به گزارش "ورزش سه"، اینجای فصل، بین تمامی هرج و مرج‌ها در نتایج و نبردهای سرنوشت‌ساز، پیش از ال‌کلاسیکوی فوتسال، کارزاری به پا شد که طعم دیگری داشت و به نبرد (بین سیاره‌ای) معروف شد. جایی که غول جدید برای پایان حکمرانی غول‌های قدیمی در کهکشان فوتسال چرخ می‌خورد و سرانجام برای مأموریت بزرگ به اینجا رسیده بود؛ به اصفهان.
یکی از حساس‌ترین، هیجان‌انگیزترین و جدل‌آورترین مسابقه‌های فصل که پرتماشاگرترین نمایش یک دهه لقب گرفت. با قضاوت داوری که سه ماه پیش نبردهای جام جهانی را سوت زده بود. دیدار کلاسیکی که یک گل داشت، یک کلین‌شیت، سه امتیاز برای تیم برنده و سقوط تیم بازنده را به همراه داشت. نتیجه‌ای که بالای جدول را داغ نگه داشت و تپنده. هر دو تیم در لحظاتی از بازی حکم مطلق میدان بودند و گاهی روند نزولی را می‌پیمودند. گیتی پسند به بند آمده در نیمه نخست، در نیمه دوم اوج گرفت، گل زد و به خوبی از تک گل به ثمر رسانده، محافظت کرد. نبردی که سنگربان آنها باقر محمدی چهار دست داشت و چهار پا.
پیش از آغاز مسابقه، اعداد جلب نظر می‌کردند. گیتی پسند با ۷۴ گل زده، خط نیش‌دار حمله‌اش را به رخ می‌کشید و گهرزمین با ۲۹ گل‌خورده به دفاع آهنین‌‌اش تکیه می‌کرد. گهر زمین به خلق موقعیت فراوان و رقص توپ بین پاهای ستاره‌هایش می‌نازید و گیتی پسند به تمام کنندگی بی‌رحمانه مردان گلزنش. در امتیازات گیتی پسند با ۴۱ به تثبیت جایگاه چشم می‌دوخت و گهرزمین با پنج امتیاز کمتر برای اندک کردن اختلاف هدف داشت.
دریبل‌های زیبا، حرکات انفرادی، ضربات در چارچوب، واکنش‌های خیره‌کننده دروازه‌بان‌ها، تاکتیک روان دو تیم و نقطه مقابل، درگیری‌های پیاپی، پاس‌های اشتباه پرشمار، کارت‌های زرد پیاپی، بحث‌ها و جدل‌ها، تنها یک گل را در پی داشت که به نام مسعود یوسف ثبت شد.
با صدا در آمدن سوت پایان، گیتی یک بر صفر پیروز شده بود و اختلاف را به هشت امتیاز رساند. صدای قهرمانی برای صدرنشین طنین‌انداز شد و نغمه شکست برای گهرزمینی که قرار بود به طلسم شکست‌ناپذیری گیتی پسند در خانه پایان بدهد.
فوتسال، فوتسال بود. برای یکی رویایی و برای دیگری بی‌رحم. تیمی که بیشترین موقعیت را ساخت، به شکست تن داد و تیمی که مدیریت بهتری به خرج داد، سه امتیاز را ربود. دریافتیم که شاید دو پادشاه در یک اقلیم بگنجد، اما سه پادشاه هرگز. گیتی پسند حالا به قهرمانی فکر می‌کند و گهر زمین به آسمان بالاتری چون جایگاه چهارم.
ابوالفضل کریم آبادی