سایت اصولگرای مشرق نیوز در نقدی به گفته‌های محمد قوچانی در گفت‌وگو با انصاف نیوز نوشت:

محمد قوچانی، از دستگیرشدگان فتنه ۸۸ و عضو شورای اطلاع‌رسانی دولت پزشکیان به تازگی در بخشی از یک مصاحبه با انصاف‌نیوز گفته است: مردم ایران قدم جدیدی را در ماه‌های آینده خواهند دید که رسیدن به برنامه‌ای برای گفت‌وگوی همه‌جانبه است.

او می‌افزاید:

“مذاکره‌ی غیر مستقیم با آمریکا قطعی است، مذاکره‌ی جمعی با حضور این کشور هم قطعا رخ خواهد داد. ممکن است منافع ما در مذاکره‌ی مستقیم باشد همانطور که در دولت احمدی‌نژاد هم به دستور رهبری انجام شد، در دوره‌ی روحانی هم همینطور. در دوره‌ی آقای رئیسی هم تلاش کردند اما نتوانستند این کار را انجام دهند.”[1]

*اگرچه باید منتظر ماند و عملکرد دولت پزشکیان در قبل و بعد از این “تمایلات مذاکراتی” را به نظاره نشست لکن آنچه که از پشت عینک سیاست در قبال این اظهارات به چشم می‌خورد نوعی تعشّق به مذاکره و همان سندروم “توافق به هر قیمتی” است که در دولت روحانی هم شاهد آن بوده‌ایم.

در واقع آقای قوچانی به این سؤال پاسخ نداده است که اکنون که آمریکا به صورت یکطرفه از برجام خارج شده و یا اگر ترامپ از اساس نخواهد هیچ مذاکره مستقیم یا غیر مستقیمی با دولت پزشکیان داشته باشد؛ آنگاه فرجام این عشق یکطرفه چه خواهد بود؟

بماند که اشاره قوچانی به دستور رهبری برای مذاکره هم یک اشاره ناقص است زیرا رهبری بنا به لزوم شرایط چنین دستوری را ارائه کردند نه به عنوان یک مسئله علی‌الرویه.

پیوست دیگری که باید در حرف‌های قوچانی برای آن توضیحی می‌شنیدیم اما نشنیدیم و نخواندیم آنست که ثمره هر کاری در دولت‌ها باید بر سر سفره‌های مردم مشاهده و لمس شود.

در واقع ما هنوز تجربه دولت روحانی را به یاد داریم که چند دولت مقروض اروپایی (مثل یونان!) بعد از برجام به ایران آمدند و در عین دست‌افشانی مسئولان دولت روحانی و اصلاح‌طلبان اما این سفرها هیچ آورده‌ای برای مردم نداشت. دست آخر نیز آقایان از این گفتند که اگر این سفرها دستاوردی نداشته مثلا به‌خاطر تیتر فلان روزنامه داخلی بوده است!

خلاصه اینکه خواهش از امثال آقای قوچانی آنست که راه رفته را دوباره نروند و در فرض اینکه خود را سلطان صاحبقران دولت و مکلف به پیگیری آرزوهایشان می‌دانند؛ لااقل این بار را از مسیری بروند که بتوانند به دستاوردهای ملموس برسند.

البته تأکید می‌شود که این بار هم بعید است حامیان “توافق به هر قیمتی” به جایی برسند و راه رفع مشکلات و بهبود سرعت پیشرفت کشور صرفا و فقط از مسیر کارآمدی و کار بیشتر می‌گذرد.

انتهای پیام