علی نصیری، رئیس سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران در گفتگو با خبرنگار مهر، در پاسخ به این سوال که مدیریت بحران دقیقاً وظیفه کدام سازمان‌ها و نهادها است، گفت: یکی از چالش‌های اصلی در زمینه مدیریت بحران، پراکندگی وظایف و مسئولیت‌ها در سازمان‌ها و نهادهای مختلف است. در حال حاضر، سازمان‌ها و نهادهای مختلفی برای مدیریت بحران تعریف شده‌اند که هر کدام بر اساس قوانین و مقررات خاص خود، نقش‌هایی ایفا می‌کنند. این موضوع باعث ایجاد سردرگمی و ضعف در هماهنگی میان نهادها می‌شود.
وی ادامه داد: یکی از مشکلات عمده این است که سازمان‌های بالادستی مرتبط با بحران، متعدد و متنوع هستند. به عنوان مثال، برخی سازمان‌ها تحت عنوان «مدیریت بحران» و برخی دیگر تحت عنوان «پدافند غیرعامل» عمل می‌کنند. علاوه بر این، برای هر بحران خاص، مثل تجمعات انبوه یا بحران‌های بهداشتی نظیر کرونا، ستادهای خاصی تشکیل می‌شود که به نوعی از هم‌پوشانی وظایف و سازمان‌ها حکایت دارد. این وضعیت ممکن است باعث ایجاد خلأ در قانون‌گذاری و در نتیجه ضعف در اجرای مناسب سیاست‌ها و تدابیر بحران شود.
نصیری افزود: در این زمینه، برخی از مصوبات شورای عالی امنیت ملی برای بحران‌ها و شرایط خاص ممکن است با قوانین قبلی تناقض داشته باشد و این تناقض‌ها باعث می‌شود که قوانین از مسیر خود منحرف شده و نهادها نتوانند به‌طور مؤثر با یکدیگر هماهنگ شوند. به طور کلی، نیاز به یک نهاد یا سازمان مرکزی برای هماهنگی میان این نهادها و ایجاد یک چارچوب قانونی جامع‌تر برای مدیریت بحران احساس می‌شود.