به گزارش "ورزش سه"، سید مجتبی حسینی، سرمربی آلومینیوم اراک، در نشست خبری پیش از دیدار با هوادار، درباره حضور مربیان خارجی در فوتبال ایران صحبت کرد. او تأکید داشت که نباید مربیان را بر اساس ملیت‌شان قضاوت کرد و تنها معیار سنجش، شایستگی و تعهد آن‌ها است. حسینی در ادامه، به مقایسه شرایط مربیان ایرانی و خارجی پرداخت و از نحوه برخورد مدیران و رسانه‌ها با این موضوع انتقاد کرد. این صحبت‌ها در شرایطی مطرح شده که اخیراً شایعاتی درباره احتمال حضور او در استقلال مطرح بود و نکته جالب اینکه حسینی حتی در صحبت‌های به ژوزه مورایس، سرمربی پیشین سپاهان، کنایه زد.
مجتبی حسینی، سرمربی آلومینیوم اراک، در نشست خبری پیش از بازی با هوادار درباره بحث مربیان خارجی در فوتبال ایران گفت: «واقعیت این است که من عاشق فوتبال هستم. چه زمانی که در نفت مسجدسلیمان با کمترین امکانات کار کردم، چه زمانی که به عنوان دستیار آقا یحیی گل‌محمدی حضور داشتم و چه حالا که در آلومینیوم هستم. اگر حتی در تیمی به‌طور رایگان هم سرمربیگری می‌کردم، باز هم با همین عشق و علاقه کارم را انجام می‌دادم.»
او در ادامه به موضوع مربیان خارجی و مقایسه آن‌ها با مربیان داخلی پرداخت و گفت: «ما داریم به بیراهه می‌رویم. این که بخواهیم مربی را با پاسپورتش قضاوت کنیم، یکی از بزرگ‌ترین اشتباهاتی است که وارد فوتبال ما شده است. این که بگوییم یک مربی خوب یا بد است فقط به این دلیل که در یک نقطه خاص از دنیا متولد شده، یک تفکر کاملاً غلط است. متأسفانه مدیران، مردم و حتی هواداران دچار این اشتباه شده‌اند و فضای مجازی و رسانه‌ها هم به این موضوع دامن زده‌اند.»
حسینی تأکید کرد که معیار قضاوت مربیان باید دانش فنی و تعهدشان باشد و گفت: «ما در فوتبال ایران مربی خوب داریم، مربی بد هم داریم؛ اما مسئله این است که نباید برای قضاوت، به ملیت آن‌ها نگاه کنیم. بعضی مربیان عاشق کارشان هستند، با تمام وجود برای فوتبال تلاش می‌کنند و زندگی‌شان را وقف موفقیت در این حرفه کرده‌اند. در مقابل، برخی دیگر فقط به دنبال منافع شخصی هستند، بدون تعهد و عشق به کارشان. شما به گواردیولا نگاه کنید؛ یکی از پرافتخارترین مربیان دنیای فوتبال است. اما آیا او به خاطر پاسپورت اسپانیایی‌اش موفق شده؟ نه، بلکه به خاطر پشتکار، تعهد و دانش فوتبالی‌اش. این آدم آن‌قدر عاشق کارش است که زندگی خانوادگی‌اش به خاطر فوتبال نابود شده، اما همچنان در بالاترین سطح کار می‌کند.»
او در ادامه گفت: «در مقابل، ما مربیانی را می‌بینیم که فقط به دنبال منافع مالی هستند. هیچ تعهدی ندارند، هیچ تعصبی روی کارشان ندارند. منتظرند تا یک روز حقوق‌شان دیر شود، بعد قرارداد را فسخ کنند و تیم را ترک کنند. این اتفاق را بارها در فوتبال ایران دیده‌ایم. من نمی‌دانم ما با چه منطقی چنین مربیانی را وارد فوتبال‌مان می‌کنیم. الان در فوتبال انگلیس، مربی بلکبرن یک آمریکایی ۳۳ ساله است. مگر فوتبال آمریکا با فوتبال انگلیس قابل مقایسه است؟ اما او به دلیل دانش و لیاقت خودش به این جایگاه رسیده است. در فوتبال حرفهای، چیزی که اهمیت دارد شایسته‌سالاری است، نه ملیت افراد. اما ما در ایران هنوز درگیر این بحث‌های غیرحرفه‌ای هستیم. به جای این که عملکرد مربیان را بررسی کنیم، فقط در مورد ایرانی و خارجی بودن آن‌ها صحبت می‌کنیم.»
حسینی در بخش دیگری از صحبت‌هایش، با کنایه در مورد ژوزه مورایس گفت: «یک مربی مثل گواردیولا، تمام زندگی شخصی‌اش را به خاطر عشق به فوتبال نابود کرده است. اما در فوتبال ما، برخی مربیان خارجی که وارد ایران می‌شوند، به‌جای تمرکز روی کارشان، دنبال مسائل حاشیه‌ای و حتی تجدید فراش و عشق و عاشقی هستند! این‌ها واقعیت‌هایی است که باید اصلاح شود. ما نباید فریب عناوین و پاسپورت‌ها را بخوریم. باید مربیانی را انتخاب کنیم که با عشق، تعهد و دانش کار کنند.»
او در پایان بار دیگر بر لزوم تغییر نگرش در فوتبال ایران تأکید کرد و گفت: «باید در فوتبال‌مان یک تغییر اساسی ایجاد کنیم. مربی خوب داریم، مربی بد هم داریم، اما مهم این است که نگاه‌مان را اصلاح کنیم. ما باید روی کیفیت، تعهد و توانایی مربیان تمرکز کنیم، نه روی ملیت‌شان. اگر این تفکر را تغییر ندهیم، همچنان درجا خواهیم زد و پیشرفت نخواهیم کرد.»