به گزارش خبرگزاری مهر، رضوان حکیم‌زاده در بیستمین همایش سالانه «انجمن مطالعات برنامه درسی ایران» با عنوان"برنامه درسی و عدالت" به دلایل و علل ایجاد تفاوت در دانش‌آموزان اشاره و برخی از آنها را تبیین کرد.
معاون آموزش ابتدایی وزیر آموزش و پرورش در این همایش با بیان اینکه وضعیت اجتماعی و اقتصادی خانواده‌ها اولین عامل در ایجاد تفاوت بین دانش‌آموزان است، اضافه کرد: در برخی از مناطق کمتر برخوردار، معلمان بسیار خوب و توانمندی حضور دارند که می‌توانند در شرایط کلاس عدالت آموزشی را محقق کنند، اما نابرابری بعد از پایان کلاس آغاز می‌شود؛ جایی که خانواده‌ها پایگاه‌های اقتصادی-اجتماعی و سواد فرهنگی متفاوتی دارند و در نتیجه دانش‌آموزان در محیطی نابرابر تکالیف خود را انجام و مسیر یادگیری خود را ادامه می‌دهند. از این رو، توجه به دانش‌آموزان لازم التوجه یکی از اولویت‌های معاونت ابتدایی وزارت آموزش و پرورش در دور جدید است.
وی افزود: یکی از مصادیق مدرسه‌یاری، استفاده از ظرفیت خیرین برای حمایت بیشتر از دانش‌آموزان در فعالیت‌های بیرون از مدرسه‌ای و انجام تکالیف برای تکمیل فرایند یادگیری است. موضوعی که به طور خاص در مناطق کمتر برخوردار، روستایی، عشایری و دوزبانه اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.
آثار مخرب بی‌عدالتی آموزشی کمتر از بی‌عدالتی اقتصادی نیست
معاون آموزش ابتدایی وزیر آموزش و پرورش تصریح کرد: جداسازی دانش‌آموزان و ایجاد مدارس خاص یکی دیگر از اشتباهات راهبردی در نظام آموزشی کشور است. موضوعی که سبب می‌شود دانش‌آموزان مدارس دولتی پیام منفی "ناتوانی در یادگیری" دریافت کنند.
وی افزود: تا زمانی که نظام آموزشی بر حسب برچسب‌های هوشی اشتباه دانش‌آموزان را از یکدیگر جدا می‌کند، ناباوری به یادگیری در مدارس دولتی وجود دارد که آثار مخرب این موضوع کمتر از اختلاف طبقاتی اجتماعی و اقتصادی نیست.
اغلب معلمان مدارس دولتی، متخصص، متعهد و کاربلد هستند
معاون آموزش ابتدایی وزیر آموزش و پرورش با بیان اینکه به تخصص، سخت‌کوشی، ایثار و تعهد معلمانِ مدارس دولتی گواهی می‌دهم، یادآور شد: جداسازی دانش‌آموزان و تنوع‌بخشی به مدارس، در کنار عوامل اقتصادی و اجتماعی سبب شده باور به موفقیت در دانش‌آموزان مدارس دولتی نابود شود؛ باید دانست مادامی که این باور از بین نرود، مدارس دولتی به لحاظ کیفیت ارتقا نخواهند یافت.
حکیم‌زاده بیان کرد: مادامی که برنامه درسی بر مبنای عدالت، فراگیر نباشد، دانش‌آموزانی که از حمایت خانواده برخوردار هستند و شرایط اقتصادی و اجتماعی بهتری دارند و یا دانش‌آموزانی که از سرمایه فرهنگی خانوادگی بالاتری بهره‌مند هستند، ضریب احتمال موفقیت بالاتری خواهند داشت. این یعنی، احتمال موفقیت تحصیلی فرزندان خانواده‌های برخوردار جامعه بیشتر از دانش‌آموزان دیگر است.