به گزارش سلام نو، ناصر الدین شاه قاجار (۱۲۴۷ ق_۱۳۱۳) چهارمین پادشاه (حکومت:۱۲۶۴ ـ ۱۳۱۳ق) از سلسله قاجاریه (۱۲۱۰ ـ ۱۳۴۳ق_۱۳۰۴ق) بود.

او را «سلطان صاحبقران» و پس از کشته شدن، «شاه شهید» نیز خوانده‌اند.

ناصرالدین حدود پنجاه سال پادشاهی کرد و در نهایت در حرم عبدالعظیم حسنی ترور شد. درباره دین‌داری او گزارش‌های متفاوتی وجود دارد.

ناصرالدین به تعزیه و هنر علاقه‌مند بود.

هم‌زمان با حکومت ناصرالدین، جهان دچار تحولات بزرگ و کشمکش میان سنت و مدرنیته بود. او سه مرتبه به اروپا رفت و اصلاحاتی را در اجتماع ایران پدید آورد که انتقادات بسیاری را نیز به همراه داشت.

در سلطنت ناصرالدین قراردادها و امتیازات بسیاری به کشورهای غربی داده شد که برخی از آن‌ها از جمله قرارداد رویترز موجب مخالفت‌ها و اعتراضات عمومی شد. فتوای تحریم تنباکو از سوی میرزای شیرازی از مراجع تقلید شیعه در قرن چهاردهم قمری، در این دوران صادر شد.

در دوره او علی محمد باب، موسس فرقه بابیه، اعدام شد و پیروانش سرکوب شدند.