شفقنا – بر اساس گزارش یک نهاد نظارتی، زنان در زندان‌های انگلیس به دلیل «شکاف‌های شگفت‌آور» در خدمات اولیه از جمله محدودیت‌های سختگیرانه در تماس با فرزندانشان و ممنوعیت استفاده از ماشین‌های لباس‌شویی برای شستن البسه کثیف، به خودآزاری روی آورده‌اند.
به گزارش سرویس ترجمه شفقنا، نتایج یک نظرسنجی که از بین زنان در زندان‌های انگلستان به عمل آمد، نشان می‌دهد که «ناامیدی‌های زندگی روزمره» و «کمبود مراقبت‌های اولیه» بسیاری از آن‌ها را به سمت آسیب‌زدن به خود سوق داده است.
گزارشی که توسط بازرس کل زندان‌های بریتانیا منتشر شد، حاکی از آن است که زنان زندانی برای حفظ ارتباط با عزیزان خود با مشکل مواجه هستند و یک سوم آن‌ها اصلاً ملاقات حضوری ندارند.
بازرسان دریافتند که «فقدان کرامت» این چالش‌ها را تشدید کرده است. به زنان زندانی لباس‌های مردانه زندان که اندازه آن‌ها نبود داده می‌شد، در حالی که «یک قانون عجیب» آن‌ها را از شستن لباس‌های زیر در ماشین لباس‌شویی منع می‌کرد.
چارلی تیلور، بازرس کل، گفت: متأسفانه، این گزارش نشان‌دهنده کمبود مراقبت‌های اولیه برای کمک به زنان در گذراندن روزمره زندگی است که برای برخی از آن‌ها به عاملی برای خودآزاری تبدیل می‌شود.
بیش از ۳۶۰۰ زن زندانی در انگلستان در ۱۲ زندان نگهداری می‌شوند و بیش از نیمی از آن‌ها صاحب فرزندان زیر ۱۸ سال هستند.
در سه مورد از چهار زندان مورد بررسی، حدود یک سوم زنان بیش از ۵۰ مایل از خانه خود فاصله داشتند و در یکی از این زندان‌ها بیش از نیمی از زنان در این شرایط بودند.
هیچ یک از زندان‌ها خدمات حمل و نقل به ایستگاه‌های قطار یا اتوبوس که در نزدیکی بازداشت‌گاه‌ها هستند را ارائه نمی‌دادند. بازرسان گفتند که خانواده‌های زندانیان اغلب توانایی پرداخت هزینه‌های بالای تاکسی برای رسیدن به زندان را ندارند و اغلب در جلسات ملاقات «کوتاه و خشک» شرکت می‌کنند.
تماس‌های ویدئویی امن در هر چهار زندان امکان‌پذیر بود، اما زنان اغلب به دلیل محدودیت یک تماس در ماه کلافه و درمانده بودند.
این گزارش گفت: از تماس‌ها برای حمایت از زنان استفاده نمی‌شد؛ مثلاً برای اینکه بتوانند برای فرزند خود داستان شب بخوانند یا در جلسات والدین شرکت کنند.
این گزارش دریافت که ۸۴ درصد از زنان در برخی مواقع در زندان احساس می‌کردند که نمی‌توانند از عهده شرایط برآیند و نیازهای زنان در زندان فراتر از توانایی‌های کارکنان زندان و محیط آن بود.
هیچ یک از زندان‌ها به زنان اجازه نمی‌دادند لباس‌های زیر خود را در ماشین لباس‌شویی بشویند و در عوض مجبور بودند آن‌ها را به صورت دستی در یک کاسه کوچک در سلول خود بشویند – سیاستی که در زندان‌های مردان وجود ندارد.
یک زندانی به بازرسان گفت: من همه جوراب‌ها و لباس‌های زیرم را در همان کاسه می‌شویم، اما فقط یک کاسه دارید و در آخر هفته، تیغ خود را دریافت می‌کنید. بنابراین، باید همه کارها [اشاره به اصلاح، شستن ظروف و تمیز کردن لباس‌های زیر] را در همان کاسه انجام دهید… این غیربهداشتی است.
گزارش گفت که زن دیگری تنها با یک جفت لباس زیر وارد زندان شده بود. او مجبور بود ماه‌ها هر شب آن‌ها را با دست بشوید.
زنان، به ویژه آن‌هایی که در بازداشت موقت به سر می‌برند، اغلب با وسایل کمی وارد زندان می‌شدند و به آنچه به آنان ارائه می‌شد، وابسته بودند.
این گزارش ادامه داد: در یکی از زندان‌ها، کفش در سایزهای چهار تا شش، که رایج‌ترین سایزها برای زنان هستند، موجود نبود.
بازرسان گفتند: این شگفت‌آور بود که دریافتیم اکثر زندان‌ها لباس‌های زندان طراحی شده برای زنان را ارائه نمی‌دهند.
در سراسر زندان‌های زنان، نرخ خودآزاری ۵۷۸۵ مورد به ازای هر ۱۰۰۰ زندانی است که بیش از هشت برابر بیشتر از زندان‌های مردان است – ۶۶۴ مورد به ازای هر ۱۰۰۰ زندانی.
لرد تیمپسون، وزیر زندان‌ها، در مصاحبه‌ای با گاردین در ماه گذشته گفت که دولت قصد دارد روند افزایش تعداد زنان فرستاده شده به زندان را معکوس کند. او گفت که در عوض، صدها زن مجرم می‌توانند تحت نظارت الکترونیکی قرار گرفته و به مراکز ترک اعتیاد و بازپروری فرستاده شوند.
شبانه محمود، وزیر دادگستری، گفت که این گزارش «تکان‌دهنده» و «زنگ بیدارباش» برای وزارتخانه اوست.
او گفت: ما باید کارها را متفاوت انجام دهیم، به همین دلیل است – به عنوان بخشی از برنامه تغییر ما برای امن‌تر کردن خیابان‌هایمان – یک هیئت جدید عدالت زنان را راه‌اندازی کرده‌ایم تا تعداد زنان در زندان‌ها را کاهش دهیم و از کسانی که هنوز باید در زندان بمانند، بهتر حمایت کنیم.
این خبر را در گاردین ببینید.