داود سوری، اقتصاددان، در سال ۱۳۹۶ در یادداشتی با عنوان ««فرشاد» و «مسعود» اقتصاد ایران» در روزنامه دنیای اقتصاد، نوشته بود.
به بهانه‌ی انتشار بخشی از مناظره‌ی اخیر فرشاد مومنی و مسعود نیلی در ماهنامه‌ی اندیشه پویا، بخشی از یادداشت آقای سوری در پی می‌آید:
فرشاد همیشه معترض است که اقتصاد را با ریاضی رابطه‌ای نیست و حتی در آموزش اقتصاد نباید از ریاضی استفاده شود. او می‌گوید ریاضی جنبه انسانی اقتصاد را می‌گیرد و آن را همچون ریاضی خشک و انعطاف‌ناپذیر می‌کند؛ درحالی‌که مسعود زبان ریاضیات را ابزاری مناسب برای بیان و انتظام بخشیدن به آزمون نظریه‌های اقتصادی می‌داند؛ اما فرشاد زبان خود را گویاتر و نظریه‌های خود را نیز قطعی و بی‌نیاز از اثبات می‌داند.
مسعود در حمایت از سیاست‌ها و نظریه‌های خود از آمار و ارقام و تحلیل‌های آماری کمک می‌گیرد، آنها را در معرض قضاوت سایرین قرار می‌دهد و سعی می‌کند نشان دهد که نظریه‌های او با حقایق بیرونی همپوشانی دارند. در مقابل فرشاد همچنان در حال ساخت دنیای خیالی خویش با لگو‌های مستعمل است.
مسعود یاد گرفته است که باید با واقعیت‌های اقتصادی روبه‌رو شد، آنها را شناخت و از تجربه دنیا برای سیاست‌گذاری استفاده کرد؛ اما فرشاد همواره به‌دنبال مامنی برای فرار از حقایق اقتصاد است. برای او فرق نمی‌کند روزی در پناه واژه اقتصاد اسلامی پناه می‌گیرد و آن را مصادره به مطلوب می‌کند و روزی دیگر اقتصاد توسعه، اقتصاد انسانی یا نهادگرایی!
مسعود می‌داند که باید انگیزه فعالان اقتصادی را شناخت و آنها را در سیاست‌گذاری در نظر گرفت؛ اما فرشاد هیچ انگیزه‌ای را به رسمیت نمی‌شناسد و انتظار دارد که فعالان اقتصادی آن‌گونه که او می‌گوید، عمل کنند.
انتهای پیام