به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از روزیاتو، شب یلدا در واقع، آغاز اولین دوره (چهل‌روزه) فصل زمستان است و به همین دلیل به آن شب چله نیز گفته می‌شود. شب چله نام دیگر شب یلدا است. به‌طورکلی ایرانیان قدیم در هر سال، ۳ چله را گرامی می‌داشتند که شامل ۱ دوره چهل روزه در تابستان و ۲ دوره چهل روزه در زمستان می‌شد. چله تابستان که با نام “چله تموز” نیز شناخته می‌شود، برابر با چهل روز اول تابستان است. طبق رسوم ایران باستان، روز ۱ تیرماه (بلندترین روز سال)، آغاز چله تموز می‌باشد و تا ۱۰ مرداد ادامه دارد. چله تموز نیز همچون شب یلدا از اهمیت ویژه‌ای نزد ایرانیان برخوردار بود.
دو دوره چله زمستانی با عنوان چله بزرگ و چله کوچک شناخته می‌شوند. چله بزرگ از ۱ دی‌ماه تا ۱۰ بهمن شامل چهل روز کامل و چله کوچک نیز از ۱۱ تا ۳۰ بهمن شامل بیست روز و بیست شب است که در مجموع چهل روز و شب می‌شود. شب یلدا در واقع شب آغازین چله بزرگ و مابین آخرین روز پاییز و اولین شب زمستان می‌باشد.
واژه Yaldā از مسیحیان سریانی زبان گرفته شده‌است. طبق لغت‌نامه دهخدا، یلدا واژه‌ای سریانی و به معنای تولد است و ازآنجاکه شب چله با میلاد مسیح همزمان است، به آن شب یلدا نیز می‌گویند. اما واژه “یلدا” چطور وارد زبان فارسی شده؟
در قرن اول میلادی، تعداد زیادی از مسیحیان شرقی در قلمرو اشکانیان و ساسانیان ساکن شدند. در این دوره، ایرانیان با “یلدای مسیحیان نسطوری” آشنا می‌شوند. یلدا در زبان سریانی (گویش ارامی میانه) به معنای “تولد” است و مسیحیان سریانی این واژه را برای کریسمس به‌کار می‌بردند. ازاینجا بود که نام یک جشن مسیحی وارد فرهنگ غیرمسیحی شد و ازآنجاکه با شب چله مترادف بود، به‌تدریج ایرانیان نیز برای توصیف آخرین شب پاییز از هردوی این واژه‌ها استفاده کردند.