جهان‌صنعت نوشت: سرکوب قیمت دارو و پایین نگه داشتن آن موضوعی است که صنعت دارو طی چند سال اخیر با آن روبه‌رو بوده است. در واقع «قیمت‌گذاری دستوری» باعث شده بود که توان تولید از کارخانجات سلب شود زیرا قیمت دستوری با قیمت تمام‌شده دارو به هیچوجه همخوانی نداشت و فروش با این روند بیشتر به ضرر صنعت داروی کشور بود. از سوی دیگر داروهای سرطانی به صورت نگران‌کننده‌ای گران شده است.
در همین راستا رییس انجمن رادیوآنکولوژی ایران گفت: داروهای جدید سرطان وارد لیست بیمه نمی‌شود، در نتیجه بیمار مجبور است هزینه این داروها را آزاد پرداخت کند.
یاشا مخدومی درباره علت گرانی داروهای جدید سرطان در کشور گفت: ایمونوتراپی داروهای جدیدی در درمان سرطان هستند که پس از اینکه تاییدیه‌های بین‌المللی و تاییدیه سازمان غذا و دارو آمریکا را کسب کردند، وارد بازار بین‌المللی می‌شوند و به تدریج در کشورهای دیگر مورد پذیرش قرار گرفته و براساس راهنماهای بالینی در درمان بیماری سرطان مورد استفاده قرار می‌گیرند. این داروها از تکنولوژی بالایی در تولید برخوردارند و به همین خاطر بسیار گران هستند.
وی تصریح کرد: داروها تا زمانی که ثبت اختراع دارند یا مشابه آنها تولید نشده باشد، گران‌تر از سایر داروها هستند. شرکت‌های ایرانی تلاش کرده‌اند خارج از قوانین ثبت اختراع، مشابه آنها را تولید کنند اما بسیاری از این داروها تا وقتی که وارد فارماکوپه یا دارونامه کشوری شوند، طول می‌کشد و به دلیل برخورداری از حق ثبت اختراع گران هستند. پس از اینکه دارو وارد فارماکوپه ایران می‌شود، اجازه واردات پیدا می‌کند و پس از آن بیمه‌ها این داروها را مورد پذیرش قرار می‌دهند. داروهای جدید سرطانی از محدوده ۱۰میلیون تا بالای ۱۰۰میلیون در هر نوبت استفاده و بسته به دُز و مقدار آن هزینه‌بردار است که در توان قشر کارمند و کارگر نیست و به سختی می‌توانند این داروها را تامین کنند و دولت‌ها معمولا باید حمایت کنند. بیمه‌های کشور نمی‌توانند داروهای گران‌قیمت سرطان را پوشش دهند چون باید سرانه بیمه تعریف شود و این سرانه بیمه بر اساس حقوق کارگران تعریف می‌شود، در نتیجه توانایی مالی صندوق‌های بیمه کشور در این خصوص ناکافی بوده که به دلیل موضوع اقتصاد کلان است و تا زمانی که اقتصاد کل کشور بهبود نیابد، اقتصاد سلامت، پوشش بیمه‌ها و مسائل تامین دارو هیچ کدام حل نمی‌شود. این متخصص سرطان در خصوص هزینه‌های درمان سرطان گفت: تمام روند درمان سرطان هزینه‌بر است به همین دلیل در خصوص سرطان‌های شایع آگاهی عمومی داده می‌شود تا آمار ابتلا به آن کاهش یابد. وقتی سرطان در مراحل اولیه تشخیص داده شود، هزینه‌های درمان آن کمتر خواهد بود.
این مطالب را هم ببینید:
- مرگ در کمین است؛ این ۸ علامت هشداردهنده را جدی بگیرید!
- چند نفر در ایران به «تب‌دنگی» مبتلا شدند؟
- متهم ردیف اول ابتلا به سرطان معده را بشناسید
مخدومی افزود: عوامل ایجادکننده سرطان مانند آلودگی هوا، تغذیه و سبک زندگی باید اصلاح شود تا ابتلا به آن کاهش یابد. از سوی دیگر باید در خصوص برنامه‌های تشخیص زودرس و غربالگری برای سرطان‌هایی که قابل درمان هستند، آگاهی عمومی برای علائم بیماری‌ها شکل گیرد تا وقتی بیماران به سرطان مبتلا می‌شوند، بتوانند سریع‌تر به پزشک مراجعه کنند و امکانات تشخیص در دسترس باشد تا بیماری در مراحل اولیه با هزینه کمتر درمان شود.
تمام سرطان‌ها، هزینه‌بردار است
رییس انجمن رادیوآنکولوژی ایران با تاکید بر اینکه تمام سرطان‌ها هزینه‌بردار است اما سرطان‌های شایع هزینه بیشتری بر جامعه تحمیل می‌کنند، افزود: سرطان‌هایی مانند سرطان سینه در خانم‌ها و سرطان پروستات در مردان شایع است. سرطان‌های گوارشی، سرطان‌های خون و لنف و برخی سرطان‌ها بسته به مناطق جغرافیایی ممکن است شیوع بیشتری داشته باشد. مخدومی با بیان اینکه در درمان‌های سرطان با توجه به بیماری و مرحله آن از روش‌های مختلف درمان استفاده می‌شود، گفت: روش‌های عمده درمان شامل جراحی، پرتودرمانی و استفاده از داروهای ضدسرطان بوده که کلاسیک آنها داروهای شیمی‌درمانی، ایمونوتراپی، هورمون درمانی و روش‌های نادر دیگر است که تمام اینها هزینه‌بردار بوده، به ویژه پرتودرمانی و دارودرمانی بسیار گران هستند.
این سرطان‌شناس بیان کرد: در مورد ابتلا به سرطان در کشور از نظر انسیدانس، یعنی میزان بروز سرطان به ازای کل جمعیت، نسبت به کشورهای مختلف دنیا در سطح متوسط قرار داریم اما سرعت رشد انسیدانس در کشور تقریبا ۵درصد بوده که این میزان رشد کمی بالا است. آخرین آماری که وزارت بهداشت منتشر کرده حاکی از ابتلای حدود ۱۹۰هزار مورد جدید بیمار سرطانی در سال برای جمعیت کشور بوده که با رشد ۵درصدی در سال در حال افزایش است.
وی در خصوص تاثیر آلودگی هوا در ابتلا به سرطان گفت: عوامل ایجادکننده سرطان متفاوت هستند و به دو دسته محیطی و ژنتیک تقسیم‌بندی می‌شوند. عوامل محیطی بسیار زیاد است، مانند مواد شیمیایی، تغذیه بد، آلودگی هوا، پرتوگیری‌های ناخواسته، سیگار و الکل. غیر از افرادی که سیگاری هستند و مبتلا به سرطان می‌شوند، دقیقا اثبات شده که ابتلا به سرطان ریه را می‌توان به آلودگی هوا نسبت داد و تاثیرگذار است.
۱۰ تا ۱۵ درصد سرطان‌ها می‌تواند به دلیل آلودگی هوا باشد
مخدومی با بیان اینکه ۱۰ تا ۱۵درصد سرطان‌ها می‌تواند به دلیل آلودگی هوا باشد، گفت: اساسا نظام زندگی شهری که به وجود آمده یکی از دلایل افزایش رشد سرطان است، چون در دهه‌های گذشته اکثریت جمعیت در روستا زندگی می‌کردند و این روند اکنون برعکس شده و شاهدیم که آلودگی هوا، استرس‌های زندگی شهری و تغییر نظام تغذیه موجب شده میزان ابتلا به سرطان افزایش پیدا کند. این رادیوآنکولوژیست با اشاره به اینکه دستگاه‌های رادیوتراپی در کشور کم است، گفت: برای اینکه از تکنولوژی رادیوتراپی پیشرفته تقریبا در حد کشورهای اروپایی که الگوی متوسطی از نظام درمان سرطان را دارند، در کشور برخوردار باشیم باید به ازای یک میلیون جمعیت کشور حداقل چهار دستگاه و گاهی تا شش دستگاه بسته به نقاط جغرافیایی و جمعیت در نظر بگیریم. اگر برای یک میلیون نفر چهار دستگاه رادیوتراپی تخصیص یابد با توجه به جمعیت ۸۰میلیونی کشور در حدود ۳۰۰دستگاه نیاز داریم، در حالی که در حال حاضر حدود ۱۳۰دستگاه در کشور در حال فعالیت است و بسیاری از این دستگاه‌ها هم فرسوده هستند.
نوبت‌های طولانی درمان سرطان در بخش دولتی
مخدومی ادامه داد: به خاطر رایگان بودن رادیوتراپی به ویژه در سیستم دولتی نوبت‌ها طولانی بوده و این مساله بسیار حائزاهمیت است. باید گسترش افقی امکانات درمان سرطان در کشور را مدنظر داشته باشیم. رادیوتراپی چیزی نیست که به هر روستایی برده شود. رادیوتراپی باید به صورت نیمه متمرکز باشد، نه اینکه در هر شهر کوچکی مرکز رادیوتراپی برپا کنیم اما لازم است در مراکز حداقل بزرگ این اقدام صورت گیرد.
کارخانه‌های تولید دارو، کیفیت داروها را تقویت کنند
مخدومی در خصوص کمبود دروهای ضدسرطان در کشور گفت: شرکت‌های داروسازی ایرانی اقدام به تولید داروهای ضدسرطان کرده‌اند و موفقیت‌ها زیاد است. بسیاری از داروها تولید کشور بوده و داروهای جدید و ایمونوتراپی هم به تدریج در حال تولید است اما در خصوص دستگاه‌های درمان سرطان هنوز به خارج وابسته هستیم. برخی اوقات هم نیاز است مواد اولیه از خارج کشور وارد شود و هنوز از وابستگی کامل خارج نشده‌ایم اما لازم است کارخانه‌های تولید دارو کیفیت داروها را در مقایسه با داروهای خارجی تقویت کنند و از طرفی به مقداری داروهای خارجی برای کنترل کیفیت و مقایسه حتما نیاز داریم.
وی در ادامه بیان کرد: تمام درمان‌های سرطان غیر از جراحی توسط متخصصان رادیوآنکولوژی انجام می‌شود. در بخش هماتولوژی و آنکولوژی شیمی‌درمانی انجام می‌شود. فوق‌تخصص‌های هماتولوژی و آنکولوژی اطفال در کشور هستند که اقدامات شیمی‌درمانی تومورهای اطفال را انجام می‌دهند.
درمان سرطان در کشور منطبق بر شیوه‌های بین‌المللی است مخدومی اظهار داشت: تمام راهنمایی‌های بالینی که در وزارتخانه با کمک انجمن‌های علمی گروه رادیوآنکولوژی ایران، هماتولوژی آنکولوژی اطفال و هماتولوژی و آنکولوژی بزرگسالان تنظیم شده، بر اساس راهنماهای بالینی اروپا و آمریکا تهیه می‌شود. در نتیجه الگوی درمان سرطان در کشور یک الگوی بین‌المللی بوده اما ممکن است بسیاری از مسائل پیشرفته یا داروهای جدید و گران‌قیمت را نداشته باشیم اما اغلب شیوه‌های درمان سرطان در کشور منطبق بر شیوه‌های درمان‌های بین‌المللی است.
شرکت متخصصان سرطان در کنگره‌های خارجی بسیار کم شده است
این متخصص با اشاره به اینکه کنگره‌ها، سمینارها و کارگاه‌هایی در داخل و خارج از کشور برگزار می‌کنیم، گفت: به دلیل مسائل تحریم، مراجعه پزشکان به کنگره‌های بین‌المللی محدودتر شده و توانایی پزشکان برای شرکت در یک کنگره چند روزه در خارج از کشور، بسیار ضعیف شده است. شرکت در کنگره‌های علمی حداقل ۷۰۰یورو تا ۱۵۰۰یورو فقط هزینه ثبت‌نام دارد و با احتساب هزینه‌های بلیت رفت و برگشت، اخذ ویزا، هتل حداقل چند هزار دلار یا یورو لازم است که پزشکان متخصص برای یک کنگره سه روزه هزینه کنند. حقوق پزشک مگر چقدر است؟
حقوق یک پزشک دولتی مانند بنده ۳۰ میلیون تومان است
مخدومی بیان کرد: حقوق یک پزشک دولتی مانند بنده ۳۰میلیون تومان است و باید یک پزشک حقوق چند ماه خود را بدهد تا بتواند در یک سمینار خارجی شرکت کند و این امر برای بیش از ۹۰درصد پزشکان کشور به سختی امکان‌پذیر است. تلاش کردیم از طریق برگزاری کنگره‌های داخل ایران و ارتباطات بین‌المللی، مدرسان خارجی را به صورت حضوری و آنلاین در کنگره‌ها مشارکت دهیم و از مباحثی که توسط آنها ارائه می‌شود، استفاده کنیم. این اقدامی است که توانستیم انجام دهیم و به طور مرتب این کار را انجام می‌دهیم.
وی تصریح کرد: در رشته ما امکانات رادیوتراپی کم است و وقتی ابزار، دارو و تجهیزات کافی نداریم، تربیت متخصص فایده‌ای ندارد. برای اخذ تخصص در رشته رادیوآنکولوژی غیر از مسائلی مانند گذراندن طرح، پس از گذراندن دوره هفت ساله پزشک عمومی باید پنج سال دیگر بگذراند تا متخصص رادیو آنکولوژی شود، بنابراین فرد را با این همه هزینه تربیت می‌کنیم اما وقتی تجهیزات، دارو و امکانات نداریم فرد چه کاری می‌تواند در کشور انجام دهد؟!
مخدومی تاکید کرد: توسعه باید به شکل متوازن انجام شود و توسعه امکانات و جایگاه باید صورت گیرد تا بتوانیم نیرو تربیت کنیم. حداقل ۳۰۰دستگاه رادیوتراپی در کشور نیاز داریم و اگر به ازای هر دستگاه سه متخصص تربیت کنیم، در حدود حداقل ۹۰۰متخصص رادیوآنکولوژی نیاز داریم، در حالی که اکنون در کشور بیش از ۴۰۰متخصص وجود دارد که نیمی از آنها بیکار هستند، بنابراین به شهرهای دیگر برای طرح فرستاده شده‌اند که امکانات ندارد و در واقع مساله توزیع نامتوازن و عدم به‌کارگیری صحیح نیروها و فرسودگی آنها مطرح است.
حاشیه خطر عوارض داروهای ضدسرطان داخلی بالاست
مخدومی در خصوص چالش پزشکان و سازمان غذا و دارو برای تجویز داروهای ایرانی یا خارجی ضدسرطان گفت: خوشبختانه داروهای ایرانی دارای کیفیت و استاندارد لازم برای درمان هستند. داروهای ضدسرطان، داروهایی هستند که حاشیه خطر عوارض آنها بالاست، بنابراین ترجیح می‌دهیم بیماران از داروی خارجی که از مبادی رسمی وارد شده و هیچ‌گونه مشکلی از لحاظ زنجیره سرد و رعایت ایمنی‌ها در انتقال دارو به کشور نداشته باشند، استفاده کنند. داروی خارجی امتحان خود را پس داده و روی آنها آزمایشات بالینی صورت گرفته و میزان ریسک آن پایین‌تر و اطمینان به آن بیشتر است تا دارویی که احیانا مطالعه بالینی روی آن صورت نگرفته یا ضعیف باشد یا مطالعات بالینی روی آن به متخصصان نرسیده باشد.
پزشکان ترجیح می‌دهند بیماران سرطانی از داروی خارجی استفاده کنند
پمخدومی افزود: سرطان بیماری عادی نیست و جان بیمار در خطر است، بنابراین پزشکان در تجویز دارو حساس هستند و ترجیح می‌دهند بیماران سرطانی از داروهای خارجی که مطمئن‌تر هستند، استفاده کنند. البته قانون هم درست می‌گوید، جایی که بتوان از داروی ایرانی استفاده کرد باید از موارد ایرانی استفاده کنیم اما گاهی تمام داروها تولید داخل کشور نیست و حتی برخی مواد اولیه داروهای ایرانی نیز خارجی هستند. وی در پایان اظهار داشت: دولت‌ها باید در زمینه زیرساخت‌های درمان سرطان هزینه کنند چون هزینه بیماری سرطان به جامعه برمی‌گردد. دولت موظف است خدمات بهداشت و درمان را مطابق با قانون اساسی برای آحاد مردم تامین کند و به عنوان شهروند این انتظار را از دولت داریم. مساله اقتصاد سلامت و تمام مسائلی که بیان می‌شود، وابسته به اقتصاد کلان جامعه است. اگر اقتصاد جامعه درست باشد و مسوولانی که در مجلس و هیات دولت هستند، اقتصاد کشور را اصلاح کنند اقتصاد سلامت درست می‌شود و خانواده مسوولان نیز در سلامت به سر می‌برند، در غیر این صورت خانواده آنها هم سلامت نخواهند بود.
جهان‌صنعت نوشت: سرکوب قیمت دارو و پایین نگه داشتن آن موضوعی است که صنعت دارو طی چند سال اخیر با آن روبه‌رو بوده است. در واقع «قیمت‌گذاری دستوری» باعث شده بود که توان تولید از کارخانجات سلب شود زیرا قیمت دستوری با قیمت تمام‌شده دارو به هیچوجه همخوانی نداشت و فروش با این روند بیشتر به ضرر صنعت داروی کشور بود. از سوی دیگر داروهای سرطانی به صورت نگران‌کننده‌ای گران شده است.
در همین راستا رییس انجمن رادیوآنکولوژی ایران گفت: داروهای جدید سرطان وارد لیست بیمه نمی‌شود، در نتیجه بیمار مجبور است هزینه این داروها را آزاد پرداخت کند.
یاشا مخدومی درباره علت گرانی داروهای جدید سرطان در کشور گفت: ایمونوتراپی داروهای جدیدی در درمان سرطان هستند که پس از اینکه تاییدیه‌های بین‌المللی و تاییدیه سازمان غذا و دارو آمریکا را کسب کردند، وارد بازار بین‌المللی می‌شوند و به تدریج در کشورهای دیگر مورد پذیرش قرار گرفته و براساس راهنماهای بالینی در درمان بیماری سرطان مورد استفاده قرار می‌گیرند. این داروها از تکنولوژی بالایی در تولید برخوردارند و به همین خاطر بسیار گران هستند.
وی تصریح کرد: داروها تا زمانی که ثبت اختراع دارند یا مشابه آنها تولید نشده باشد، گران‌تر از سایر داروها هستند. شرکت‌های ایرانی تلاش کرده‌اند خارج از قوانین ثبت اختراع، مشابه آنها را تولید کنند اما بسیاری از این داروها تا وقتی که وارد فارماکوپه یا دارونامه کشوری شوند، طول می‌کشد و به دلیل برخورداری از حق ثبت اختراع گران هستند. پس از اینکه دارو وارد فارماکوپه ایران می‌شود، اجازه واردات پیدا می‌کند و پس از آن بیمه‌ها این داروها را مورد پذیرش قرار می‌دهند. داروهای جدید سرطانی از محدوده ۱۰میلیون تا بالای ۱۰۰میلیون در هر نوبت استفاده و بسته به دُز و مقدار آن هزینه‌بردار است که در توان قشر کارمند و کارگر نیست و به سختی می‌توانند این داروها را تامین کنند و دولت‌ها معمولا باید حمایت کنند. بیمه‌های کشور نمی‌توانند داروهای گران‌قیمت سرطان را پوشش دهند چون باید سرانه بیمه تعریف شود و این سرانه بیمه بر اساس حقوق کارگران تعریف می‌شود، در نتیجه توانایی مالی صندوق‌های بیمه کشور در این خصوص ناکافی بوده که به دلیل موضوع اقتصاد کلان است و تا زمانی که اقتصاد کل کشور بهبود نیابد، اقتصاد سلامت، پوشش بیمه‌ها و مسائل تامین دارو هیچ کدام حل نمی‌شود. این متخصص سرطان در خصوص هزینه‌های درمان سرطان گفت: تمام روند درمان سرطان هزینه‌بر است به همین دلیل در خصوص سرطان‌های شایع آگاهی عمومی داده می‌شود تا آمار ابتلا به آن کاهش یابد. وقتی سرطان در مراحل اولیه تشخیص داده شود، هزینه‌های درمان آن کمتر خواهد بود.
این مطالب را هم ببینید:
- مرگ در کمین است؛ این ۸ علامت هشداردهنده را جدی بگیرید!
- چند نفر در ایران به «تب‌دنگی» مبتلا شدند؟
- متهم ردیف اول ابتلا به سرطان معده را بشناسید
مخدومی افزود: عوامل ایجادکننده سرطان مانند آلودگی هوا، تغذیه و سبک زندگی باید اصلاح شود تا ابتلا به آن کاهش یابد. از سوی دیگر باید در خصوص برنامه‌های تشخیص زودرس و غربالگری برای سرطان‌هایی که قابل درمان هستند، آگاهی عمومی برای علائم بیماری‌ها شکل گیرد تا وقتی بیماران به سرطان مبتلا می‌شوند، بتوانند سریع‌تر به پزشک مراجعه کنند و امکانات تشخیص در دسترس باشد تا بیماری در مراحل اولیه با هزینه کمتر درمان شود.
تمام سرطان‌ها، هزینه‌بردار است
رییس انجمن رادیوآنکولوژی ایران با تاکید بر اینکه تمام سرطان‌ها هزینه‌بردار است اما سرطان‌های شایع هزینه بیشتری بر جامعه تحمیل می‌کنند، افزود: سرطان‌هایی مانند سرطان سینه در خانم‌ها و سرطان پروستات در مردان شایع است. سرطان‌های گوارشی، سرطان‌های خون و لنف و برخی سرطان‌ها بسته به مناطق جغرافیایی ممکن است شیوع بیشتری داشته باشد. مخدومی با بیان اینکه در درمان‌های سرطان با توجه به بیماری و مرحله آن از روش‌های مختلف درمان استفاده می‌شود، گفت: روش‌های عمده درمان شامل جراحی، پرتودرمانی و استفاده از داروهای ضدسرطان بوده که کلاسیک آنها داروهای شیمی‌درمانی، ایمونوتراپی، هورمون درمانی و روش‌های نادر دیگر است که تمام اینها هزینه‌بردار بوده، به ویژه پرتودرمانی و دارودرمانی بسیار گران هستند.
این سرطان‌شناس بیان کرد: در مورد ابتلا به سرطان در کشور از نظر انسیدانس، یعنی میزان بروز سرطان به ازای کل جمعیت، نسبت به کشورهای مختلف دنیا در سطح متوسط قرار داریم اما سرعت رشد انسیدانس در کشور تقریبا ۵درصد بوده که این میزان رشد کمی بالا است. آخرین آماری که وزارت بهداشت منتشر کرده حاکی از ابتلای حدود ۱۹۰هزار مورد جدید بیمار سرطانی در سال برای جمعیت کشور بوده که با رشد ۵درصدی در سال در حال افزایش است.
وی در خصوص تاثیر آلودگی هوا در ابتلا به سرطان گفت: عوامل ایجادکننده سرطان متفاوت هستند و به دو دسته محیطی و ژنتیک تقسیم‌بندی می‌شوند. عوامل محیطی بسیار زیاد است، مانند مواد شیمیایی، تغذیه بد، آلودگی هوا، پرتوگیری‌های ناخواسته، سیگار و الکل. غیر از افرادی که سیگاری هستند و مبتلا به سرطان می‌شوند، دقیقا اثبات شده که ابتلا به سرطان ریه را می‌توان به آلودگی هوا نسبت داد و تاثیرگذار است.
۱۰ تا ۱۵ درصد سرطان‌ها می‌تواند به دلیل آلودگی هوا باشد
مخدومی با بیان اینکه ۱۰ تا ۱۵درصد سرطان‌ها می‌تواند به دلیل آلودگی هوا باشد، گفت: اساسا نظام زندگی شهری که به وجود آمده یکی از دلایل افزایش رشد سرطان است، چون در دهه‌های گذشته اکثریت جمعیت در روستا زندگی می‌کردند و این روند اکنون برعکس شده و شاهدیم که آلودگی هوا، استرس‌های زندگی شهری و تغییر نظام تغذیه موجب شده میزان ابتلا به سرطان افزایش پیدا کند. این رادیوآنکولوژیست با اشاره به اینکه دستگاه‌های رادیوتراپی در کشور کم است، گفت: برای اینکه از تکنولوژی رادیوتراپی پیشرفته تقریبا در حد کشورهای اروپایی که الگوی متوسطی از نظام درمان سرطان را دارند، در کشور برخوردار باشیم باید به ازای یک میلیون جمعیت کشور حداقل چهار دستگاه و گاهی تا شش دستگاه بسته به نقاط جغرافیایی و جمعیت در نظر بگیریم. اگر برای یک میلیون نفر چهار دستگاه رادیوتراپی تخصیص یابد با توجه به جمعیت ۸۰میلیونی کشور در حدود ۳۰۰دستگاه نیاز داریم، در حالی که در حال حاضر حدود ۱۳۰دستگاه در کشور در حال فعالیت است و بسیاری از این دستگاه‌ها هم فرسوده هستند.
نوبت‌های طولانی درمان سرطان در بخش دولتی
مخدومی ادامه داد: به خاطر رایگان بودن رادیوتراپی به ویژه در سیستم دولتی نوبت‌ها طولانی بوده و این مساله بسیار حائزاهمیت است. باید گسترش افقی امکانات درمان سرطان در کشور را مدنظر داشته باشیم. رادیوتراپی چیزی نیست که به هر روستایی برده شود. رادیوتراپی باید به صورت نیمه متمرکز باشد، نه اینکه در هر شهر کوچکی مرکز رادیوتراپی برپا کنیم اما لازم است در مراکز حداقل بزرگ این اقدام صورت گیرد.
کارخانه‌های تولید دارو، کیفیت داروها را تقویت کنند
مخدومی در خصوص کمبود دروهای ضدسرطان در کشور گفت: شرکت‌های داروسازی ایرانی اقدام به تولید داروهای ضدسرطان کرده‌اند و موفقیت‌ها زیاد است. بسیاری از داروها تولید کشور بوده و داروهای جدید و ایمونوتراپی هم به تدریج در حال تولید است اما در خصوص دستگاه‌های درمان سرطان هنوز به خارج وابسته هستیم. برخی اوقات هم نیاز است مواد اولیه از خارج کشور وارد شود و هنوز از وابستگی کامل خارج نشده‌ایم اما لازم است کارخانه‌های تولید دارو کیفیت داروها را در مقایسه با داروهای خارجی تقویت کنند و از طرفی به مقداری داروهای خارجی برای کنترل کیفیت و مقایسه حتما نیاز داریم.
وی در ادامه بیان کرد: تمام درمان‌های سرطان غیر از جراحی توسط متخصصان رادیوآنکولوژی انجام می‌شود. در بخش هماتولوژی و آنکولوژی شیمی‌درمانی انجام می‌شود. فوق‌تخصص‌های هماتولوژی و آنکولوژی اطفال در کشور هستند که اقدامات شیمی‌درمانی تومورهای اطفال را انجام می‌دهند.
درمان سرطان در کشور منطبق بر شیوه‌های بین‌المللی است مخدومی اظهار داشت: تمام راهنمایی‌های بالینی که در وزارتخانه با کمک انجمن‌های علمی گروه رادیوآنکولوژی ایران، هماتولوژی آنکولوژی اطفال و هماتولوژی و آنکولوژی بزرگسالان تنظیم شده، بر اساس راهنماهای بالینی اروپا و آمریکا تهیه می‌شود. در نتیجه الگوی درمان سرطان در کشور یک الگوی بین‌المللی بوده اما ممکن است بسیاری از مسائل پیشرفته یا داروهای جدید و گران‌قیمت را نداشته باشیم اما اغلب شیوه‌های درمان سرطان در کشور منطبق بر شیوه‌های درمان‌های بین‌المللی است.
شرکت متخصصان سرطان در کنگره‌های خارجی بسیار کم شده است
این متخصص با اشاره به اینکه کنگره‌ها، سمینارها و کارگاه‌هایی در داخل و خارج از کشور برگزار می‌کنیم، گفت: به دلیل مسائل تحریم، مراجعه پزشکان به کنگره‌های بین‌المللی محدودتر شده و توانایی پزشکان برای شرکت در یک کنگره چند روزه در خارج از کشور، بسیار ضعیف شده است. شرکت در کنگره‌های علمی حداقل ۷۰۰یورو تا ۱۵۰۰یورو فقط هزینه ثبت‌نام دارد و با احتساب هزینه‌های بلیت رفت و برگشت، اخذ ویزا، هتل حداقل چند هزار دلار یا یورو لازم است که پزشکان متخصص برای یک کنگره سه روزه هزینه کنند. حقوق پزشک مگر چقدر است؟
حقوق یک پزشک دولتی مانند بنده ۳۰ میلیون تومان است
مخدومی بیان کرد: حقوق یک پزشک دولتی مانند بنده ۳۰میلیون تومان است و باید یک پزشک حقوق چند ماه خود را بدهد تا بتواند در یک سمینار خارجی شرکت کند و این امر برای بیش از ۹۰درصد پزشکان کشور به سختی امکان‌پذیر است. تلاش کردیم از طریق برگزاری کنگره‌های داخل ایران و ارتباطات بین‌المللی، مدرسان خارجی را به صورت حضوری و آنلاین در کنگره‌ها مشارکت دهیم و از مباحثی که توسط آنها ارائه می‌شود، استفاده کنیم. این اقدامی است که توانستیم انجام دهیم و به طور مرتب این کار را انجام می‌دهیم.
وی تصریح کرد: در رشته ما امکانات رادیوتراپی کم است و وقتی ابزار، دارو و تجهیزات کافی نداریم، تربیت متخصص فایده‌ای ندارد. برای اخذ تخصص در رشته رادیوآنکولوژی غیر از مسائلی مانند گذراندن طرح، پس از گذراندن دوره هفت ساله پزشک عمومی باید پنج سال دیگر بگذراند تا متخصص رادیو آنکولوژی شود، بنابراین فرد را با این همه هزینه تربیت می‌کنیم اما وقتی تجهیزات، دارو و امکانات نداریم فرد چه کاری می‌تواند در کشور انجام دهد؟!
مخدومی تاکید کرد: توسعه باید به شکل متوازن انجام شود و توسعه امکانات و جایگاه باید صورت گیرد تا بتوانیم نیرو تربیت کنیم. حداقل ۳۰۰دستگاه رادیوتراپی در کشور نیاز داریم و اگر به ازای هر دستگاه سه متخصص تربیت کنیم، در حدود حداقل ۹۰۰متخصص رادیوآنکولوژی نیاز داریم، در حالی که اکنون در کشور بیش از ۴۰۰متخصص وجود دارد که نیمی از آنها بیکار هستند، بنابراین به شهرهای دیگر برای طرح فرستاده شده‌اند که امکانات ندارد و در واقع مساله توزیع نامتوازن و عدم به‌کارگیری صحیح نیروها و فرسودگی آنها مطرح است.
حاشیه خطر عوارض داروهای ضدسرطان داخلی بالاست
مخدومی در خصوص چالش پزشکان و سازمان غذا و دارو برای تجویز داروهای ایرانی یا خارجی ضدسرطان گفت: خوشبختانه داروهای ایرانی دارای کیفیت و استاندارد لازم برای درمان هستند. داروهای ضدسرطان، داروهایی هستند که حاشیه خطر عوارض آنها بالاست، بنابراین ترجیح می‌دهیم بیماران از داروی خارجی که از مبادی رسمی وارد شده و هیچ‌گونه مشکلی از لحاظ زنجیره سرد و رعایت ایمنی‌ها در انتقال دارو به کشور نداشته باشند، استفاده کنند. داروی خارجی امتحان خود را پس داده و روی آنها آزمایشات بالینی صورت گرفته و میزان ریسک آن پایین‌تر و اطمینان به آن بیشتر است تا دارویی که احیانا مطالعه بالینی روی آن صورت نگرفته یا ضعیف باشد یا مطالعات بالینی روی آن به متخصصان نرسیده باشد.
پزشکان ترجیح می‌دهند بیماران سرطانی از داروی خارجی استفاده کنند
پمخدومی افزود: سرطان بیماری عادی نیست و جان بیمار در خطر است، بنابراین پزشکان در تجویز دارو حساس هستند و ترجیح می‌دهند بیماران سرطانی از داروهای خارجی که مطمئن‌تر هستند، استفاده کنند. البته قانون هم درست می‌گوید، جایی که بتوان از داروی ایرانی استفاده کرد باید از موارد ایرانی استفاده کنیم اما گاهی تمام داروها تولید داخل کشور نیست و حتی برخی مواد اولیه داروهای ایرانی نیز خارجی هستند. وی در پایان اظهار داشت: دولت‌ها باید در زمینه زیرساخت‌های درمان سرطان هزینه کنند چون هزینه بیماری سرطان به جامعه برمی‌گردد. دولت موظف است خدمات بهداشت و درمان را مطابق با قانون اساسی برای آحاد مردم تامین کند و به عنوان شهروند این انتظار را از دولت داریم. مساله اقتصاد سلامت و تمام مسائلی که بیان می‌شود، وابسته به اقتصاد کلان جامعه است. اگر اقتصاد جامعه درست باشد و مسوولانی که در مجلس و هیات دولت هستند، اقتصاد کشور را اصلاح کنند اقتصاد سلامت درست می‌شود و خانواده مسوولان نیز در سلامت به سر می‌برند، در غیر این صورت خانواده آنها هم سلامت نخواهند بود.