به گزارش شرق؛ شنیدن صدای دلنشین بانوعلواز بلند گوهای منتهی به خیابان های اطراف تالاروحدت این بار حس و حال غریبی داشت. صدایی که درحافظه تصویری هر یک از ما جایگاه ویژه ای دارد.طنین تلاوت قران،چهره های غمگینی که برای تشییع پیکربانو علو دورهم جمع شده بودند و حضور دوستان و همکاران نزدیکش که علورا بیش ازهرچیز مادر و معلمی مهربان توصیف می کردند، غم فقدان او را چند برابر می کرد.

شهین نجف زاده صداپیشه و بازیگر از جمله سخنرانان حاظر درمراسم بود. او در صحبت های کوتاهی گفت: «همه از رفتن بانوی نور، شعر و شور اقتدار و افتخار غمگین هستیم. نوری که در وجود ایشان روشن شد و همه از نور وجود او سرمست بودیم. دریغ که اسطوره ای را از دست دادیم.

رادیو بخصوص رادیو نمایش خانه اول او بود و حتی همین اواخرکه کار سینما و دوبله انجام نمی داد، گاهی به میدان ارگ می آمدند .

استودیو شماره هشت مملو از خاطرات ایشان است. هنرمندان پیشکسوت زنده را دریابیم و تلاش کنیم هنررا از ابتذال دور نگه داریم.» مسعود فروتن هم در سخنان کوتاهی گفت:«سال‌ها پیش در شهرستان زندگی می‌کردیم و تنها وسیله سرگرمی‌مان رادیو بود و شب ها پای آن بودیم و در تیتراژ نمایش ها همیشه می گفت با شرکت ژاله علو و برای من سوال بود او کیست که بعد فهمیدم دوبلور، بازیگر، گوینده است.

چند سال بعد به تهران آمدم و وارد کار در صداوسیما شدم و او را از نزدیک دیدم. درراهروهای رادیو می‌ایستادم که به ایشان سلام‌کنم و افتخارمان بود که جواب مان را بدهد.

اورادیو را دوست ‌داشت و آن را خانه خود می‌دانست و لیاقت داشتیم سالها با او هم کلام شویم .ژاله هنوز هست چون صدایش هست و حضورش هنوز احساس می شود.»

 ابوالحسن تهامی‌نژاد دوبلورپیشکسوت نیز درادامه  گفت:«او را ابتدا شوکت نام گذاشتند چون می‌دانستند چه بزرگی به جهان پای گذاشته است.

خداوند بسیار بر او مهر می ورزید که ۹۷ سال با عزت به او عطا کرد. صدای ویژه ای داشت که در میان هزار صدا متمایز و زیبا  بود..

ژاله علو جای ستارگان بزرگ سینمای جهان صحبت می کرد. زمانی که تازه وارد کار گویندگی شدم، تصور نمی کردم ایشان که هنرمندی حرفه ای بود، با یک تازه کار همکاری کنند ولی مایه افتخارم هست که این همکاری شکل گرفت و ادامه پیدا کرد.»

بهزاد فراهانی نیز دراین مراسم حضور داشت و تاکید کرد که شاگرد دهه 40 بانو علوبوده است و از اوبسیار آموخته است. فراهانی ادامه داد:« سخنرانی بلد نیستم چون فکر می کنم نیازی نیست و کسانی که با او کار کرده اند، می دانند چه عزیزی از دست داده ایم.

شیوه آموزشی ایشان به گونه‌ای بود که از ذهن بیرون نمی‌رفت. ایشان تحلیل و اندیشه را به ما آموزش داد. واژه را تحلیل می کرد و گاه روی حروف آنچنان تاکید می کرد که درک دیگری منتقل می کرد. سر تمرین های نمایش های او عشق به کار مطرح بود.»

بهزاد فراهانی خطاب به وزیر ارشاد و معاونت هنری گفت:« توصیه می‌کنم حرمت این بانو را با نصب مجسمه ایشان در مقابل استودیوی هشت به ما نشان بدهید.

برای حفظ بزرگی باید عاشق مردم باشیم‌. اگر کشور ما بودجه ساخت تندیس خانم علو را ندارد ما بچه های قدیمی رادیو حاضریم مخارج ساخت آن را بر عهده بگیریم.

درود بر ژاله علو که معلم ما بود و درود بر ما که افتخاری بهتر از این نداریم.» فاطمه مهاجرانی، سخنگوی دولت نیز در سخنان کوتاهی گفت:«من خانم علو را روی صحنه تئاتر و از دریچه تلویزیون دیده‌ام. من هم از کارهایش مهربانی، نظم، دقت و شفقت را برداشت کردم و جز این نبود.

مصداق شعر مولانا بود که « مرگ اگر مرد است گو نزد من آی تا در آغوشش بگیرم تنگ تنگ.» او با اشاره به صحبت های بهزاد فراهانی گفت:« فرمایش استاد فراهانی به دیده ما، حتما انجام خواهد شد.» او افزود: «هنرمندی که همه ذوق و قریحه خدواندی خود را در شعر، سینما و گویندگی به کار برد و در همة این امور موفق باشد، چنین هنرمندی از مرگ ترسی ندارد زیرا نقشی از مهر را بر جان‌ها نهاده که هرگز میرا نیست. علو او از جان بی‌حسدی است که داشته و مهری که با مردم داشته است.

ایرج راد نیز درصحبت های کوتاهی گفت:«او انسان بزرگ و والایی بود که امروز جایگاه ارزشمندی را در تاریخ هنر ایران رقم زده است.

فقط هنرمند بودن مهم نیست و در پس آن انسان بودن اهمیت دارد و ژاله علو یک انسان به تمام معنا بود و امروز در مقابل آنچه که با عشق برای مردم انجام داد، تعظیم می کنیم.». در پایان مراسم پیکر زنده یاد ژاله علو به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) بدرقه شد.