بهرام امیراحمدیان - روزنامه اطلاعات: روابط ایران و افغانستان در دوره جدید، فراز و نشیبهای فراوانی داشته است. بعد از گذشت چهار سال که از خروج دائمی نیروهای نظامی خارجی به رهبری ایالات متحده در ۳۰ اوت سال ۲۰۲۱ می گذرد، هنوز هیچ کشوری، دولت امارات اسلامی افغانستان را مورد شناسائی رسمی قرار نداده است. با این وصف برخی کشورهای همسایه از جمله جمهوری اسلامی ایران هنوز سفارت خود در کابل را تعطیل نکرده و سفارت افغانستان در تهران را هم به نماینده طالبان تحویل داده است .
جمهوری اسلامی ایران میزبان یکی از بزرگترین جمعیت‌های پناهنده شهری برای یکی از طولانی مدت‌ترین بازه زمانی در جهان است و به مدت چهار دهه پناهگاهی برای پناهندگان بوده است.
هجوم نظامی روسها به افغانستان در سال ۱۹۷۹به سبب ترس از صدور انقلاب اسلامی به افغانستان و از آنجا به منطقه مسلمان نشین آسیای مرکزی، قفقاز، کرانه های ولگا و اورال، به افغانستان موجب ایجاد نا امنی و مهاجرت در افغانستان شد.
افغانستان صحنه نبرد دو ابر قدرت شرق (به رهبری شوروی) و غرب (به رهبرری ایالات متحده)، به میدانی برای آزمایش عملی سلاح های تهاجمی هر دو طرف شد.در همه دوره های نا امنی افغانستان، پاکستان و ایران مقصد اصلی پناهندگان شدند که نظم و انضباط جوامع مهاجر پذیر را تحت تاثیرات منفی قرار دادند. اگر چه نیروی کار ارزان مهاجران در جوامع مهاجر پذیر سبب افزایش ثروت در بخش تولید و خدمات آنها شد ولی در برابر، منجر به از دست رفتن فرصتهای اشتغال و کمبود و در نهایت گرانی مسکن برای نیروی کار ایرانی شد. نخستین موج پناهندگان افغانی با ایران پیامد این هجوم بود. در این برهه بنا به دستور رهبر انقلاب، درهای کشور بروی پناهندگان افغانی گشوده شد.
موج دوم پناهندگان پس از خروج نیروهای شوروی از افغانستان، پیروزی مجاهدان و متعاقب آن درگیری و جنگهای داخلی بین گروههای مختلف سیاسی و روی کار آمدن طالبان بود که سیل مهاجران افغانی به سوی ایران روانه شد. ظهور القاعده و افزایش فعالیتهای افراطی و التقاطی و تکفیری و جو ناآرام همراه با ترور و وحشت و جنگ فرقه ای، افغانستان را به بستری برای خشونت و نا امنی تبدیل کرد. ظهور طالبان در صحنه سیاسی افغانستان بحارنی گسترده را در صحنه سیاسی افغانستان رقم زد.
موج سوم پس از تهاجم نظامی نیروهای ائتلاف برهبری آمریکا در سال ۲۰۰۱ و موج چهارم در سال ۲۰۲۱ پس از خروج ایالات متحده از افغانستان بسوی ایران روانه شدند.
از مسائل عمده مناقشه بر انگیز دو کشور، یکی مرزهای مشترک است که شامل عبور غیرقانونی شهروندان افغان از مرزهای ایران و ورود به خاک ایران و ناتوانی یا کم کاری امارت اسلامی افغانستان از جلوگیری از عبور غیرقانونی شهروندان افغانی است .
جمهوری اسلامی ایران در شرق به طول ۹۴۵ کیلومتر مرز مشترک با افغانستان دارد. امروزه این مرز طولانی و نگهداری آن در برابر عبور غیرقانونی پناهندگان، قاچاقچیان مواد مخدر و نیروهای مسلح و اشرار، آسیب پذیر شده و نیاز به مراقبت بیشتر در جلوگیری از عبور غیرقانونی خارج از مبادی ورودی و در نهایت انسداد مرز دارد. اخیرا از سوی فرمانده نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران اعلام شده است که از شمال مرزهای مشترک دوکشور، بطول ۱۰ کیلومتر دیوار کشی انجام شده و برای ۵۰ کیلومتر دیگر پی ریزی دیوار آماده شده است و برای ادامه کار ستادهای اجرای در طول مرز مشترک در حال کارند. با این اوصاف پوشش دادن همه طول مرز نیازمند فعالیتهایی مستمر و همه جانبه در سالهای آتی خواهد بود.
ایران با حکومت طالبان بر سر حق آبه رودهای فرامرزی که از افغانستان سرچشمه می گیرند و در انتهای مسیر خود شهرهای استانهای هم مرز را مشروب می سازند، اختلاف دارد. دولت جمهوری اسلامی افغانستان در دوره ریاست جمهوری اشرف غنی، با احداث سدهایی در مسیر جریان آب بسوی ایران از جمله با احداث سد کمال خان(با کمکهای هند) جریان آب به سوی ایران ر ا مسدود کرده و آن را به ابزاری برای تحمیل اراده سیاسی بر ایران تبدیل کرد و این ابزار به طالبان به ارث رسیده و از آن برای چانه زنی درباره انصراف ایران از بیرون راندن پناهندگان غیر قانونی افغانی به کشور خودشان، بهره می گیرد. از سال های آغازین انقلاب اسلامی تا کنون، میلیونها افغانی در ایران زندگی و اقامت داشته اند. این تعداد از منابع زیستی ایران همپای ایرانیان بهره مند می شوند و بستن آب بسوی ایران و استفاده ابزاری از آن از سوی امارت اسلامی افغانستان با هیچ معیار حقوقی و قانونی و انسانی قابل توجیه پذیر نیست.
ایران و افغانستان به عنوان دو کشور همسایه، در زمینه مبادلات تجاری فعالیت دارند و مرزهای مشترک دو کشور در برخی برهه ها با تنش هایی مواجه بوده است که بیشتر ناشی از فعالیتهای خارج از عرف دیپلماتیک و حقوقی نیروهای مرزی طالبان بوده است.
در عین حال، جمهوری اسلامی ایران با افغانستان روابط تجاری مناسبی دارد و افغانستان یکی از وارد کنندگان عمده محصولات ایران است. بنا به گزارش رایزنی بازرگانی ایران در سفارت ایران در کابل در سال ۲۰۲۴ حجم صادرات ایران به افغانستان، ۳ میلیارد و ۱۹۷ میلیون دلار بوده است که نسبت به سال گذشته (یک میلیارد و ۷۱۴ میلیون دلار) ۸۳ درصد رشد داشته است. در مقابل صادرات افغانستان به ایران در سال ۲۰۲۴ برابر۵۴ میلیون دلار بوده است. با توجه به این آمار، می توان روابط ایران با افغانستان را برای رونق صادرات و فعالان بازرگانی ایرانی مهم ارزیابی کرد.
تعداد بی شمار پناهندگان افغانی در ایران، بویژه پناهندگان غیر قانونی و بدون مجوز، در سالهای اخیر موجب نگرانی مردم و نهادهای دولتی و انقلابی و روشنفکران و فعالان عرصه فعالیتهای اجتماعی- سیاسی شده است، زیرا تبعات منفی این افزایش بی رویه جمعیت افغانی در جوامع ایرانی و ترس از تغییر ترکیب ملی جمعیت (نرخ بالای زاد و ولد افغانها نسبت به ایرانی ها) و احتمال بروز بحران جمعیتی موجب بروز نگرانی هایی برای امنیت ملی ایران شده است.
نکته مهم دیگر این است که به سبب رفت و آمدهای مکرر و دور از کنترل، آمار دقیقی از تعداد پناهندگان قانونی و غیر قانونی از سوی مراکز ذی صلاح منتشر نمی شود و تعداد آنان از سوی منابع مختلف در رسانه ها بین ۵ تا ۸ میلیون و گاهی تا ۱۷ میلیون نفر(که رقمی اغراق آمیز است) ذکر می شود. در حالی که کمیساریای پناهندگان سازمان ملل تعداد آنها را در ایران حدود ۶ میلیون نفر گزارش کرده است.
پرسش اغلب رسانه ها و شخصیتها و مقامات این است که مرزبانی در امتداد مرزهای مشترک چگونه باید از ورود غیر قانونی آنان جلوگیری کند. مرز مشترک ایران و افغانستان به طول ۹۵۰ کیلومتر نیاز به انسداد و دیوار کشی دارد که طی سالهای گذشته و سالهای اخیر بخشی از این دیوار ساخته شده و ارتش جمهوری اسلامی ایران در حال انجام این مهم در طول مرزهای مشترک است. بنا به اظهارات مقامات مسئول در رسانه های خبری طی ماههای اخیر صدها هزار افغانی بدون مجوز در شهرهای مختلف جمع آوری , به افغانستان بازگردانده شده اند ولی تعداد زیادی از آنان دو براه از مرز عبور کرده و وارد ایران شده اند . سفر اخیر آقای دکتر عباس عراقچی وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران به افغانستان بازتابی گسترده در افغانستان و ایران داشته است.
بنا به گزارش صدای افغان در جریان این سفر موضوعاتی همچون مسائل اقتصادی، حقآبه هیرمند، وضعیت مهاجرین افغانستان در ایران، امنیت مرزهای مشترک و تعاملات سیاسی مورد بحث قرار گرفته است اما اهمیت این سفر تنها به این مسائل محدود نمی‌شود؛ بلکه فرصتی برای آغاز فرایند تدوین و امضای «سند همکاری‌های جامع راهبردی» میان دو کشور فراهم شده است.
دیگر موارد مورد بحث در این سفر شامل احیای جایگاه افغانستان در سیاست خارجی ایران؛ تعمیق همکاری‌های اقتصادی؛ مدیریت چالش‌های امنیتی و مرزی؛ بازتعریف روابط دیپلماتیک و برخی موارد دیگر بوده است. استقبال مقامات طالبان از وزیرر خارجه ایران نشان می دهد که امارت اسلامی افغانستان پذیرفته است که جمهوری اسلامی ایران به تعمیق همکاری های همه جانبه با همسایگان، بویژه با افغانستان اهمیت قابل توجهی قائل است.
در سال ۲۰۲۲ میلادی دولت جمهوری اسلامی ایران برنامه سرشماری از تمامی افغانستانی‌های فاقدمدرک در ایران، از جمله افرادی که به تازگی به دلیل تحولات افغانستان در ماه اوت سال ۲۰۲۱ میلادی وارد ایران شده بودند، انجام داد که در نتیجه آن اطلاعات حدود ۲،۶ میلیون افغانستانی ثبت شده است. به گفته دولت جمهوری اسلامی ایران حدود ۵۰۰،۰۰۰ افغانستانی فاقد مدرک در این برنامه شرکت نکردند. تخمین زده می‌شود از زمان تحولات ماه اوت سال ۲۰۲۱ میلادی در مجموع یک میلیون افغانستانی وارد ایران شده‌اند که به موجب آن نیاز به حمایت بین المللی افزایش یافته است.
بنا به گزارش کمیسیاریای عالی پناهندگان سازمان ملل، جمهوری اسلامی ایران میزبان یکی از بزرگترین جمعیت‌های پناهنده شهری برای یکی از طولانی مدت‌ترین بازه زمانی در جهان است و به مدت چهار دهه مامنی برای پناهندگان بوده است. پس از گذشت چهل و دو سال از حمله شوروی در سال ۱۹۷۹میلادی و موج‌های بعدی خشونت، بیجاشدگی از افغانستان به عنوان طولانی‌ترین وضعیت پناهندگان تحت پوشش کمیساریا ادامه دارد.
حدودپنج میلیون افغانستانی در خارج از کشورشان بیجا شده‌اند که از این تعداد ، ۹۰درصد توسط جمهوری اسلامی پاکستان و ایران میزبانی می‌شوند.در سال ۲۰۲۲ میلادی دولت جمهوری اسلامی ایران برنامه سرشماری از تمامی افغانستانی‌های فاقدمدرک در ایران، از جمله افرادی که به تازگی به دلیل تحولات افغانستان در ماه اوت سال ۲۰۲۱ میلادی وارد ایران شده بودند، انجام داد که در نتیجه آن اطلاعات حدود ۲،۶ میلیون افغانستانی ثبت شده است. به گفته دولت جمهوری اسلامی ایران حدود ۵۰۰،۰۰۰ افغانستانی فاقد مدرک در این برنامه شرکت نکردند. تخمین زده می‌شود از زمان تحولات ماه اوت سال ۲۰۲۱ میلادی در مجموع یک میلیون افغانستانی وارد ایران شده‌اند که به موجب آن نیاز به حمایت بین المللی افزایش یافته است.
بهرام امیراحمدیان - روزنامه اطلاعات: روابط ایران و افغانستان در دوره جدید، فراز و نشیبهای فراوانی داشته است. بعد از گذشت چهار سال که از خروج دائمی نیروهای نظامی خارجی به رهبری ایالات متحده در ۳۰ اوت سال ۲۰۲۱ می گذرد، هنوز هیچ کشوری، دولت امارات اسلامی افغانستان را مورد شناسائی رسمی قرار نداده است. با این وصف برخی کشورهای همسایه از جمله جمهوری اسلامی ایران هنوز سفارت خود در کابل را تعطیل نکرده و سفارت افغانستان در تهران را هم به نماینده طالبان تحویل داده است .
جمهوری اسلامی ایران میزبان یکی از بزرگترین جمعیت‌های پناهنده شهری برای یکی از طولانی مدت‌ترین بازه زمانی در جهان است و به مدت چهار دهه پناهگاهی برای پناهندگان بوده است.
هجوم نظامی روسها به افغانستان در سال ۱۹۷۹به سبب ترس از صدور انقلاب اسلامی به افغانستان و از آنجا به منطقه مسلمان نشین آسیای مرکزی، قفقاز، کرانه های ولگا و اورال، به افغانستان موجب ایجاد نا امنی و مهاجرت در افغانستان شد.
افغانستان صحنه نبرد دو ابر قدرت شرق (به رهبری شوروی) و غرب (به رهبرری ایالات متحده)، به میدانی برای آزمایش عملی سلاح های تهاجمی هر دو طرف شد.در همه دوره های نا امنی افغانستان، پاکستان و ایران مقصد اصلی پناهندگان شدند که نظم و انضباط جوامع مهاجر پذیر را تحت تاثیرات منفی قرار دادند. اگر چه نیروی کار ارزان مهاجران در جوامع مهاجر پذیر سبب افزایش ثروت در بخش تولید و خدمات آنها شد ولی در برابر، منجر به از دست رفتن فرصتهای اشتغال و کمبود و در نهایت گرانی مسکن برای نیروی کار ایرانی شد. نخستین موج پناهندگان افغانی با ایران پیامد این هجوم بود. در این برهه بنا به دستور رهبر انقلاب، درهای کشور بروی پناهندگان افغانی گشوده شد.
موج دوم پناهندگان پس از خروج نیروهای شوروی از افغانستان، پیروزی مجاهدان و متعاقب آن درگیری و جنگهای داخلی بین گروههای مختلف سیاسی و روی کار آمدن طالبان بود که سیل مهاجران افغانی به سوی ایران روانه شد. ظهور القاعده و افزایش فعالیتهای افراطی و التقاطی و تکفیری و جو ناآرام همراه با ترور و وحشت و جنگ فرقه ای، افغانستان را به بستری برای خشونت و نا امنی تبدیل کرد. ظهور طالبان در صحنه سیاسی افغانستان بحارنی گسترده را در صحنه سیاسی افغانستان رقم زد.
موج سوم پس از تهاجم نظامی نیروهای ائتلاف برهبری آمریکا در سال ۲۰۰۱ و موج چهارم در سال ۲۰۲۱ پس از خروج ایالات متحده از افغانستان بسوی ایران روانه شدند.
از مسائل عمده مناقشه بر انگیز دو کشور، یکی مرزهای مشترک است که شامل عبور غیرقانونی شهروندان افغان از مرزهای ایران و ورود به خاک ایران و ناتوانی یا کم کاری امارت اسلامی افغانستان از جلوگیری از عبور غیرقانونی شهروندان افغانی است .
جمهوری اسلامی ایران در شرق به طول ۹۴۵ کیلومتر مرز مشترک با افغانستان دارد. امروزه این مرز طولانی و نگهداری آن در برابر عبور غیرقانونی پناهندگان، قاچاقچیان مواد مخدر و نیروهای مسلح و اشرار، آسیب پذیر شده و نیاز به مراقبت بیشتر در جلوگیری از عبور غیرقانونی خارج از مبادی ورودی و در نهایت انسداد مرز دارد. اخیرا از سوی فرمانده نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران اعلام شده است که از شمال مرزهای مشترک دوکشور، بطول ۱۰ کیلومتر دیوار کشی انجام شده و برای ۵۰ کیلومتر دیگر پی ریزی دیوار آماده شده است و برای ادامه کار ستادهای اجرای در طول مرز مشترک در حال کارند. با این اوصاف پوشش دادن همه طول مرز نیازمند فعالیتهایی مستمر و همه جانبه در سالهای آتی خواهد بود.
ایران با حکومت طالبان بر سر حق آبه رودهای فرامرزی که از افغانستان سرچشمه می گیرند و در انتهای مسیر خود شهرهای استانهای هم مرز را مشروب می سازند، اختلاف دارد. دولت جمهوری اسلامی افغانستان در دوره ریاست جمهوری اشرف غنی، با احداث سدهایی در مسیر جریان آب بسوی ایران از جمله با احداث سد کمال خان(با کمکهای هند) جریان آب به سوی ایران ر ا مسدود کرده و آن را به ابزاری برای تحمیل اراده سیاسی بر ایران تبدیل کرد و این ابزار به طالبان به ارث رسیده و از آن برای چانه زنی درباره انصراف ایران از بیرون راندن پناهندگان غیر قانونی افغانی به کشور خودشان، بهره می گیرد. از سال های آغازین انقلاب اسلامی تا کنون، میلیونها افغانی در ایران زندگی و اقامت داشته اند. این تعداد از منابع زیستی ایران همپای ایرانیان بهره مند می شوند و بستن آب بسوی ایران و استفاده ابزاری از آن از سوی امارت اسلامی افغانستان با هیچ معیار حقوقی و قانونی و انسانی قابل توجیه پذیر نیست.
ایران و افغانستان به عنوان دو کشور همسایه، در زمینه مبادلات تجاری فعالیت دارند و مرزهای مشترک دو کشور در برخی برهه ها با تنش هایی مواجه بوده است که بیشتر ناشی از فعالیتهای خارج از عرف دیپلماتیک و حقوقی نیروهای مرزی طالبان بوده است.
در عین حال، جمهوری اسلامی ایران با افغانستان روابط تجاری مناسبی دارد و افغانستان یکی از وارد کنندگان عمده محصولات ایران است. بنا به گزارش رایزنی بازرگانی ایران در سفارت ایران در کابل در سال ۲۰۲۴ حجم صادرات ایران به افغانستان، ۳ میلیارد و ۱۹۷ میلیون دلار بوده است که نسبت به سال گذشته (یک میلیارد و ۷۱۴ میلیون دلار) ۸۳ درصد رشد داشته است. در مقابل صادرات افغانستان به ایران در سال ۲۰۲۴ برابر۵۴ میلیون دلار بوده است. با توجه به این آمار، می توان روابط ایران با افغانستان را برای رونق صادرات و فعالان بازرگانی ایرانی مهم ارزیابی کرد.
تعداد بی شمار پناهندگان افغانی در ایران، بویژه پناهندگان غیر قانونی و بدون مجوز، در سالهای اخیر موجب نگرانی مردم و نهادهای دولتی و انقلابی و روشنفکران و فعالان عرصه فعالیتهای اجتماعی- سیاسی شده است، زیرا تبعات منفی این افزایش بی رویه جمعیت افغانی در جوامع ایرانی و ترس از تغییر ترکیب ملی جمعیت (نرخ بالای زاد و ولد افغانها نسبت به ایرانی ها) و احتمال بروز بحران جمعیتی موجب بروز نگرانی هایی برای امنیت ملی ایران شده است.
نکته مهم دیگر این است که به سبب رفت و آمدهای مکرر و دور از کنترل، آمار دقیقی از تعداد پناهندگان قانونی و غیر قانونی از سوی مراکز ذی صلاح منتشر نمی شود و تعداد آنان از سوی منابع مختلف در رسانه ها بین ۵ تا ۸ میلیون و گاهی تا ۱۷ میلیون نفر(که رقمی اغراق آمیز است) ذکر می شود. در حالی که کمیساریای پناهندگان سازمان ملل تعداد آنها را در ایران حدود ۶ میلیون نفر گزارش کرده است.
پرسش اغلب رسانه ها و شخصیتها و مقامات این است که مرزبانی در امتداد مرزهای مشترک چگونه باید از ورود غیر قانونی آنان جلوگیری کند. مرز مشترک ایران و افغانستان به طول ۹۵۰ کیلومتر نیاز به انسداد و دیوار کشی دارد که طی سالهای گذشته و سالهای اخیر بخشی از این دیوار ساخته شده و ارتش جمهوری اسلامی ایران در حال انجام این مهم در طول مرزهای مشترک است. بنا به اظهارات مقامات مسئول در رسانه های خبری طی ماههای اخیر صدها هزار افغانی بدون مجوز در شهرهای مختلف جمع آوری , به افغانستان بازگردانده شده اند ولی تعداد زیادی از آنان دو براه از مرز عبور کرده و وارد ایران شده اند . سفر اخیر آقای دکتر عباس عراقچی وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران به افغانستان بازتابی گسترده در افغانستان و ایران داشته است.
بنا به گزارش صدای افغان در جریان این سفر موضوعاتی همچون مسائل اقتصادی، حقآبه هیرمند، وضعیت مهاجرین افغانستان در ایران، امنیت مرزهای مشترک و تعاملات سیاسی مورد بحث قرار گرفته است اما اهمیت این سفر تنها به این مسائل محدود نمی‌شود؛ بلکه فرصتی برای آغاز فرایند تدوین و امضای «سند همکاری‌های جامع راهبردی» میان دو کشور فراهم شده است.
دیگر موارد مورد بحث در این سفر شامل احیای جایگاه افغانستان در سیاست خارجی ایران؛ تعمیق همکاری‌های اقتصادی؛ مدیریت چالش‌های امنیتی و مرزی؛ بازتعریف روابط دیپلماتیک و برخی موارد دیگر بوده است. استقبال مقامات طالبان از وزیرر خارجه ایران نشان می دهد که امارت اسلامی افغانستان پذیرفته است که جمهوری اسلامی ایران به تعمیق همکاری های همه جانبه با همسایگان، بویژه با افغانستان اهمیت قابل توجهی قائل است.
در سال ۲۰۲۲ میلادی دولت جمهوری اسلامی ایران برنامه سرشماری از تمامی افغانستانی‌های فاقدمدرک در ایران، از جمله افرادی که به تازگی به دلیل تحولات افغانستان در ماه اوت سال ۲۰۲۱ میلادی وارد ایران شده بودند، انجام داد که در نتیجه آن اطلاعات حدود ۲،۶ میلیون افغانستانی ثبت شده است. به گفته دولت جمهوری اسلامی ایران حدود ۵۰۰،۰۰۰ افغانستانی فاقد مدرک در این برنامه شرکت نکردند. تخمین زده می‌شود از زمان تحولات ماه اوت سال ۲۰۲۱ میلادی در مجموع یک میلیون افغانستانی وارد ایران شده‌اند که به موجب آن نیاز به حمایت بین المللی افزایش یافته است.
بنا به گزارش کمیسیاریای عالی پناهندگان سازمان ملل، جمهوری اسلامی ایران میزبان یکی از بزرگترین جمعیت‌های پناهنده شهری برای یکی از طولانی مدت‌ترین بازه زمانی در جهان است و به مدت چهار دهه مامنی برای پناهندگان بوده است. پس از گذشت چهل و دو سال از حمله شوروی در سال ۱۹۷۹میلادی و موج‌های بعدی خشونت، بیجاشدگی از افغانستان به عنوان طولانی‌ترین وضعیت پناهندگان تحت پوشش کمیساریا ادامه دارد.
حدودپنج میلیون افغانستانی در خارج از کشورشان بیجا شده‌اند که از این تعداد ، ۹۰درصد توسط جمهوری اسلامی پاکستان و ایران میزبانی می‌شوند.در سال ۲۰۲۲ میلادی دولت جمهوری اسلامی ایران برنامه سرشماری از تمامی افغانستانی‌های فاقدمدرک در ایران، از جمله افرادی که به تازگی به دلیل تحولات افغانستان در ماه اوت سال ۲۰۲۱ میلادی وارد ایران شده بودند، انجام داد که در نتیجه آن اطلاعات حدود ۲،۶ میلیون افغانستانی ثبت شده است. به گفته دولت جمهوری اسلامی ایران حدود ۵۰۰،۰۰۰ افغانستانی فاقد مدرک در این برنامه شرکت نکردند. تخمین زده می‌شود از زمان تحولات ماه اوت سال ۲۰۲۱ میلادی در مجموع یک میلیون افغانستانی وارد ایران شده‌اند که به موجب آن نیاز به حمایت بین المللی افزایش یافته است.