به گزارش "ورزش سه"، تیم فوتبال زنان پرسپولیس توانست با قهرمانی در رقابت‌های لیگ یک، صعودش به لیگ برتر را هم جشن بگیرد. شاگردان شادی رضایی در بازی فینال مقابل ایساتیس فارس با حساب سه بر یک پیروز شدند و به این مهم دست پیدا کردند. حالا خبرنگار ما به سراغ زهرا امیدی یکی از بازیکنان موثر قرمزهای تهرانی رفته و درباره رسیدن به این قهرمانی مصاحبه‌ای انجام داده که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید:
* قبل از هر چیز، این قهرمانی را به شما تبریک می‌گویم.
ممنونم. خدا را شکر که توانستیم به لیگ برتر صعود کنیم و برای باشگاه بزرگ پرسپولیس تاریخ‌سازی کنیم.
* شرایط بازی فینال چطور بود؟
بچه‌های ما خیلی خوب بازی کردند. نیمه اول توانستیم یک بر صفر برنده به رختکن برویم و نیمه دوم هم توانستیم دو گل بزنیم. در مجموع روی عملکرد خوب بچه‌ها توانستیم قهرمان شویم. همانطور که قبلا هم گفته بودم ما پرسپولیس هستیم و برای بازی‌های سخت همیشه آماده هستیم. در مرحله گروهی با تیم‌های خیلی خوبی بازی کردیم ولی همیشه بهترین نتیجه را گرفتیم.
* اینکه قهرمانی را وظیفه خودتان می‌دانستید، شعار بود یا واقعیت؟
یک تیم بزرگ واقعا به نتایج خوب و قهرمانی نیاز دارد. نتایجی که به بزرگی آن اسم بنشیند. خدا را شکر ما هم توانستیم با نام پرافتخار پرسپولیس در لیگ یک خانمی کنیم و قهرمان شویم.
* تیم در فاصله خیلی کوتاهی تا شروع لیگ بسته شد اما بازی‌های درخشانی انجام داد. این اتفاق چطور رقم خورد؟
خدا را شکر کادر فنی خیلی خوبی داشتیم. تمریناتی به ما دادند که توانستیم خیلی رود با هم هماهنگ شویم و روی دست هم بازی کنیم. این هماهنگی بالا که به کسب نتایج خوب منجر شد نتیجه برنامه‌های تمرینی مناسبی بود که کادر فنی زحمتش را کشید.
* در هفته‌های پایانی مقابل ایساتیس باختید که همین مسئله منجر به شکایت باشگاه وارش شد اما در فینال همان ایساتیس را بردید. چه شد که به فاصله کوتاه، دو نتیجه متفاوت مقابل یک تیم گرفتید؟
این مسائل صرفا حاشیه است. این بازی ما پخش زنده شد و آنهایی که این بازی را دیدند، اگر آن بازی قبلی را هم دیده باشند متوجه می‌شوند که عملکرد ما در هر دو بازی شبیه هم بود، جنگیدیم و اگر اشتباهات داوری در بازی قبلی نبود قطعا آن را هم برنده می‌شدیم. آن بازی کمی هم بدشانس بودیم ولی در بازی فینال همدل شدیم که هر طور شده ببریم و قهرمان شویم.
* چند وقت به صورت حرفه‌ای بازی می‌کنید؟
من متولد 1386 هستم. 17ساله و با افتخار اهل بهبان روستای کره سیاه. فوتبالم را با تیم ملی نونهالان آغاز کردم و از آنجا به سپاهان رفتم. در واقع کار باشگاهی را با تیم‌های سپاهان، آرا زاگرس اصفهان و تام اصفهان شروع کردم و ادامه دادم.
* شرایط فوتبال زنان طوری هست که به لژیونر شدن هم فکر کنند؟
بله، چرا که نشود؟ سطح لیگ زنان ما خیلی خوب است و بازیکنان باکیفیتی دارد. هر کدام از ما حقمان لژیونر شدن است. باشگاه پرسپولیس آنقدر برای ما ارزش قائل شده که برایمان پخش زنده گذاشته، اتفاقی که شاید برخی تیم‌های مطرح تا به حال انجامش نداده‌اند و به واسطه همین دیده شدن‌ها می‌توانیم شایستگی‌های خودمان را نشان دهیم.
* در لیگ برتر هم با پرسپولیس ادامه می‌دهید؟
هر چه خدا بخواهد. ادامه همکاری ما به نظر سرمربی و کادر فنی بستگی دارد و به شخصه نمی‌توانم در این خصوص نظری بدهم.
* حقیقت را بگویید که طرفدار چه تیمی هستید؟
همه کسانی که من را می‌شناسند، می‌دانند که من از همان کودکی پرسپولیسی بودم. عکس‌ها و سندهایی هم در این باره دارم (با خنده). بهتر است که کل ایران هم این را بدانند.
* چه شد که پرسپولیسی هستید؟
من پرسپولیسی نشدم بلکه پرسپولیسی به دنیا آمدم. از وقتی چشم باز کردم دارم از این تیم قهرمانی می‌بینم و این یعنی غرور و افتخار.
* صحبت پایانی.
باید از پدرم و مادرم تشکر کنم که خیلی برایم زحمت کشیدند و حمایتم کردند. از یک شهر کوچک رسیدن به پایتخت واقعا کار سخت و بزرگی است که علاوه بر پشتکار، حامی قوی می‌خواهد. این حامی من پدر و مادرم بودند. خیلی به من کمک کردند.