بازیکنان موثر پرسپولیس تحت هدایت گاریدو یک به یک دچار افت شده اند، به نظر می رسد ضرر ماندن گاریدو بیشتر از رفتن آن از پرسپولیس است.
قصه سقوط همیشه با جزییات نادیدنی و شاید به ظاهر بی اهمیت شروع می شود.در مورد گاریدو و آن چیزی که در تمرینات پشت سر می گذارد، سوالات زیادی وجود دارد که نه ما جوابش را می دانیم نه ایشان پاسخ شفافی دارد.
چرا پرسپولیس این همه راحت در ضربات کرنر و کلا ایستگاهی راحت موقعیت به حریفان می دهد؟
چطور نساجی و ملوان و سپاهان در ۳ بازی متوالی راحت با همین حربه گل می زنند؟
ملوان خوش شانس بود بیشتر از یک گل در ضربات ایستگاهی می زد.
گاریدو ادعا می کند :
فقط یکی از این توپ ها گل می شود.
…و باید گفت همان یک گل هم برای باختن کافی است.
در تمرینات پرسپولیس حقیقتا چقدر روی این مورد کار تخصصی شده یا می شود؟
چرا قبلا چنین ضعف بزرگی وجود نداشت؟
پاسخ جواب ما دقیقا در درهای بسته همان تمرینات است. جایی که از قهرمان ۷ دوره اخیر لیگ برتر، این مجموعه نامطمئن را ساخت.
مورد مهم دیگر که باید ریشه آن را باز در تمرینات جستجو کرد، افت فاحش بازیکنان موثر است.
از حسین کنعانی تا ارونوف و ایوب و میلاد.ستاره هایی که یک به یک و با یک شیب تند شروع به بد شدن کردند.حقیقتا میلادمحمدی که روز اول آمد این بود؟
چه بلایی سر ارونوف و ایوب آمده؟ این همه افت و بد شدن واقعا اتفاقی است؟
هیات مدیره پرسپولیس شاید صبری به سان ایوب پیغمبر داشته باشد اما قطعا بر روی سکوها، مردم و هواداران به این بردباری نیستند.
سه باخت در ۱۲ هفته برای تغییر در کادرفنی کفایت می‌کند. کاری به باخت های آسیا نداریم.
قبل از بازی با ملوان می شد یک تصمیم جسورانه گرفت اما بی جهت تا پایان نیم فصل وقت کشی کردند.
باخت به سپاهان در چنین شرایطی عجیب نبود و نیست اما اگر دلخوش به ۲ بازی نسبتا آسان پیش رو کردید باید بدانید این نتایج سینوسی می گوید در اولین زمین سفت، باز هم ناکامی به سراغ پرسپولیس می اید و این روند حرکتی بی تردید انتهایش صید جام نیست.
با ۵ تا ۷ باخت در انتهای هفته سی ام گاریدو تیم را در خانه های سوم تا پنجم تحویل می دهد.
پس چاره ای نمی‌ماند جز یک تصمیم شجاعانه و سخت برای هیات مدیره پرسپولیس.
آوردن مارکوپولو (مربی ای که هرسال یک تیم عوض می کند) روز اول یک تصمیم پر ریسک بود و از حالا اصرار روی ابقا این گزینه، تنها و تنها شانس قهرمانی قرمزها را کم و کمتر می کند.