طرفداری | منچستریونایتد موفق شد در دیداری دراماتیک  در حالی که تا دقیقه ۸۸ از حریف خود عقب بود، با درخشش آماد دیالو با نتیجه ۲-۱ در ورزشگاه اتحاد به پیروزی برسد تا روبن آموریم در بدو ورودش رکورد سه شکست متوالی در لیگ برتر را ثبت نکند.

منچستریونایتد در هفته ۱۵ در خانه با نتیجه ۳-۲ مقابل ناتینگهام فارست مغلوب شدند تا شرایط بحرانی آنها ادامه‌دار باشد؛ دیداری که با اشتباهات آندره اونانا و لیساندرو مارتینز در خط دفاعی همراه بود. آموریم پس از این شکست خانگی از مدافعانش خواست که جسورتر عمل کنند. او در کنفرانس خبری پس از دیدار مقابل ناتینگهام فارست گفت:

در حال حاضر تمرکز ما روی این است که از ارسال پاس‌های بی‌دقت و اشتباه جلوگیری کنیم و بازیکنان در این زمینه تلاش می‌کنند. آنها باید اعتماد به نفس بیشتری نه تنها در حفظ توپ، بلکه در ارسال پاس‌های خط شکن پیدا کنند،. آنها سعی می‌کنند همه‌ چیز را بیدون نقص انجام دهند، اما گاهی باید ریسک کرد و ما برای رسیدن به این هدف تلاش می‌کنیم.

در سیستم بازی آموریم، مدافعان مرکزی وظایف بیشتری دارند، چرا که پاس‌های طولی آنها نقشی کلیدی در پاس‌کاری تیم ایفا می‌کنند و در این صورت منچستریونایتد راحت‌تر می‌تواند از سد خطوط دفاعی حریف عبور کند.

سیستم آموریم، دو وینگ‌بک و سه مهاجم در خط جلو دارد که اغلب حریفان را مجبور می‌کند با تغییر شکل دفاعی خود، عرض زمین را پوشش دهند. این تغییر سیستم می‌تواند فضایی برای پیشروی مدافعان مرکزی منچستریونایتد ایجاد کند.

این تاکتیک در پیروزی ۲-۱ یکشنبه شب مقابل منچسترسیتی نشان داد که چرا ریسک کردن و استفاده از فضاهای باز برای مدافعان مرکزی یونایتد ضروری است. سیتی در این دیدار با یک آرایش دفاعی 1-4-1-4 بازی می‌کرد که در آن برناردو سیلوا سمت راست زمین را پوشش می‌داد.

با این حال، برناردو همیشه برای حمایت از کایل واکر به مناطق عمقی‌تر می‌رفت.

این شرایط به منچستریونایتد امکان داد تا در بدون مزاحمت خط میانی منچسترسیتی حملات خود را طراحی کند، به‌ویژه زمانی که بازی را به سمت راست می‌بردند؛ جایی که تمرکز خط میانی حریف بیشتر بود.

در اینجا که نصیر مزراوی توپ را به برونو فرناندز ارسال می‌کند، برناردو سیلوا برای کمک به واکر و جلوگیری از ایجاد برتری عددی دو در برابر یک توسط یونایتد، به عقب برگشته است

با این حال این شرایط فضایی را برای لیساندرو مارتینز ایجاد می‌کند تا پیشروی کند. کوین دی بروین نیز دفاع را از خط حمله آغاز نمی‌کند زیرا بازیکنان سیتی در سمت دیگر زمین جمع شده بودند.

زمانی که توپ به مارتینز می‌رسد، منچستریونایتد به طور کامل گارد تهاجمی به خود می‌گیرد.

منچستریونایتد در نیمه اول به اندازه کافی به آن فضا حمله نکرد و مارتینز نیز رویکردی تهاجمی نداشت. مدافع آرژانتینی در چند موردی که این کار را انجام داد، نتوانست موقعیت خطرناکی روی دروازه حریف ایجاد کند.

در این مثال، آماد توپ را به مانوئل اوگارته می‌دهد. برناردو سیلوا نیز برای مهار دیوگو دالو به عقب برگشته است.

هافبک اروگوئه‌ای نیز توپ را در فضای مناسب به لیساندرو مارتینز می‌رساند.

اما این مدافع میانی قصد دارد توپ را برای راسموس هویلون در محوطه جریمه ارسال کند که کایل واکر اجازه این کار را نمی‌دهد و در میانه راه توپ را قطع می‌کند.

در نیمه دوم که منچستریونایتد به دنبال گل تساوی بود، مارتینز تهاجمی‌تر عمل کرد و از فضاهای خالی بهره برد. یونایتد با پاس‌های مکرر به مدافع میانی خود، از این فرصت‌ها استفاده کرد.

در این صحنه، جای‌گیری فرناندز و دالو باعث شد برناردو سیلوا مجبور شود برای دفاع، به منطقه عمقی میدان بازگردد. یونایتد نیز حمله خود را از سمت راست طراحی کرد. آماد با دریبل زنی به میانه میدان آمد و توپ را به مارتینز رساند و دی بروین باز هم در پوشش و پرس بازیکن منچستریونایتد ناکام بود.

مدافع آرژانتینی توپ را در نهایت به دالو پاس می‌دهد.

برناردو به طور کامل روی پوشش کایل واکر متمرکز است و این به وینگ‌بک چپ یونایتد اجازه می‌دهد تا برونو فرناندزی که آزاد مانده را پیدا کند.

کاپیتان یونایتد توپی را به برای آماد دیالو به داخل محوطه جریمه ارسال می‌کند اما در نهایت ضربه سر او توسط ادرسون دفع می‌شود.

در نهایت این حرکت حساب شده به گل تبدیل نمی‌شود و ادرسون، ضربه سر آماد را از کنار تیرک دروازه به کرنر می‌فرستد.

قصد داریم به مثالی دیگر در این مسابقه بپردازیم. در اینجا، جایگیری دالو باعث می‌شود تا برناردو سیلوا برای حمایت از خط دفاعی سیتی عقب‌تر برود. زمانی که یونایتد صاحب توپ می‌شود، منچسترسیتی با برگشتن سیلوا و جایگیری در خط دفاعی، به ۱-۳-۶ تغییر شکل می‌دهد.

وقتی فضا خالی می‌شود، مارتیز با هوشمندی همیشگی خود از آن استفاده می‌کند و از اوگارته توپ می‌گیرد

مارتینز زمان و فضای کافی دارد تا نفوذ کوبی مینو به محوطه جریمه حریف را ببیند و برای او پاسی ارسال کند.

با این حال ضربه سر مینو از بالای دروازه بیرون می‌رود.

بازی‌سازی در حمله زیر به نوعی گل پیروزی بخش شیاطین سرخ را پیش‌گویی می‌کرد که در هر دو مورد مارتینز نقش اصلی را به عهده داشت.

یونایتد قصد داشت در منطقه عرضی زمین اورلود (اضافه بار) ایجاد کند؛ به طوری که فرناندز به سمت خط طولی زمین حرکت کرد و اوگارته و مارتینز نیز می‌خواستند با همکاری یکدیگر توپ را به او برسانند.

این اتفاق برناردو را مجبور می کند که از مارتینز که آزاد است فاصله بگیرد. فیل فودن نیز نمی‌داند که مدافع میانی را تحت فشار قرار دهد یا اوگارته را زیر نظر داشته باشد. اینگونه فرناندز از فرصت استفاده می‌کند و مارتینز را صاحب توپ می‌کند.

مدافع میانی چپ‌پای یونایتد زمان کافی برای گرفتن پاس خود دارد. مارتینز بازی را به سمت آنتونی در منطقه راست می‌برد. آماد در حال دویدن به پشت خط دفاع منچسترسیتی است که همین الگو چند دقیقه بعد تعیین کننده خواهد بود و به گل برتری شیاطین ختم می‌شود.

در تدارک گل دقیقه 90 آماد، مارتینز یک بار دیگر نیز تاثیرگذار بود. این بازیکن آرژانتینی حرکت را با پخش توپ از راه دور برای دالو آغاز می کند و ساوینیو، وینگر راست سیتی، برای حمایت از واکر از جریان بازی خارج می‌شود.

دالو و فرناندز با بازگرداندن توپ به مارتینز بار دیگر حمله را از سر می‌گیرند. همه اینها در حالی اتفاق می‌افتد که برناردو، فودن و ارلینگ هالند در موقعیتی برای پرس مدافع میانی حریف قرار ندارند.

این به مارتینز فرصت می‌دهد تا گزینه پاس خود را انتخاب کند و فرار آماد را به پشت خط دفاعی را ببیند.

این وینگر ساحل عاجی با اولین لمس خود توپ را از روی سر ادرسون عبور می‌دهد و با ضربه دوم خود گل پیروزی بخش منچستریونایتد را به ثمر می‌رساند.

و در نهایت با ضربه‌ای آرام بحران منچسترسیتی را شدید‌تر می‌کند و در دو دقیقه ورق را به سود یاران آموریم برمی‌گرداند.

تاثیر حضور مارتینز در حملات منچستریونایتد تنها به سه امتیاز این بازی و پیروزی در دربی محدود نمی‌شود؛ این نشان‌دهنده این است که یونایتد در حال تطبیق با سبک بازی آموریم است و می‌داند که چگونه از آن برای ایجاد برتری عددی استفاده کند.

پیروزی مقابل منچسترسیتی بسیار دلچسب بود، اما مهم‌تر از آن، گام رو به جلویی بود که این تیم زیر نظر روبن آموریم برداشت.

یادداشت احمد ولید از وب‌سایت اتلتیک