به گزارش خبرنگار مهر، در نامه‌ای که جمعیت حمایت از منابع طبیعی و محیط زیست (پیام سبز) اصفهان نسخه‌ای از آن را در اختیار خبرگزاری مهر قرار داده، خطاب به محمد نورصالحی رئیس شورای اسلامی شهر اصفهان آمده است: رویکرد شهرداری مبنی بر صدور غیراصولی پروانه‌های ساخت با افزایش تراکم و تعداد طبقه‌ها و با هدف افزایش درآمد شهرداری علاوه بر ناهمخوانی و ناسازگاری با هویت شهر یگانه و تاریخی اصفهان موجب اُفت شدید کیفیت زندگی و محیط زیست شده است و روز به روز از ارزش‌های این شهر می‌کاهد.
در ادامه آمده است: ساخت بناهای بلند در نقاط مختلف شهر به‌ویژه در کنار چهارراه‌ها، میدان‌ها و همچنین نواحی مشرف به رودخانه، پارک‌ها و گلوگاه‌های تهویه شهر در نقاط کوهستانی، هر روز موانع جدیدی را برای تهویه طبیعی شهر ایجاد کرده است، موجب افزایش شدت آلودگی هوا می‌شود و مخاطرات جدیدی را برای سلامتی شهروندان ایجاد می‌کند.
کنشگران محیط‌زیست اصفهان در ادامه این نامه خاطرنشان کردند: کمبود شدید و توزیع نامتوازن زیرساخت‌های ضروری مانند گذرگاه‌های وسایل نقلیه و عابران پیاده، پارکینگ، فضاهای سبز و دیگر زیرساخت‌های ضروری آموزشی، فرهنگی، تفریحی و ورزشی با افزایش تراکم ساخت در شهر تشدید شده و فاصله شهر را با استانداردهای اولیه افزایش داده است که سرانه امکانات یاد شده را کاهش می‌دهد و افزون بر این، تأمین آب، برق و گاز و زیرساخت‌های دفع فاضلاب که هم اکنون در تنگنا قرار دارد، با توسعه بیشتر، دشوارتر و پرهزینه‌تر شده و حرکت شهر در گذر از مرزهای تاب‌آوری را تسریع می‌کند.
در ادامه آمده است: ساختمان‌های جدید برخوردار از مجوز طبقه‌های بیشتر و نبود فضای جانبی بین ساختمان‌ها، موجب سایه‌اندازی بر ساختمان‌های مجاور شده و علاوه بر آسیب به افق دید موجب کاهش نور و گرمای طبیعی ساختمان‌ها شده و ضمن محروم‌سازی ساختمان‌ها از این حقوق اولیه، هزینه‌های زیادی را برای تأمین نور و دمای مناسب به ساکنان آنها تحمیل کرده است و فراتر از آن با حرکت در خلاف جهت معماری اقلیمی و معماری پایدار و خلاف مسیر سیاست‌های کلان ملی بهره‌وری انرژی و حفاظت محیط زیست پیش می‌رود.
کنشگران محیط زیست اصفهان در این نامه افزوده‌اند: شاهد بوده‌ایم که شهرسازی دهه‌های اخیر تا چه اندازه نسبت به حریم بصری آثار تاریخی و منحصر به فرد اصفهان بی‌تفاوت بوده و غیرمسئولانه عمل کرده است و به جای استفاده از ظرفیت عظیم آنها برای ایجاد درآمدهای پایدار، آنها را در میان تلی از ساختمان‌های بلند و ناهمگون پنهان کرده است.
در این نامه آمده است: اراضی متعلق به برخی از ارگان‌ها و نهادها به جای آنکه به‌عنوان فضای باز شهری و با نقش بافر زون‌های تعدیل‌کننده اثر توسعه، مکانهایی برای بهره‌برداری در هنگام رویارویی با بحران و امکانی برای نسل‌های آینده دیده شود، زیرِ ساخت و ساز می‌رود و بر پیچیدگی کلاف سردرگم توسعه شهری می‌افزاید.
کنشگران محیط‌زیست در این نامه تاکید کرده‌اند: توسعه اصفهان ناپایدار و پرهزینه است که هر چه پیش‌تر می‌رویم موجب فاصله گرفتن بیشتر آن از هویت منحصر به فردش شده و مطلوبیت زندگی و کیفیت زیست در این شهر را کاهش می‌دهد بنابراین انتظار می‌رود با بازاندیشی و بازنگری جدی در روند توسعه و اداره اصفهان به روند ناپایدار موجود پایان داده و برای اصلاح اشتباهات گذشته اقدام شود.