طرفداری | ویکتور پوندلنیک (Viktor Ponedelnik) زاده 22 می 1937 در شهر روستوف شوروی سابق و روسیه کنونیست. او با قد 181 سانتی‌متری در پست مهاجم نوک بازی می‌کرد. معنای نام خانوادگی او، در زبان روسی، روز دوشنبه است و واژه «پوندلنیک» در تقویم‌های شوروی به وفور استفاده می‌شد. ویکتور در رسانه‌های کشورش فلسفه شکل‌گیری نام خانوادگی‌اش را فاش کرده بود. گویا در زمان الکساندر دوم، امپراطور روسیه در اواسط قرن نوزدهم میلادی، خانواده‌ها مجبور به انتخاب نام خانوادگی رسمی در ادارات روسیه بودند. روزی از روزها که اجداد ویکتور برای تعیین نام خانوادگی خود به یکی از ادارات روسیه مراجعه کرده بودند، الکساندر دوم به تمام کارکنانش دو روز تعطیل هدیه داد و از این رو، منشی اداره، نام خانوادگی تمامی مراجعین را پس از نوشیدن مقادیر زیادی الکل به پاس خوشحالی تعطیلات پیش‌رو، به نام روز اعلام تعطیلی یعنی «دوشنبه» ثبت رسمی کرد. از این رو تمامی مراجعین آن روز با این نام خانوادگی به زندگی خود ادامه دادند که از جمله آن‌ها، اجداد ویکتور بودند.

ویکتور در خانواده‌ای با پدری روزنامه‌نگار و مادری پرستار بزرگ شد. آن‌ها پس از شروع جنگ شوروی و آلمان نازی، مدتی در تفلیس گرجستان زندگی کردند و با پایان جنگ، ابتدا به مولداوی رفتند و سپس به روستوف در سال 1950 بازگشتند. او به پاس خدمات مادرش در طول جنگ، مجاز به تحصیل در یک مدرسه نظامی شد و توانست در این مدرسه با استعداد بزرگش یعنی فوتبال آشنا شود. ویکتور در سال 1956 فوتبالش را در باشگاهی به نام روستلماش شروع کرد و در دو سال حضورش در این باشگاه، آمار 50 بازی، 31 گل را در لیگ سطح دوم شوروی به ثبت رساند. درخشش در لیگ سطح دوم شوروی، این بازیکن را به تیم ملی کشورش رساند و به نخستین بازیکنی تبدیل کرد که از سطح دوم شوروی به تیم ملی این کشور می‌رسد.

در سال 1959، این بازیکن با باشگاه اسکا روستوف آندون شوروی قراردادی امضا می‌کند. او از همان بازی نخست خود برابر زسکا مسکو، برای تیمش گلزنی کرد و به آمار 22 بازی، 9 گل در فصل 59-1958 رسید. او یک فصل دیگر عضو باشگاه روستوف بود و در 24 بازی برای این باشگاه، هشت گل به ثمر رساند. پوندلنیک که به ستاره تیم روستوف تبدیل شده بود، در سال 1961 راهی تیم پایتخت یعنی زسکا مسکو شد اما در شش ماه حضورش، حتی در یک بازی نیز به میدان نرفت. از این رو، این بازیکن در ماه می 1961 به روستوف بازگشت. آمارهای این بازیکن پس از بازگشت به روستوف، 21 بازی، شش گل در فصل 61-1960، 23 بازی، 9 گل در فصل 62-1961، 35 بازی، 13 گل در فصل 63-1962، 28 بازی، 10 گل در فصل 64-1963 و 10 بازی، یک گل در فصل 65-1964 بود. پوندلنیک در سال 1966 به مدت یک سال راهی اسپارتاک مسکو شد اما باز هم در مسکو، بازی رسمی برای این بازیکن به ثبت نرسید تا او در سال 1967 از دنیای فوتبال خداحافظی کند. در سال‌های 1960، 1961، 1962 و 1963، این بازیکن مرد سال فوتبال شوروی شد.

او در نخستین بازی ملی خود برای تیم ملی شوروی، موفق به هت‌تریک برابر تیم ملی لهستان شد. پوندلنیک پس از درخشش در ترکیب شوروی، به لیست این کشور برای حضور در یورو 1960، اولین گردهمایی قدرت‌های فوتبال اروپا برای تعیین بهترین تیم فوتبال قاره، دعوت شد. این مسابقات با حضور چهار کشور برگزار می‌شد. او در بازی نخست شوروی برابر جمهوری چک، یک گل زد و یک پاس گل داد تا با پیروزی 0-3 برابر چک، این شوروی باشد که به اولین فینال تاریخ یورو صعود می‌کند. جدال یوگسلاوی و شوروی در فینال یورو، در وقت‌های قانونی با تساوی 1-1 پایان می‌یابد و بازی به وقت‌های اضافی می‌رسد. گل طلایی دقیقه 113 پوندلنیک بود که شوروی را به اولین قهرمان تاریخ جام ملت‌های اروپا تبدیل کرد. «دوشنبه» با گلزنی خود در روز یکشنبه، همانند الکساندر دوم، شوروی را غرق مستی و خوشحالی می‌کند.

حضور در جام جهانی 1962، تجربه بعدی پوندلنیک در تورنمنت‌های فوتبالی بود. او در نخستین حضورش در این آوردگاه و در بازی برابر یوگسلاوی، یک گل و یک پاس گل را به ثبت می‌رساند. یک گل و یک پاس گل در بازی دوم شوروی برابر کلمبیا و دو پاس گل در سومین بازی برابر اروگوئه، از تاثیرات مثبت پوندلنیک در بازی‌های بعدی کشورش در جام جهانی بود. حذف برابر شیلی در مرحله یک‌چهارم نهایی، پایان ماجراجویی این بازیکن و یارانش بود. او در یورو 1964 نیز حضور داشت و موفق به گلزنی در دیدار نیمه نهایی برابر دانمارک شد و به همراه کشورش به نایب قهرمانی این تورنمنت رسید. آخرین بازی ملی او در سال 1966 برابر آلمان غربی صورت پذیرفت تا آمار نهایی‌اش در رده ملی، 31 بازی، 21 گل و پنج پاس گل باشد.

پوندلنیک که تحصیلات خود را به مقطع فوق لیسانس در رشته فلسفه رسانده بود، پس از پایان فوتبالش، مدتی سرمربی باشگاه نخست خود یعنی روستلماش شد. او سپس فعالیت‌های روزنامه‌نگاری خود را با حضور در بخش فوتبال روزنامه «ورزش شوروی» شروع کرد و به مدت 14 سال به همین شکل به فعالیت خود ادامه داد. از سال 1984 تا 1990، ستاره سابق فوتبال شوروی، سردبیر هفته‌نامه «هاکی-فوتبال شوروی» بود. او هم‌چنین در این سال‌ها چهار کتاب درباره فوتبال منتشر کرد. یوفا در سال 2009، نشان لیاقت خود را به نخستین آقای گل مسابقات ملی‌اش اهدا کرد. در سال 2015، مجسمه پوندلنیک با جامی در دستش، در استادیوم روستوف رونمایی شد. پوندلنیک پس از یک بیماری سخت و طولانی، در تاریخ پنج دسامبر 2020 و در بحبوهه فراگیری کرونا درگذشت. به دلیل همه‌گیری کرونا، او همان‌طور که می‌خواست، در شهر روستوف به خاک سپرده نشد و بخشی از خاکسترش در تروکوروفسکویه دفن شد و قرار شد مابقی آن پس از پایان کرونا در روستوف به خاک سپرده شود. او در دوران پسافوتبالی‌اش به دلیل یک جراحی چشمی، همواره با عینک آفتابی در مجامع عمومی ظاهر می‌شد و به گفته خودش، کلکسیون عینک‌هایش از مایکل جکسون نیز غنی‌تر بود.

در همین رابطه

رونالد اشپلباش؛ مدافع سبیلوی تیم ملی هلند و آژاکس

ماجرای جالب یوپ فان دایل، فوتبالیست هلندی که با یک عینک طبی، تیمش را قهرمان کرد

آشنایی با کیث ولر، مردی که با یک جوراب شلواری درخشید

کارل هاینز اشنلینگر؛ فولکس‌واگن میلان و مدافع سابق تیم ملی آلمان