‌ها یا پشت مهاجم نوک. و تا جایی که شنیده‌ام، موتا به دنبال چنین بازیکنی بوده است. پروژه همچنان در حال تکمیل است.»
و نیکو گونزالس؟
«یک بازیکن مهم. اگر در شرایط خوبی باشد، همیشه در تیم ما حضور خواهد داشت، زیرا چیزی فراتر از آنچه داریم به ما اضافه می‌کند: عمق، دریبل، ضربات ایستگاهی. او یکی از بازیکنان کلیدی تیم ملی ماست. مصدوم شد، برگشت و حالا در حال بازی کردن است و فکر می‌کنم در آینده هم در یوونتوس به جمع بازیکنان مهم اضافه خواهد شد.»
و نیکو دیگر؟ نیکو پاز از کومو؟ شما او را در اکتبر برای اولین بار به میدان فرستادید.
«امیدوارم که تا زمانی که خودش بخواهد، یک بازیکن همیشگی برای تیم ملی باشد. انتظارات بزرگی از او داریم. روند رشدش را با آرامش دنبال خواهیم کرد، همان‌طور که در کومو دارند این کار را انجام می‌دهند: با حمایت، توجه و دادن فرصت بازی کنار بازیکنان بزرگ.»
از تطبیق سریع او شگفت‌زده شدید؟
«خوش‌شانس بود به تیمی پیوست که فوتبالی را بازی می‌کند که او دوست دارد و همچنین توسط مربی‌ای هدایت می‌شود که او را تحسین می‌کند و دیدگاهی مشابه دارند. در غیر این صورت، برای یک بازیکن جوان، تطبیق با فوتبال ایتالیا می‌توانست دشوار باشد. علاوه بر این، ذهنیت بسیار خوبی دارد و پسر آرام و متعادلی است، که این هم کمک می‌کند.»
دوئل اینتر و ناپولی را چطور می‌بینید؟
«تا پایان باز خواهد ماند. خیلی به عملکرد اینتر در لیگ قهرمانان بستگی دارد: تیم اینتزاگی توانایی رسیدن به مراحل پایانی در اروپا را دارد، و طبیعتاً این مسأله روی وضعیت فیزیکی‌شان تأثیر خواهد گذاشت. در این شرایط، ناپولی با کونته که فصلی عالی را سپری می‌کند، یک مزیت کوچک دارد. نکته تعیین‌کننده این خواهد بود که آیا اینتر می‌تواند در هر دو جبهه به بهترین شکل دوام بیاورد یا نه.»
آیا اینتر بهترین تیم از نظر ساختار در ایتالیاست؟
«اگر درباره ساختار تیمی صحبت کنیم، مطمئن نیستم، چون باشگاه‌های دیگری هم هستند که ترکیب‌های بسیار رقابتی دارند. اما بدون شک اینتر تیمی است که بازیکنانش بیشترین شناخت را از یکدیگر دارند: آنها با هماهنگی کامل بازی می‌کنند، حرکات و تبادلات را به شکلی بی‌نقص انجام می‌دهند و همه چیز برایشان طبیعی است، که همین، متوقف کردن آنها را برای حریفان بسیار سخت می‌کند. همه می‌گویند اینتزاگی با سیستم ۳-۵-۲ بازی می‌کند، اما گاهی وقتی تیمش مالکیت توپ را دارد، سعی می‌کنم بفهمم چطور بازی می‌کند و این کار آسانی نیست. نفوذهای باستونی و دارمیان، حرکت‌های داخلی دی‌مارکو… همه چیز آنقدر هماهنگ است که کنترل کردنش دشوار می‌شود. یوونتوس، میلان، لاتزیو و ناپولی همگی مربی‌شان را تغییر داده‌اند، بنابراین نمی‌توانند چنین هماهنگی‌ای داشته باشند.»
دیبالا را چطور می‌بینید؟
«پائولو اغلب بازی کرده است، و این موضوع مهمی است. او همیشه در برنامه‌های ما بوده، اما در بازی‌های اخیر نیکو پاز را به او ترجیح دادیم. خواهیم دید که در لیست بعدی چه اتفاقی می‌افتد. اما با رانیری، دوباره به میدان برگشته، همان‌طور که لئاندرو پاردس هم چنین شرایطی دارد: هر دو در باشگاه خود به یک آرامش مهم دست یافته‌اند.»
یکی دیگر از نام‌هایی که در آخرین لیست شما حضور داشت، تاتی کاستلانوس بود.
«او به یک تیم مهم و قدرتمند پیوسته است. تاتی فقط یک گلزن نیست، بلکه تیم را به حرکت درمی‌آورد، به‌خوبی جاگیری می‌کند و عملکرد بسیار خوبی داشته است. هرچه بیشتر بازی کند، بهتر می‌شود. به او پیراهنی داده‌اند که برای یک مهاجم اهمیت زیادی دارد. امیدوارم که به این روند ادامه دهد.»
آیا بازیکنان جوان دیگری از سری A هستند که شما را جذب کرده‌اند و در رادارتان قرار دارند؟
«بله، چون ما همیشه به نسل‌های آینده فکر می‌کنیم. می‌توانم به شما بگویم که در لیست بعدی، که حدود بیست روز دیگر اعلام می‌شود، یک بازیکن جوان جدید از سری A حضور خواهد داشت.»
و این بازیکن نیکو پاز نیست، چون او را قبلاً دعوت کرده‌اید. حالا کنجکاو شدیم.
«یک سورپرایز است، به‌زودی خواهید دید.»
در مورد فشار زیاد بازی‌ها و لزوم جایگزینی نسل‌ها، برخی از بازیکنان شما در تابستان به‌شدت خسته خواهند شد: فصل فوتبال اروپا تا ژوئن، سپس بازی‌های مقدماتی جام جهانی و بعد جام جهانی باشگاه‌ها. فقط به لائوتارو فکر می‌کنم و احساس خستگی می‌کنم.
این تقویم یک دیوانگی است این بازیکنان از زمان کوپا آمریکا در سال گذشته تقریباً هیچ تعطیلاتی نداشته‌اند. به باشگاه‌هایشان بازگشتند و هرگز استراحت نکردند: ۶ بازی مقدماتی جام جهانی در آمریکای جنوبی همراه با سفرهای طولانی رفت‌وبرگشت. به نظر من، وقت آن رسیده که برای تنظیم یک تقویم منطقی‌تر که هم برای تیم‌های ملی و هم برای باشگاه‌ها مناسب باشد، گفت‌وگو کنیم. لائوتارو ممکن است فصل را در ۱۳ جولای با فینال جام جهانی باشگاه‌ها به پایان برساند و بلافاصله فصل جدید آغاز شود که به جام جهانی ۲۰۲۶ منتهی خواهد شد. و چند بازی انجام خواهد داد؟ این یک فصل رکوردشکن خواهد بود و امیدواریم که هیچ اتفاقی رخ ندهد، زیرا با این تعداد بازی، طبیعی است که بازیکنان دچار خستگی و مصدومیت شوند. باید صحبت کنیم: هر کسی ایده‌هایش را بیاورد، اما باید راه‌حلی پیدا کرد، زیرا در این شرایط، اجتناب از مصدومیت بسیار دشوار است.»
و درباره رته‌گی، که با اختلاف بهترین گلزن سری A است، فکر می‌کنید؟
«ما نمی‌توانیم کسی را مجبور کنیم و نمی‌توانیم مانع از این شویم که یک بازیکن انتخاب خودش را انجام دهد. متئو تصمیم گرفت برای ایتالیا بازی کند. این روزها این اتفاق زیاد می‌افتد: نیکو پاز و آلخاندرو گارناچو آرژانتین را به جای اسپانیا انتخاب کردند و ما از این موضوع خوشحالیم، اما تکرار می‌کنم، نمی‌توان در تصمیمات شخصی کسی دخالت کرد. در نهایت، او یک فوتبالیست است، اما انسان بودنش مهم‌تر از بازیکن بودنش است.»