به گزارش "ورزش سه"، هزاران توضیح و چندین واقعیت وجود دارد. دو مورد، به عنوان مثال: یکی اینکه حریفان اکنون به تله آفساید پی برده‌اند و دیگری اینکه گل‌ها به شدت به لواندوفسکی وابسته هستند. درست است که رافینیا به نظر می‌رسید در مسیر گلزنی همراه ستاره لهستانی باشد، اما در عمل همچنان بار گلزنی تیم روی دوش لواندوفسکی است و اگر او گل نزند، بارسا بیشتر از حد انتظار رنج می‌برد.

بارسا اکنون به نظر می‌رسد که سلاح‌های کمتری نسبت به شروع فوق‌العاده لالیگا دارد، با رئالی که از افت خارج شده، اتلتیکویی که در حال رشد است و اتلتیک بیلبائویی در کمین. با گذشت زمان، رئالی‌ها به آرامی اوج گرفتند، اتلتیکو بازیکنان جدید قدرتمندی را به میدان آورده‌ و ارنستو والورده به باسکی‌ها هویت رقابتی بالایی داده است.

بازی بارسا مقابل اتلتیکو خیلی بهتر از آنچه بود که نتیجه پایانی نشان داد، اما شکست باعث ناامیدی می‌شود زیرا این سومین شکست متوالی خانگی بود. مشکل، رویارویی و شکست از تیم سیمئونه نیست، بلکه باخت به لاس پالماس و لگانس در خانه است. این اشتباه بزرگ بارسا بود چون با آن شش امتیاز، صدرنشین لیگ می‌شد و در تیمی با گروهی از جوانان چنین اعتماد به نفسی ضروری بود.

این اعتماد به نفس پس از بازی مقابل رئال سوسیداد که بارسا برای اولین بار در لالیگا مغلوب شد، کاهش پیدا کرد. اما پس از آن، تمرکز بر لیگ قهرمانان بازیکنان را متصل کرد، ارتباطی که در لیگ و در بازی‌های خاصی مانند دقایق آخر ویگو و کل بازی مقابل لاس پالماس دوباره قطع شد. بازگشت آرائوخو می‌تواند به تدریج به کوبارسی، کنده یا اینیگو در تقسیم دقایق بیشتر برای دفاعی که با خستگی و ریسک زیادی بازی می‌کند، کمک کند. این بخشی از مدل بازی فلیک است، اگرچه هنوز در یافتن ثبات در سمت چپ دفاع موفق نبوده است. پدری فوتبال فوق‌العاده‌ای بازی می‌کند، اما ممکن است در پستی جلوتر تأثیرگذارتر باشد و دنی اولمو، که در ابتدا فوق‌العاده بود، به نظر می‌رسد که کمی از شروع انفجاری خود کاسته است، اما هنوز همه فوتبالش را نشان نداده است. همه اینها برای نیم فصل دوم می‌تواند بارسلونا را از این شرایط خارج کند.