فیلم گزارش را اینجا ببینید
عصر ایران - فیودور مورل به مدت ۹ سال پزشک شخصی و معتمد آدولف هیتلر بود. هیتلر به شدت از مورل تقدیر و تمجید می‌کرد، اما یک مشکل بزرگ برای سلامتی هیتلر وجود داشت که مورل دیر به آن پی برد: بیماری دردناکی که نشانه‌ای از سقوط رایش سوم بود.
در زمانی که باقیمانده نیروهای SS و ارتش آلمان نازی در برلین مستقر شده بودند، هیتلر در یک زیرزمین زیر ساختمان صدراعظمی رایش در پایتخت آلمان پنهان شده بود. پیشوا، رهبر جوانان رایش را به همراه ۲۰ نفر از این جوانان در مقر خود پذیرفته بود. این تصاویر یکی از آخرین مواردی است که هیتلر زنده در بیرون از پناهگاه خود دیده می‌شود. هدف از این فیلم تبلیغاتی این بود که نشان دهند هیتلر هنوز بر اوضاع مسلط است و از جوانان شجاع رایش تقدیر می‌کند. اما یک بخش مهم از فیلم که مناسب نمایش نبود، حذف شد و تا دهه ۱۹۷۰ تصور می‌شد که این بخش نابود شده است، اما بعدها در آلمان شرقی پیدا شد. این قسمت ویدیو لرزش دست‌های هیتلر را نشان می‌دهد که کنترلی بر آن ندارد.
ریچارد ایوانس می‌گوید: «هیتلر در طول جنگ نشانه‌هایی از بیماری پارکینسون را نشان می‌داد. دست چپ او دچار لرزش بود، اما به دنبال انفجار بمب در ۲۰ ژوئیه ۱۹۴۴، بهبودی موقتی در او دیده شد. هیتلر بعداً گفت که دوست نداشت لرزش دستش با این حادثه درمان شود. اما پس از این حادثه، لرزش در قسمت راست بدنش هم آغاز شد. او پاهایش را به وضوح روی زمین می‌کشید و با بی‌حالی و یکنواختی صحبت می‌کرد، اگرچه در هنگام خشم به همان هیتلر قبلی تبدیل می‌شد.»
یک مقایسه بین دو فیلم با فاصله زمانی چهار سال نشان می‌دهد که پارکینسون چه تاثیری بر بدن هیتلر داشته است. در فیلم سال ۱۹۴۰، هیتلر راست‌قامت و فرز است، اما در فیلم سال ۱۹۴۴، او قوز کرده و به آهستگی حرکت می‌کند. مورل اولین بار در سال ۱۹۴۱ متوجه لرزش‌های هیتلر شد و استرس را عامل آن می‌دانست. تنها در آخرین روزهای جنگ جهانی دوم بود که مورل به علت اصلی شرایط هیتلر پی برد: بیماری پارکینسون. این بیماری سیستم فکری، کنترل بر عضلات و شکل بدن بیمار را مختل می‌کند. اما شاهدان می‌گویند که هیتلر تا زمان مرگش هنوز از ذهنی دقیق برخوردار بود.
