حسین شریعتمداری طی یادداشتی نوشت:
۱- دو روز قبل، رافائل گروسی مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی که برای دیدار با وزیر خارجه ایتالیا به این کشور سفر کرده بود، در گفت‌وگو با خبرگزاری «ای‌ان‌اس‌ای» گفت «ایران در حال حاضر اورانیوم را تا سطح ۶۰ درصد، که به سادگی قابل تبدیل به درجه نظامی یعنی ۹۰ درصد است، غنی‌سازی می‌کند» و تاکید کرد که: «ایران با غنی‌سازی اورانیوم با درجه نظامی به سرعت به‌موقعیت یک کشور هسته‌ای نزدیک می‌شود»! در یک نگاه هرچند گذرا به وضوح می‌توان دید که اظهارات دیروز گروسی سخنانی خارج از موضوع است و از برنامه هسته‌ای ایران به عنوان بهانه و پوشش استفاده شده است. چرا که غنی‌سازی ۶۰ درصدی اورانیوم مسئله بارها تکرار شده است و بر اساس «معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای» (NPT) نیز ممنوعیتی نداشته و ندارد.
ادعای گروسی درباره نزدیک شدن ایران به غنی‌سازی با درجه نظامی را باید در کنار انبوه تبلیغات سوء و غرض‌ورزانه علیه کشورمان تلقی کرد که این روزها بیش از پیش و با انگیزه مقابله با ایران ضد رژیم صهیونیستی در دستور کار آمریکا و متحدانش قرار دارد. بخوانید!
۲- دیروز در نشست ۶ ماهه و دوره‌ای شورای امنیت سازمان ملل، برنامه هسته‌ای ایران یکی از اصلی‌ترین مباحث این شورا بود. در این نشست احتمال استفاده از مکانیسم ماشه «Snapback Mechanism» که موضوع آن بازگشت تحریم‌های تعلیق شده است به بحث گذاشته شد.
این درحالی است که قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت عنوان تضمین برجام را داشته است ولی اولاً؛ آمریکا از برجام خارج شد (البته پس از تضمین آقای روحانی که اگر آمریکا از برجام خارج شود، ایران از آن خارج نخواهد شد!) و این حرکت آمریکا نقض آشکار قطعنامه ۲۲۳۱ بود.
اما، نه شورای امنیت سازمان ملل، نه کشورهای اروپایی و نه حتی دولت آقای روحانی در مقابل نقض توافقنامه یاد شده هیچ اعتراضی نکردند! ثانیاً؛ نه آمریکا و نه سه کشور اروپایی انگلیس و فرانسه و آلمان به هیچ‌یک از تعهدات برجامی خود عمل نکردند ! و... با این حال، به جای آن که مورد بازخواست قرار بگیرند، در موضع طلبکار! نشسته و خواستار استفاده از مکانیسم ماشه علیه ایران شده‌اند!
۳- بعد از سومین سفر البرادعی مدیرکل وقت آژانس به ایران با تکیه بر چند سند و شاهد و قرینه اعلام کردیم که مسئله آژانس، فعالیت هسته‌ای ایران نیست، بلکه جاسوسی از صنایع نظامی و پیشگیری از شتاب علمی کشورمان را دنبال می‌کنند و پیشنهاد کردیم که با استناد به ماده ۱۰ معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای یا (NPT) از این پیمان خارج شویم.
این پیشنهاد با اعتراض شدید آژانس و تروئیکای اروپایی روبه‌رو شد و صد البته دولت وقت به آژانس اعتماد داشت و اراده‌ای برای خروج نداشت...
محمد البرادعی پس از برکناری از مدیرکلی آژانس با تلویحی نزدیک به تصریح دیدگاه کیهان را تأیید کرد و چند سال بعد جرج فریدمن از مشاوران برجسته اتمی آمریکا با صراحت اعلام کرد که مشکل ما با ایران برنامه هسته‌ای این کشور نیست. مسئله ما این است که ایران نه فقط بدون رابطه با آمریکا بلکه درحال درگیری با ایالات متحده به بزرگ‌ترین قدرت علمی و نظامی منطقه تبدیل شده است.
۴- تمامی شواهد موجود به وضوح حکایت از آن دارند که چالش هسته‌ای بیست و چند ساله برخلاف آنچه غربی‌ها ادعا می‌کنند در نگرانی از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای نیست، بلکه درگیر کردن ایران با یک چالش فرصت‌سوز و پیشگیری از شتاب علمی کشورمان را هدف گرفته‌اند.
از این روی تنها راه مقابله با این ترفند حریف، خروج ایران از «معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای» -NPT - است. پیش از این نیز در چند مورد و به مناسبت زورگویی‌های دشمن، بر ضرورت خروج از NPT تاکید داشته‌ایم و نکته درخور توجه این که در تمامی موارد یاد شده، آمریکا و اروپایی‌ها به شدت از عملی شدن این پیشنهاد ابراز نگرانی کرده و در همان حال غربگرایان داخلی و برخی از مدعیان اصلاحات تلاش داشته‌اند که این ضرورت را مخدوش معرفی کنند!
۵- عضویت ما در پیمان NPT برای کشورمان چه دستاوردی داشته است؟! آیا غیر از ترور دانشمندان هسته‌ای، خرابکاری و انفجار در تاسیسات هسته‌ای، افشای اطلاعات سرّی نظامی و صنعتی، آسیب‌های جدی به صنعت هسته‌ای، تحریم‌های اقتصادی که در مذاکرات برجامی به جای لغو دو برابر شد، بر باد دادن امکانات و ظرفیت‌های داخلی و هزینه‌های کلان مالی و ده‌ها خسارت سنگین و... دستاورد دیگری هم داشته است؟!