به گزارش اقتصادآنلاین، پنجشنبه، ۶ دی، بانک مرکزی ایران در اقدامی ناگهانی درگاه‌های پرداخت پلتفرم‌های رمزارزی را مسدود کرد. این اقدام، که بدون توضیح رسمی انجام شد، به نظر می‌رسد تلاشی برای کنترل نوسانات شدید بازار ارز باشد. اما این تصمیم نه تنها به کنترل نرخ ارز کمکی نکرد، بلکه باعث رونق معاملات رمزارزی در بازارهای موازی و غیررسمی، از جمله پلتفرم‌های آگهی مانند «دیوار»، شد.
رونق معاملات غیررسمی در پلتفرم‌های آگهی
جستجوی عبارت «تتر» در «دیوار» نشان‌دهنده حجم بالایی از آگهی‌های خریدوفروش این رمزارز است که بیشتر آنها در روز‌های اخیر ثبت شده‌اند. بسیاری از این آگهی‌ها هیچ گونه ضمانتی برای امنیت معاملات ارائه نمی‌دهند. به عنوان مثال، یکی از فروشندگان تتر با قیمت ۸۲ هزار تومان تأکید کرده است: «تا به حسابم نشینه، انتقالش نمی‌دم».
بااین‌حال، برخی فروشندگان برای جلب اعتماد کاربران، از روش‌هایی مانند تأیید هویت توسط افزونه‌های مختلف، نمایش بخشی از کد ملی یا تأییدیه‌های بانکی استفاده کرده‌اند. حتی در برخی آگهی‌ها گزینه «پرداخت امن» فعال شده است تا حس اعتماد بیشتری ایجاد شود.
ادعای پول‌شویی در بازار رمزارزها
خبرگزاری دولتی ایسنا در واکنش به این اقدام بانک مرکزی، دلیل مسدودسازی درگاه‌های پرداخت را «سفته‌بازی و پول‌شویی در بازار تتر» اعلام کرد. اما این ادعا بدون ارائه شواهد مشخص و منبع معتبر مطرح شده است. چنین تصمیماتی بدون شفافیت کافی، نه تنها مشکلات موجود را حل نمی‌کند، بلکه معاملات رمزارزی را به فضای غیررسمی و ناامن هدایت می‌کند.
خطرات و پیامدهای بازارهای غیررسمی
انتقال معاملات رمزارزی به بازارهای غیررسمی، نگرانی‌های امنیتی قابل‌توجهی ایجاد کرده است. در این فضا، عدم احراز هویت و نبود نظارت قانونی، زمینه را برای کلاهبرداری، پول‌شویی و سفته‌بازی فراهم می‌کند.
کاربران در چنین فضایی در معرض خطراتی مانند از دست دادن سرمایه یا انجام معاملات مشکوک قرار دارند. همچنین، نبود استاندارد‌های امنیتی باعث شده است که حتی افراد با هویت‌های تأییدشده نیز نتوانند به طور کامل اعتماد کاربران را جلب کنند.
انسداد درگاه‌های پرداخت رمزارزی بدون ارائه راه‌حل‌های جایگزین و شفافیت در اهداف، بازار را به سمت مسیر‌های غیررسمی و خطرناک سوق داده است. این تصمیم، به جای کنترل و ساماندهی بازار ارز، باعث رشد اقتصاد سایه‌ای در حوزه رمزارزها شده و امنیت کاربران را به خطر انداخته است. لازم است سیاست‌گذاران با ارائه چارچوب‌های قانونی شفاف و ابزار‌های نظارتی مؤثر، به جای محدودیت‌های شدید، به هدایت صحیح این بازار بپردازند.