به گزارش ورزش سه، تراکتور در فصل جدید فوتبالی‌اش تاکتیک‌های تیمی را با یازده بازیکن دنبال می‌کند و دروازه‌بان ملی‌پوش این تیم هم در تفکرات دراگان اسکوچیچ نقش ویژه‌ای دارد. ضربات مستقیم علیرضا بیرانوند بعد از مهار توپ، بازیسازی از عقب زمین و همچنین خروج تیم از پرس نمونه‌ای از تاثیرات بیرانوند در جریان بازیسازی تیم تراکتور است.
علیرضا بیرانوند که در تمامی سالیان حضور خود در سطح اول فوتبال ایران، به عنوانی گلری با بازی با پای خوب شناخته می‌شد، حال به نظر می‌رسد در ۲ سال اخیر این توانایی خود را حتی به یک سطح بالاتر هم برده است.
با حضور کادرفنی جدید در تیم ملی فوتبال ایران و اصرار امیر قلعه‌نویی به بازیسازی از عقب زمین، به نظر می‌رسد مدل تمرینات تیم ملی به سمتی رفت که تمرکز ویژه‌ای روی استفاده از این توانایی متمایزکننده بیرانوند، بازی با پا، انجام گیرد. مثال‌های بارز تأثیر‌گذاری علیرضا روی گل‌ها و بازیسازی تیم ملی از عقب زمین را می‌توان در گل سوم ایران به قطر در مقدماتی جام جهانی، گل به ترکمنستان در وزشگاه آزادی و گل به هنگ‌کنگ در مقدماتی جام جهانی دید.
همچنین اگر نگاهی به آمار بیرانوند در مقدماتی جام جهانی بیندازیم، به اعداد جالبی برمی‌خوریم. علیرضا به‌صورت میانگین در هر مسابقه ۳۱.۳ پاس با دقت خیره‌کننده‌ی ۹۱.۸٪ ارسال کرده که از این تعداد ۸.۶ پاس، پاس‌های بلندی بوده که منجر به شکستن دو خط فشار حریف شده است. در دو تن از دشوارترین بازی‌های ایران مقابل ازبکستان در تاشکند و قطر در دبی، علیرضا بهترین عملکرد ممکن را در بعد بازیسازی از خود به نمایش گذاشته است. از ۳۸ پاس بیرو مقابل قطر، ۳۶ پاس به مقصد رسیده که از این تعداد، ۱۱ پاس هم بلند بوده است. در بازی با ازبکستان هم علیرضا با ثبت مجموع ۴۳ پاس با دقت ۸۶٪، مشارکتی غیرقابل انکار در بازیسازی تیم داشته است.
حالا به نظر می‌رسد دراگان اسکوچیچ و کادرفنی‌ش با توجه به شناخت قبلی‌شان از بیرانوند به واسطه‌ی هم‌کاری در تیم ملی و همچنین آنالیز دقیق عملکرد بیرو زیر نظر امیر قلعه‌نویی در تیم ملی، به‌خوبی از این قابلیت علیرضا بهره برده‌اند. بیرانوند با میانگین ۲۶.۷ پاس صحیح در هر بازی لیگ، بهترین گلر فصل از این حیث بوده است.
به‌طور مثال، شروع مجدد فوق‌العاده بیرانوند در بازی با مس رفسنجان ریکاردو آلوز را در سمت راست خط دفاعی مس رفسنجان و نزدیک به نقطه کرنر صاحب توپ کرد و او با ارسال زمینی حسین‌زاده را در موقعیت گلزنی قرار داد و این نمونه‌ای از شروع مجددهای هدفمند بیرو در این فصل مسابقات تراکتور بود.
بیرانوند در آخرین بازی تراکتور مقابل الخالدیه 34 پاس برای هم تیمی‌هایش ارسال کرد که 20 پاس با ارسال‌های بلند انجام شد و مجموعا 76% پاس‌ها به بازیکنان تراکتور رسید، تیم بحرینی که دونده و پرتلاش در این مسابقه حاضر شده بود بعد از گلی که به ثمر رساند قصد پرس سنگین روی تراکتور را داشت که با همان سبک همیشگی تراکتوری‌ها از پرس خارج شدند و بازیسازی علیرضا بیرانوند باعث شد تا آنها با تجمع در نیمه زمین خودشان فضاهای کلیدی را پوشش دهند و عملا پرس را از دستور کار خود خارج کنند.
تراکتور با در اختیار داشتن بازیکنانی مانند ایگور پوستونسکی و ریکاردو آلوز در خط میانی و اضافه شدن مهدی ترابی به آنها به خوبی توپ را در وسط زمین به گردش در می‌آورد، حضور علیرضا بیرانوند در عقب زمین باعث شده که این بازیکنان معمولا در پوزیشن مشخصی قرار بگیرند و برای بازیسازی تا عقب زمین برنگردند و بعد از رد و بدل شدن توپ بین خط دفاعی انتظار پاس‌های بلند و کوتاه را از عقب زمین بکشند تا سریع‌تر و در موقعیت مناسب در نیمه زمین حریف برای خلق موقعیت آماده باشند، تقسیم توپ و بازیسازی از عقب زمین معمولا توسط بیرانوند و آقاسی انجام می‌شود که در بیشتر صحنه‌ها شجاع و آقاسی با عرض دادن به خط دفاعی مهاجمان را مشغول خود می‌کنند و بیرانوند با انتقال توپ به زمین حریف عملا خط حمله حریف را از بازی خارج می‌کند و پرس کردن تراکتور را تبدیل به اتفاقی غیرممکن برای تیم‌های لیگ برتری تبدیل کرده است.
با این اتفاق زمانی که تراکتور توپ را به خط هافبک منتقل می‌کند و عرض پیدا کردن زمین توسط دو مدافع میانی، فول‌بک‌های این تیم در نزدیک ترین فاصله نسبت به هافبک های میانی قرار دارند و گزینه‌های زیادی در دسترس آلوز و ایگو هستند، نادری، دانیال، ترابی، هاشم نژاد، حسین زاده و اشترکال تمام گزینه‌های موجود برای بازی رو به جلو در موقعیت‌های مختلف هستند.
حضور علیرضا بیرانوند در تیم دراگان اسکوچیچ باعث فضاسازی بیشتر، خروج از پرس و بازیسازی بی‌نقص در تمامی نقاط زمین شده و به همین واسطه تراکتور در اکثر مسابقات با برتری عددی در فاز هجومی و حضور پرتعداد بازیکن در نیمه زمین روبه‌رو است که نقش علیرضا بیرانوند و بازی با پای او در این اتفاق قابل توجه است.