بر اساس قانون، کف عیدی کارگران ۲ برابر کف حقوق خود کارگر است؛ همچنین سقف عیدی ۳ برابر حداقل دستمزد کارگران مصوب شورای عالی است. بنابراین آنگونه که مدعی می‌شوند کف عیدی، دو برابر پایه مزد مصوب شورایعالی کار نیست، بلکه به مزد خود کارگر بستگی دارد.
ماده واحده قانون عیدی که در سال ۱۳۷۰ به تصویب رسیده به روشنی می‌گوید «کلیه کارفرمایان کارگاههای مشمول قانون کار مکلفند به هر یک از کارگران خود به نسبت یک سال کار معادل شصت روز آخرین مزد، به عنوان عیدی و پاداش بپردازند. مبلغ پرداختی از این بابت به هر یک از کارکنان نبایستی از معادل نود روز حداقل مزد روزانه قانونی تجاوز کند».
با شروع بهمن ماه بحث عیدی آخر سال هم داغ می‌شود؛ در این بین شایعاتی هم درباره مبالغ پرداختی به حساب بازنشستگان بر سر زبان‌ها می‌افتد. البته هنوز جلسه هیات وزیران تشکیل نشده و مباحث مطرح شده در حد حدس و گمان است.
به این ترتیب، حداقل عیدی به مزد کارگر بستگی دارد و حداکثر عیدی ۲۱ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان خواهد بود.
اما این سقف می‌تواند افزایش یابد؛ برخی کارفرمایان به دلیل پایین بودن دستمزد کارگران، معمولاً عدد بالاتری برای عیدی کارگران خود در نظر می‌گیرند؛ این مبالغ در قالب پاداش پایان سال است و هیچ سقفی هم ندارد.