طرفداری | در دنیای فوتبال حرفه‌ای، داستان‌های زیادی از پیروزی و سختی وجود دارد، اما کمتر داستانی به اندازه زندگی فرانچسکو آچربی الهام‌بخش است. این مدافع ایتالیایی که به حضور مقتدرانه و روحیه تسلیم‌ناپذیرش در زمین بازی معروف است، مسیری فراتر از عناوین و افتخارات را طی کرده است. مبارزه او با سرطان و بازگشت به اوج فوتبال، نمادی از شجاعت، مقاومت و اراده‌ای شکست‌ناپذیر است.
آچربی که در ویتزولو پرِدابیشی ایتالیا به دنیا آمد، دوران فوتبالی خود را در تیم‌های متوسط آغاز کرد و سرانجام در سال ۲۰۱۲ به میلان پیوست، انتقالی که برای هر بازیکن ایتالیایی تحقق یک رویا محسوب می‌شود. اما اوضاع طبق انتظار پیش نرفت. عملکرد ضعیف و مشکلات اعتماد به نفس باعث شد حضورش در میلان کوتاه و ناموفق باشد.
این ناکامی می‌توانست پایان رویاهای او باشد، اما آچربی از آن دسته بازیکنانی نبود که به این راحتی تسلیم شوند. او برای شروعی تازه به ساسولو رفت و تصمیم گرفت مسیر خود را از نو بسازد. اما سرنوشت نبردی سخت‌تر برای او آماده کرده بود.
در سال ۲۰۱۳، طی یک معاینه پزشکی معمولی، پزشکان تشخیص دادند که آچربی به سرطان بیضه مبتلا شده است. این خبر ویرانگر بود. در ۲۵ سالگی، او نه‌تنها آینده فوتبالی خود، بلکه زندگی‌اش را نیز در خطر می‌دید. پس از یک عمل جراحی، به نظر می‌رسید که بیماری را شکست داده است. اما چند ماه بعد، طی یک چکاپ مجدد به منظور پیگیری، متوجه شد سرطان دوباره برگشته و قصد ندارد دست از سر زندگی او بردارد. آچربی بعدها اعتراف کرد:

فکر کردم زندگی‌ام تمام شده است. انگار زمین زیر پایم خالی شد.

با این حال، او که با چالش‌های فراوانی در فوتبال مواجه شده بود، این بار نیز اراده‌ای قوی به خرج داد. او تحت شیمی‌درمانی قرار گرفت و ماه‌ها درمان سختی را پشت سر گذاشت که هم بدن و هم ذهنش را مورد آزمایش قرار داد.
در این دوران، آچربی به بازنگری عمیقی در زندگی و انتخاب‌هایش پرداخت. او متوجه شد که گاهی فوتبال را دست‌کم گرفته و آن‌طور که باید، متعهد نبوده است. سرطان، هرچند معلمی بی‌رحم بود، اما به او هدفی جدید بخشید. آچربی گفت:

به خودم قول دادم اگر از این وضعیت نجات پیدا کنم، زندگی‌ام را تغییر بدهم. همه چیز را به فوتبال و زندگی اختصاص خواهم داد.

آچربی به وعده خود عمل کرد. نه‌تنها سرطان را شکست داد، بلکه به یک بازیکن حرفه‌ای نمونه تبدیل شد. عملکرد درخشانش در ساسولو توجه لاتزیو را جلب کرد و این باشگاه او را در سال ۲۰۱۸ به عنوان جانشین استفان دی‌فرای جذب کرد. در لاتزیو، آچربی به اوج شکوفایی رسید. ثبات، رهبری و استقامتش باعث شد به یکی از محبوب‌ترین بازیکنان تیم تبدیل شود. او نقشی کلیدی در موفقیت‌های تیم ایفا کرد و به فتح کوپا ایتالیا و سوپرکاپ ایتالیا کمک کرد.
اما شاید بزرگ‌ترین افتخار او در سال ۲۰۲۱ رقم خورد؛ زمانی که او نقش مهمی در قهرمانی ایتالیا در مسابقات یورو ایفا کرد. آچربی با پوشیدن دوباره پیراهن آتزوری نمادی از استقامت شد؛ نماینده‌ای برای همه کسانی که با سخت‌ترین چالش‌های زندگی روبه‌رو شده‌اند. او بعدها گفت:

من بابت آنچه گذراندم سپاسگزارم. این تجربه مرا به کسی که امروز هستم تبدیل کرد؛ قوی‌تر، متمرکزتر و قدردان هر لحظه.

امروز، فرانچسکو آچربی فراتر از یک فوتبالیست است؛ او چراغ امید و الهام‌بخش بسیاری از افراد است. داستان او یادآوری می‌کند که حتی در تاریک‌ترین لحظات نیز می‌توان نوری یافت. گاهی بزرگ‌ترین پیروزی‌ها نه در زمین بازی، بلکه در درون خودمان به دست می‌آیند.

و بدین ترتیب مردی که 2 بار مجبور به مبارزه با سرطان شد، دست از جنگیدن برنداشت تا امروز تولد 37 سالگی خود را جشن بگیرد.