به گزارش خبرگزاری تسنیم از یاسوج، سید ضیاء هاشمی در جمع خبرنگاران، اظهار داشت: با شکل‌گیری دولت چهاردهم توجه مضاعفی به بحث وفاق ملی، وحدت کلمه و همدلی در کشور شد و البته این موضوع جدیدی نیست، بلکه یک ضرورت ثابت و تاریخی است، امام خمینی(ره) همواره روی وحدت کلمه و توحید تاکید داشتند و بالاتر از این موضوع، یک اصل قرانی است.
وی عنوان کرد: دعوا سبب ضعیف شدن جامعه می‌شود ما یک جامعه واحد هستیم و نیاز به این داریم که یک جامعه قوی باشیم، هر جامعه‌ای نیاز به اقتدار ملی و درونی دارد تا اینکه بتواند به اهدافش برسد و از نظر رئیس جمهور این رویکرد مطرح شد و مورد استقبال جامعه قرار گرفت که ما باید وفاق داشته باشیم، یعنی علی‌رغم تنوع سلایق و دیدگاه‌ها در یکسری اهداف و اصول ما باید همدل و هم‌افزا باشیم و بتوانیم به سمت اهداف مشترک که از طریق اقتدار ملی حاصل می‌شود، حرکت کنیم.
هاشمی با اشاره به اینکه مسعود پزشکیان، رئیس جمهور شاید این دیدگاه را متاثر از انسی که با نهج‌البلاغه دارند به دست آورده‌اند، ابراز کرد: رئیس جمهور از جوانی مدرس نهج‌البلاغه بودند و بیش از 50 سال بوده که با نهج‌البلاغه و قرآن انس دارند، در زمان دانشجویی در دانشگاه تبریز به عنوان استاد و معلم نهج‌البلاغه شناخته می‌شد، افرادی که با رئیس جمهور در دوره دانشجویی، مسئولیت و نمایندگی مجلس ارتباط داشته‌اند می‌گویند ایشان همیشه مثل امروز مرتب از نهج‌البلاغه استناد و بحث می‌کرد.
وی تصریح کرد: شما ببینید در نهج‌البلاغه وقتی حضرت امیر در نامه معروفی که به مالک اشتر دارند آنجا توضیح می‌دهند که جامعه طبقات و اقشار مختلفی دارد و برای اینکه شما در حکمرانی بتوانید موفق باشید، باید هر کدام از اینها در جایگاه خودش قرار بگیرد و از آنان استفاده درست شود و زمینه‌ای فراهم شود که نقش آفرینی خودشان را داشته باشند.
هاشمی بیان کرد: این رویکرد به طور خلاصه این بوده که همه گروه‌ها و اقشار با وجود تنوع و تفاوتی که دارند آن اهداف مشترک را بتوانند پیگیری کنندو همگان باید این تنوع را به رسمیت بشناسند ولی در کلان قضیه همدلانه به سمت ان اهداف مشترک حرکت کنند.
معاون فرهنگی و اجتماعی معاون اول رئیس جمهور در پاسخ به این سوال که مهمترین مولفه‌های مدنظر دولت وفاق برای رسیدن به هدف چیست؟ افزود: در نگاه حضرت امیرالمومنین برای قوی شدن جامعه باید یک مفاهمه‌ای بین حاکمان، حکمرانان و مردم شکل بگیرد، در ابتدای نامه 53 امام خطاب به مالک می‌فرماید «من شما را دارم به یک بلادی می‌فرستم که قبل از تو دیگرانی رفته‌اند و مردم نسبت به آنان قضاوت‌های کرده‌اند و تو هم وقتی می‌روی و بر می‌گردی، مردم نیز نسبت به شما قضاوت خواهند کرد».
وی ادامه داد: سنت الهی بر این است که قضاوت حاکمان در چشم مردم یک مبنای عمل است یعنی حاکمیت نسبت به رضایت مردم و تامین نیازها و لوازم مردم یک وظیفه‌ای دارد.در عین حال مردم نگاهشان به حاکمان است به دلیل اینکه حاکمان باید به نوعی الگوسازی کنند و خودشان الگو باشند، این مفاهمه و این تعامل بین حکمرانان و مردم باید نتیجه آن تامین مصالح ملی و سعادتمندی جامعه و موفقیت حاکمیت باشد. امام می‌فرماید اگر حکومت و حاکمیت بهترین تصمیم را بگیرند، ولی قابلیت اجرایی نداشته باشد حکومت موفق نخواهد بود
هاشمی خاطرنشان کرد: در صورت مشروعیت اجتماعی و مقبولیت حاکمیت در جامعه این تصمیمات و سیاست‌ها درست اجرا می‌شود و به زبان امروزی علوم سیاسی و علوم اجتماعی امروزی این مشروعیت و مقبولیت در صورتی اتفاق می‌افتد که قراردادهای اجتماعی فی مابین حاکمیت و مردم روشن شفاف و قابلیت اجرا داشته باشد و به همین خاطر رای مردم و نمایندگان مردم تعیین کننده است.
معاون فرهنگی و اجتماعی معاون اول رئیس جمهور بیان کرد: امام خمینی(ره) روز اول بعد از تبعید یعنی 12 بهمن‌ماه که به ایران تشریف آوردند فرمودند که من به اعتبار اینکه مردم من را قبول دارند، حکومت تعیین می‌کنم، یعنی غیر از آن جایگاه الهی که حاکم مجتهد و عادل دارد در عین حال رای، نظر و پذیرش مردم مهم است و امیرالمومنین وقتی که مردم از ایشان خواهش می‌کنند که حکومت را قبول کند ایشان می‌فرماید که حکومت برای من ارزش ذاتی ندارد و قدرت فی‌النفسه ارزشی ندارد، ولی به عنوان یک حجت الهی که بر من هست و وظیفه و تکلیف باشد، می‌آیم و آن وقت در چارچوب عمل می‌کنم.
وی با تاکید بر اینکه اصل حکومت وظیفه‌ای بوده و وقتی مردم می‌پذیرند این حجیت پیدا می‌کند که حاکم بیاید این مسئولیت را برعهده بگیرد و وقتی می‌آید دیگر در چارچوب قانون، ضوابط و اصول مقبول که مشروعیت دارد، حکومت می‌کند، گفت: بنابراین وقتی مردم هم از حاکم یک مطالبه‌ای می‌کنند در چارچوب این ضوابط و مقررات بوده و همین مرز بین چیزی است که در ادبیات امروزی، پوپولیسم، عوام‌گرایی و عوام زدگی گفته می‌شود و یا آن اصول، معانی و مبانی که در حکومت وجود دارد آن اصول و مبانی در چیزی بنام قانون شناخته می‌شود و در زبان دینی ما به عنوان مبانی اجتماعی دینی برگرفته از دین بوده و بنابراین یک فصل مشترک برای شکل‌گیری این وفاق نیاز است.
هاشمی با بیان اینکه وفاق صرفا سلیقه‌ای و ذوقی نیست، یادآور شد: وفاق و توافق روی مبنا است ما طبیعتا در این وفاق یک بایسته‌ها و هنجارهای سلبی و ایجابی داریم و وقتی قرار است ما وفاق کنیم یعنی وفاق می‌کنیم به یک گونه‌ای نباشیم و به یک گونه‌ای دیگر باشیم و مبنای آن قانون است، قرادادهای اجتماعی مشترک مقبول در نظام اسلامی و امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری می‌فرمایند که اجرای قانون بر همگان واجب شرعی است، یعنی وقتی یک مسیری طی می‌شود و یک اصلی به عنوان قانون درست مورد قبول و پذیرش بوده همه باید اجرا کنند و در واقع حاکمیت باید اجرا کند و مردم هم باید همراهی کنند.
معاون فرهنگی و اجتماعی معاون اول رئیس جمهور ابراز کرد: البته اگر مردم نسبت به یک قانون نقد جدی داشته باشند، یعنی آن قانون نحو اجرایش حتی اگر مبنای آن درست باشد باید از طریق مسیر قانونی اصلاح شود، مبنای وفاق، وفاق بر قانون است و قانون یک اصول و هنجارهایی است که در مسیر تحقق منافع کلان یعنی مصالح مردم و جامعه، اقتدار جامعه، رشد و پیشرفت، رفع نیازمندی‌ها، رفع فقر، شایسته سالاری، زمینه‌سازی برای شکوفایی استعدادها تدوین می‌شود و البته اینها اصولی هستند که در هر جامعه بشری مورد نیاز است.
انتهای پیام/
∎