شورای امنیت سازمان ملل شامگاه سه‌شنبه در خصوص تحولات پیرامون توافقنامه موسوم به برجام تشکیل جلسه داد. این توافقنامه بین رژیم ایران با کشورهای بریتانیا، آلمان، فرانسه، آمریکا، روسیه و چین به امضا رسید.
نماینده آمریکا در سازمان ملل در این باره به اعضای شورای امنیت گفت: «اگرچه دیپلماسی بهترین گزینه است، اما ایالات متحده همچنین تصریح کرده است که جمهوری اسلامی هسته‌ای هرگز نمی‌تواند یک گزینه باشد. ما آماده‌ایم از همه عناصر قدرت ملی برای اطمینان از این نتیجه استفاده کنیم.»
وی افزود: «وقتی به محرک‌های پشت برخی از مخرب‌ترین و بی‌ثبات‌کننده‌ترین درگیری‌های امروز نگاه می‌کنید، می‌بینید که بارها و بارها نام یک کشور ظاهر می‌شود. ایران.»
وی در ادامه گفت: «تهران به صدور هرج و مرج و خشونت به کشورهای دیگر، به ویژه در خاورمیانه ادامه می‌دهد. رژیم ایران حتی آشکارا به این موضوع می بالد. رسانه‌های وابسته به رژیم ایران نیز از عرضه فناوری ممنوعه موشک‌های بالستیک به حوثی‌ها خبر داده‌اند - تخلفاتی که البته توسط کارشناسان سازمان ملل نیز مستند شده است.»
این مقام آمریکایی خاطرنشان کرد که «اما ما نمی‌توانیم اجازه دهیم که وابستگی روسیه به [پهپادهای] رژیم ایران، مانع از اصرار شورای امنیت بر پایبندی تهران به تعهداتش بر اساس قطعنامه‌های مختلف شورای امنیت سازمان ملل از جمله قطعنامه ۲۲۳۱ شود.»
نماینده انگلیس گفت: رژیم ایران نه تنها در پایبندی به تعهدات برجامی خود ناکام است، بلکه لفاظی‌های خطرناک و تنش‌زایی را در مورد توانمندی و دکترین هسته‌ای خود مطرح میکند و ذخایر اورانیوم غنی‌شده در ایران در حال حاضر بیش از ۳۲ برابر محدودیت‌های برجام است.
به گزارش یورونیوز، بریتانیا، فرانسه و آلمان در اوایل ماه دسامبر در نامه‌ای به شورای امنیت اعلام کردند که در صورت نیاز آماده هستند روند موسوم به «اسنپ بک» یا همان «بازگشت فوری» همه تحریم‌های بین‌المللی علیه رژیم ایران را آغاز کنند تا از دستیابی این کشور به سلاح هسته‌ای جلوگیری کنند.
حال آنکه تروئیکای اروپایی توانایی انجام چنین اقدامی را در ۱۸ اکتبر سال آینده (۲۶ مهر ۱۴۰۴) یعنی زمانی که قطعنامه سال ۲۰۱۵ سازمان ملل در مورد این توافقنامه منقضی شود، از دست خواهند داد.
جیمز کاریوکی، معاون نماینده دائم بریتانیا در سازمان ملل روز سه‌شنبه به شورای امنیت گفت: «ما تمام گام‌های دیپلماتیک از جمله فعال کردن مکانیسم بازگشت فوری تحریم‌ها در صورت لزوم، را برای جلوگیری از دستیابی رژیم ایران به سلاح هسته‌ای، انجام خواهیم داد.»
نماینده جمهوری اسلامی در سازمان ملل متحد نیز در برابر شورا استدلال کرد که استناد به چکاندن ماشه بازگشت فوری تحریم ها علیه تهران «غیر قانونی و غیرسازنده» خواهد بود.
وی هشدار داد که «مکانیسم اسنپ‌بک ابزاری در دست شما نیست که برای تهدید جمهوری اسلامی مورد سوء استفاده قرار گیرد. به صراحت اعلام کرده ایم که چنین اقدام تحریک آمیزی با پاسخی قاطع و متناسب مواجه خواهد شد.»
سال آینده جمهوری اسلامی با این پنج حرکت کله پا خواهد شد!
لارنس نورمن، خبرنگار وال‌استریت ژورنال، که مسائل مربوط به پرونده اتمی رژیم ایران را از نزدیک دنبال میکند، در یک رشته توییت از یک مسیر احتمالی از سوی تروئیکای اروپایی و ایالات متحده برای فشار بر جمهوری اسلامی خبر داده است. او این مسیر را چنین توصیف کرده است:
۱. درخواست برای تهیه گزارشی جامع از مسائل پادمانی رژیم ایران توسط مدیرکل آژانس در این هفته.
۲. مدیرکل گزارش را اوایل سال ٢٠٢٥ ارائه میکند.
۳. بررسی گزارش در شورای حکام در ماه مارس، ژوئن یا در یک نشست ویژه.
۴. عدم همکاری رژیم ایران در حل نگرانی‌ها منجر به صدور قطعنامه‌ای درباره عدم پایبندی در ماه ژوئن یا سپتامبر می‌شود و موضوع به شورای امنیت سازمان ملل ارجاع خواهد شد.
۵. پس از تابستان و با نزدیک شدن به موعد انقضای [قطعنامه مربوط به برجام که تمام قطعنامه های فصل هفتی را لغو میکند] در ماه اکتبر، سه کشور اروپایی مکانیسم اسنپ‌بک تحریم‌ها (ماشه) را فعال می‌کنند.
و البته سؤال بسیار بزرگ این است که پس از آن چه اتفاقی خواهد افتاد؟
مکانیسم ماشه چیست و چطور فعال می شود؟
مکانیسم ماشه (Trigger mechanism) در راستای حل‌اختلاف پیش بینی شده در برجام، فرآیندی است که اگر یکی از طرف‌های برجام به این جمع‌بندی برسد که طرف دیگر به تعهدات ذکر شده در این توافق پایبند نیست، می‌تواند به کمیسیون مشترک شکایت کند. سازوکار ماشه یا سازوکار رسیدگی به اختلاف در برجام با اصرار آمریکایی‌ها در این توافقنامه گنجانده شده، تا به ادعای آنها، اگر رژیم ایران از برجام سرپیچی کرد، تحریم‌هایی بین‌المللی که با برجام، برچیده‌شده، دوباره بتوان بازگرداند یا بازگشت خودکار سریع اسنپ‌پک (Snapback) اتفاق می‌افتد.
سازوکار ماشه، که در بند‌های ۳۶ و ۳۷ برجام پیش‌بینی‌شده، هنگامی فعال می‌شود که یکی از طرف‌های برجام، اعتراض کند که طرف مقابل، به برجام متعهد نمانده است و باید این شکایت در کمیسیونی که در چارچوب برجام و با هدف نظارت بر اجرای آن تاسیس شده است بررسی شود. اگر در بازه زمانی ۳۵ روزه، موضوع شکایت آنگونه که شاکی می‌خواهد حل و بررسی نشود، شاکی می‌تواند موضوع حل نشده را به عنوان دلیلی برای توقف اجرای تعهدات برجام در نظر بگیرد. همچنین شاکی می‌تواند با آگاه‌سازی شورای امنیت سازمان ملل درباره حل نشدن موضوع شکایت، عدم اجرای چشمگیر آن را متضمن شود.
پس از آن، شورای امنیت نیز ۳۰ روز فرصت دارد تا درباره استمرار تعلیق تحریم‌ها یا بازگرداندن آنها قطعنامه صادر کند. اگر در این مدت، شورای امنیت نتواند در این زمینه قطعنامه صادر کند، تمام تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل که قبل از برجام برقرار شده بودند، به طور اتوماتیک بازمی‌گردند.
به این ساز و کار، مکانیسم ماشه یا بازگشت سریع تحریم‌ها هم می‌گویند. نکته مهم این ساز و کار، این است که بازگشت تحریم‌ها، قابل وتو نیست بلکه «عدم بازگشت تحریم‌ها» قابلیت وتو دارد. یعنی رای گیری برای «بازگشت تحریم ها» انجام نمی‌شود بلکه برای «ادامه تعلیق تحریم ها» انجام می‌شود که حتی اگر شورا به آن رای ندهد، یک عضو دارای حق وتو می‌تواند رای را وتو کرده و عملا تحریم‌ها بازگردند.
به کار افتادن سازوکار حل اختلاف، یا مکانیسم ماشه، می‌تواند تحریم‌های بین‌المللی علیه رژیم ایران را بازگرداند و همه قطعنامه‌های تحریمی شورای امنیت بار دیگر برای همه کشورهای عضو سازمان لازم‌الاجرا شود.
مکانیسم ماشه چه تحریم‌هایی را بازمی‌گرداند؟
با این مکانیسم تمامی قطعنامه‌های تحریم شورای امنیت علیه رژیم ایران که از سال ۲۰۰۶ وضع شده و با برجام معلق شده بودند، بازمی‌گردند. در نتیجه این قطعنامه‌ها تمامی فعالیت‌های مرتبط با صنعت هسته‌ای ایران، شامل برنامه‌های تحقیق و توسعه، باید متوقف شوند. انتقال یا صادرات هرگونه اقلام مرتبط با سلاح هسته‌ای به ایران ممنوع خواهد شد، افراد و نهاد‌های درگیر در برنامه موشکی و هسته‌ای ایران در فهرست تحریم قرار خواهند گرفت و تحریم تسلیحاتی ایران از نو برقرار خواهد شد.
این قطعنامه‌ها همچنین از کشورهای جهان می‌خواهند کشتی‌های باری از ایران یا به مقصد ایران را بازرسی کنند و محموله‌های غیرقانونی را ضبط کنند.