خبرآنلاین نوشت: نام کالتروپ (چهار تیغ) از لاتین به معنای «تله پاشنه» گرفته شده است؛ رومی‌ها آن را «murex ferreus» یا «آهن دندانه‌دار» نیز می‌نامیدند، اما قدمت آنها حتی به عقب‌تر هم می‌رسند چیزی حدود ۳۱۳ قبل از میلاد، زمانی که ارتش اسکندر مقدونی از آنها علیه سواره نظام ایرانی استفاده کرد.
چهار تیغ‌های رومی دندانه‌دار بودند به طوری که در سم اسب فرو می‌رفت و به سختی جدا می‌شد. این اسلحه به اشکال مختلف در تمام دوران باستان و قرون وسطی و حتی در قرن هجدهم مورد استفاده قرار می‌گرفت.
در قرن بیستم چهار تیغ برای حمله به چرخ‌های لاستیکی وسایل نقلیه به میدان نبرد بازگشت. در طول جنگ جهانی دوم آمریکا چهار تیغ‌ها را به صورت انبوه تولید و بین مبارزان مقاومت در اروپا توزیع کرد. ساده‌تر و قابل اطمینان‌تر از مواد منفجره، آنها می‌توانستند در جاده‌ها پراکنده شوند تا وسایل نقلیه آلمانی را متوقف کنند، چه به عنوان آزار و چه به عنوان مقدمه‌ای برای کمین!
آلمانی‌ها که آنها را جوجه تیغی یا پا کلاغی می‌نامیدند نسخه‌ای را توسعه دادند که می‌توانست در قوطی‌ها از هوا پرتاب شود. یک قوطی می‌توانست هزاران چهار تیغ را پراکنده کند و اهدافش شامل فرودگاه‌ها و همچنین جاده‌ها می‌شد. جوجه تیغی‌های آلمانی از ورقه‌های فولادی نازک ساخته شده بودند و هر کدام حدود ۶۰ گرم وزن داشتند.
چهارتیغ‌های عصر پهپاد
پهپادهایی که می‌توانند محموله‌ها را با دقت به هدف برسانند، یک بستر خوب برای استفاده از چهار تیغ‌ها هستند. برای مثال یک شرکت چینی در یک نمایشگاه نظامی در سال ۲۰۱۹ یک پهپاد از این نوع را به نمایش گذاشت. در حالی که اوکراینی‌ها در سال ۲۰۲۲ دست به تولید انبوه چهار تیغ زدند. استفاده از آنها چندان دیده نشده بودند تا اینکه تصاویری در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد.
یک وبلاگ نویس روسی شکایت نوشت: «دشمن مدام چیزهای ناپسند جدیدی ارائه می‌کند. آنها نه تنها مین‌ها را از هواپیماهای بدون سرنشین پرتاب می‌کنند، بلکه به معنای واقعی کلمه بخش‌های خطرناک جاده‌های خط مقدم را با میخ‌ها می پوشانند.»
خبرآنلاین نوشت: نام کالتروپ (چهار تیغ) از لاتین به معنای «تله پاشنه» گرفته شده است؛ رومی‌ها آن را «murex ferreus» یا «آهن دندانه‌دار» نیز می‌نامیدند، اما قدمت آنها حتی به عقب‌تر هم می‌رسند چیزی حدود ۳۱۳ قبل از میلاد، زمانی که ارتش اسکندر مقدونی از آنها علیه سواره نظام ایرانی استفاده کرد.
چهار تیغ‌های رومی دندانه‌دار بودند به طوری که در سم اسب فرو می‌رفت و به سختی جدا می‌شد. این اسلحه به اشکال مختلف در تمام دوران باستان و قرون وسطی و حتی در قرن هجدهم مورد استفاده قرار می‌گرفت.
در قرن بیستم چهار تیغ برای حمله به چرخ‌های لاستیکی وسایل نقلیه به میدان نبرد بازگشت. در طول جنگ جهانی دوم آمریکا چهار تیغ‌ها را به صورت انبوه تولید و بین مبارزان مقاومت در اروپا توزیع کرد. ساده‌تر و قابل اطمینان‌تر از مواد منفجره، آنها می‌توانستند در جاده‌ها پراکنده شوند تا وسایل نقلیه آلمانی را متوقف کنند، چه به عنوان آزار و چه به عنوان مقدمه‌ای برای کمین!
آلمانی‌ها که آنها را جوجه تیغی یا پا کلاغی می‌نامیدند نسخه‌ای را توسعه دادند که می‌توانست در قوطی‌ها از هوا پرتاب شود. یک قوطی می‌توانست هزاران چهار تیغ را پراکنده کند و اهدافش شامل فرودگاه‌ها و همچنین جاده‌ها می‌شد. جوجه تیغی‌های آلمانی از ورقه‌های فولادی نازک ساخته شده بودند و هر کدام حدود ۶۰ گرم وزن داشتند.
چهارتیغ‌های عصر پهپاد
پهپادهایی که می‌توانند محموله‌ها را با دقت به هدف برسانند، یک بستر خوب برای استفاده از چهار تیغ‌ها هستند. برای مثال یک شرکت چینی در یک نمایشگاه نظامی در سال ۲۰۱۹ یک پهپاد از این نوع را به نمایش گذاشت. در حالی که اوکراینی‌ها در سال ۲۰۲۲ دست به تولید انبوه چهار تیغ زدند. استفاده از آنها چندان دیده نشده بودند تا اینکه تصاویری در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد.
یک وبلاگ نویس روسی شکایت نوشت: «دشمن مدام چیزهای ناپسند جدیدی ارائه می‌کند. آنها نه تنها مین‌ها را از هواپیماهای بدون سرنشین پرتاب می‌کنند، بلکه به معنای واقعی کلمه بخش‌های خطرناک جاده‌های خط مقدم را با میخ‌ها می پوشانند.»