برترین‌ها نوشت: این روزها گواردیولا کلافه‌ترین مرد اروپاست. از یازده بازی آخرش در تمام رقابت‌ها فقط یک پیروزی دشت کرده و هشت مسابقه را هم باخته. هشت شکست در یازده مسابقه! ثبت چنین آماری برای پپ در کابوس‌هایش هم جایی ندارد چه برسد که حالا رنگ واقعیت به خود گرفته! نابغه این سال‌های شهر منچستر حالا فصل را برای خود تمام شده می‌داند.
حتما تصاویر خودزنی او پس از بازی مقابل فاینورد را یادتان هست. تماشای این قاب‌ها از پپ حیرت‌انگیز است! حتی همین ویدئویی که از رختکن سیتی پس از شکست در دربی منتشر شده. پپ طی همه این سال‌ها نشان داده برونگراست. عواطف آنی‌اش را به لحظه بروز می‌دهد. از گریه و خودزنی هم ابایی ندارد. اما هر چه که باشد او یک نابغه است! نابغه‌ای از بندر بارسلون تا مونیخ و منچستر.
اما عکس‌های مخابره‌شده از ورزشگاه اتحاد در دربی حساس سیتی و یونایتد پیام عجیبی را مخابره می‌کرد، انگار که مرد شکست‌ناپذیر فوتبال جهان و پرعنوان‌ترین مربی دو دهه اخیر، آن اعتمادبه‌نفس عجیب و غریب و آن اراده پولادین را از دست داده و یا حداقل آن را به کناری گذاشته است. گواردیولا در این تصاویر با چهره‌ای نگران و چشم‌هایی بی‌روح سوژه عکاسانی شده که از دور و نزدیک در دور و ور نیمکت سیتی می‌پلکند تا چیز تازه‌ای از این هافبک درخشان بارسلونا در سال‌های دور و سرمربی استثنایی فوتبال جهان در بیست سال گذشته به دست بیاورند. مردی که تا همین حالا هم نام خود را به عنوان یکی از موفق‌ترین مربیان تاریخ این رشته ورزشی ثبت کرده و نیازی به عناوین بیشتری هم ندارد.
گواردیولا اما در این فصل تیمی را به زمین فرستاده که کوچک‌ترین شباهتی با گروهی که او در سال‌های قبل به زمین فرستاد ندارد. انگار جوخه هیولاها در یک فعل و انفعال فیزیکی و شیمیایی تبدیل به گروهانی از گربه‌های خانگی شده است؛ بدون خلق و خوی وحشی همیشگی تیم‌های پپ که از دقیقه یک حریف را زیر فشار می‌گذاشتند و تا پیش از سوت پایان همواره احتمال گل زدنشان وجود داشت، حتی اگر چند گل از حریف عقب می‌بودند.
به نظر می‌رسد صحبت‌ها در مورد منچسترسیتی و گواردیولا تکراری‌اند و ارزش بیان دوباره ندارند. همه‌چیز از قبل بیان شده، یازده بازی فاجعه‌بار پشت سر هم، یازده علت متفاوت ندارد و احتمالا خبر از پایان یک عصر درخشان می‌دهد. عصری که با پپ آغاز شد و وقت اسلحه قدرتمنش یعنی رودری از مدار خارج شد، فروپاشی آغاز شد. احتمالا تا زمانی که مشکل میدانه میدان سیتیزن‌ها از ریشه حل نشود، نمی‌توان به کامبک آن‌ها امید بست.
اما تنها مسئله‌ای که در حال حاضر شک برانگیز جلوه می‌کند درباره خود شخص پپ گواردیولاست؛ اینکه آیا پپ واقعا قدرتش در تهییج رختکن برای پیروزی را از دست داده؟ پاسخ این مسئله پس از چند بازیِ پسا ژانویه - با خریدهای پرزرق و برق - مشخص خواهد شد. اما نقطه روشن داستان این است که اگر جواب سوال ما چیزی غیر از یک "نه"ی محکم باشد، باید به مسائل بیشتری شک کرد؛ مسائلی فراتر از کیفیت ترکیب، انگیزه‌ی تیم و غیره. مسئله‌ای نگران‌کننده، به بزرگیِ نامِ پپ گواردیولا.
برترین‌ها نوشت: این روزها گواردیولا کلافه‌ترین مرد اروپاست. از یازده بازی آخرش در تمام رقابت‌ها فقط یک پیروزی دشت کرده و هشت مسابقه را هم باخته. هشت شکست در یازده مسابقه! ثبت چنین آماری برای پپ در کابوس‌هایش هم جایی ندارد چه برسد که حالا رنگ واقعیت به خود گرفته! نابغه این سال‌های شهر منچستر حالا فصل را برای خود تمام شده می‌داند.
حتما تصاویر خودزنی او پس از بازی مقابل فاینورد را یادتان هست. تماشای این قاب‌ها از پپ حیرت‌انگیز است! حتی همین ویدئویی که از رختکن سیتی پس از شکست در دربی منتشر شده. پپ طی همه این سال‌ها نشان داده برونگراست. عواطف آنی‌اش را به لحظه بروز می‌دهد. از گریه و خودزنی هم ابایی ندارد. اما هر چه که باشد او یک نابغه است! نابغه‌ای از بندر بارسلون تا مونیخ و منچستر.
اما عکس‌های مخابره‌شده از ورزشگاه اتحاد در دربی حساس سیتی و یونایتد پیام عجیبی را مخابره می‌کرد، انگار که مرد شکست‌ناپذیر فوتبال جهان و پرعنوان‌ترین مربی دو دهه اخیر، آن اعتمادبه‌نفس عجیب و غریب و آن اراده پولادین را از دست داده و یا حداقل آن را به کناری گذاشته است. گواردیولا در این تصاویر با چهره‌ای نگران و چشم‌هایی بی‌روح سوژه عکاسانی شده که از دور و نزدیک در دور و ور نیمکت سیتی می‌پلکند تا چیز تازه‌ای از این هافبک درخشان بارسلونا در سال‌های دور و سرمربی استثنایی فوتبال جهان در بیست سال گذشته به دست بیاورند. مردی که تا همین حالا هم نام خود را به عنوان یکی از موفق‌ترین مربیان تاریخ این رشته ورزشی ثبت کرده و نیازی به عناوین بیشتری هم ندارد.
گواردیولا اما در این فصل تیمی را به زمین فرستاده که کوچک‌ترین شباهتی با گروهی که او در سال‌های قبل به زمین فرستاد ندارد. انگار جوخه هیولاها در یک فعل و انفعال فیزیکی و شیمیایی تبدیل به گروهانی از گربه‌های خانگی شده است؛ بدون خلق و خوی وحشی همیشگی تیم‌های پپ که از دقیقه یک حریف را زیر فشار می‌گذاشتند و تا پیش از سوت پایان همواره احتمال گل زدنشان وجود داشت، حتی اگر چند گل از حریف عقب می‌بودند.
به نظر می‌رسد صحبت‌ها در مورد منچسترسیتی و گواردیولا تکراری‌اند و ارزش بیان دوباره ندارند. همه‌چیز از قبل بیان شده، یازده بازی فاجعه‌بار پشت سر هم، یازده علت متفاوت ندارد و احتمالا خبر از پایان یک عصر درخشان می‌دهد. عصری که با پپ آغاز شد و وقت اسلحه قدرتمنش یعنی رودری از مدار خارج شد، فروپاشی آغاز شد. احتمالا تا زمانی که مشکل میدانه میدان سیتیزن‌ها از ریشه حل نشود، نمی‌توان به کامبک آن‌ها امید بست.
اما تنها مسئله‌ای که در حال حاضر شک برانگیز جلوه می‌کند درباره خود شخص پپ گواردیولاست؛ اینکه آیا پپ واقعا قدرتش در تهییج رختکن برای پیروزی را از دست داده؟ پاسخ این مسئله پس از چند بازیِ پسا ژانویه - با خریدهای پرزرق و برق - مشخص خواهد شد. اما نقطه روشن داستان این است که اگر جواب سوال ما چیزی غیر از یک "نه"ی محکم باشد، باید به مسائل بیشتری شک کرد؛ مسائلی فراتر از کیفیت ترکیب، انگیزه‌ی تیم و غیره. مسئله‌ای نگران‌کننده، به بزرگیِ نامِ پپ گواردیولا.