گروه سیاست-رجانیوز: وقوع بحران قطع گاز در تربتجام در دیماه ۱۴۰۱، مشکلات زیادی را برای مردم این منطقه به وجود آورد. بااینحال، نحوه واکنش مسئولان در آن زمان، بهویژه شهید آیتالله سید ابراهیم رئیسی، نشان داد که با اقدام بهموقع میتوان بحرانها را به شکلی مؤثر مدیریت کرد تا به اعتماد عمومی مردم به دولت و حاکمیت خدشهای وارد نشود. اما با شهادت شهید رئیسی گویا قرار است چرخ دوباره به روال قبل بازگردد و همه بار مشکلات بر دوش مردم بیفتد.
هنگامی که گاز در تربتجام قطع شد، شهید رئیسی با سرعت وارد عمل شده و دستورات فوری برای رفع مشکل صادر کرد. یکی از این اقدامات، راهاندازی لولهکشی جدید برای تأمین گاز بود تا مشکل مردم منطقه رفع شود. اتفاقی که خرداد امسال و ۲۵ روز پس از شهادت ایشان محقق شد تا ایشان پس از شهادت هم به وعدههای خود عمل کند. ضمن اینکه رئیسجمهور در زمان بحران شخصاً با تماس با مسئولان محلی پیگیر وضعیت بود و به طور مستمر روند رفع مشکل را نظارت میکرد. این نوع واکنش در آن زمان بسیار کارآمد بود و نشاندهنده عزم جدی برای کاهش رنج مردم و حل بحران در کوتاهترین زمان ممکن بود.
اما باگذشت زمان و با روی کار آمدن دولت جدید، شاهد این هستیم که بحرانها همچنان ادامه دارند و متأسفانه دولت نتوانسته است از این بحرانها پیشگیری کند یا حتی در مواجهه با آنها واکنش مؤثری نشان دهد. دولت پزشکیان بهجای تمرکز بر حل مشکلات، بیشتر بر راهکارهای مقطعی و موقتی تکیه کرده است. اینکه رئیسجمهور کشور پویش مجازی راهاندازی کند یا به مردم توصیه کند که در خانه لباس گرم بپوشند در ظاهر میتواند مشکل را موقتاً کاهش دهد، اما نشاندهنده آن است که دولت هیچ برنامهای برای بهبود شرایط ندارد. واضح است برایآنکه بحرانهای مشابه در آینده رخ ندهد، لازم است که دولت نگاه با برنامه به مدیریت بحرانها داشته باشد. این نگاه باید فراتر از توصیههای سادهای چون «لباس گرم بپوشید» یا «دمای خانهها را کاهش دهید» باشد.
درحالیکه در بحران تربتجام شخص رئیسجمهور به میدان آمده بود تا مشکل مردم بهسرعت بهبود یابد، این روزها حتی خبری از وزرای نفت و نیرو نیست. در این شرایط که قطعیهای پیاپی و بدون اطلاع قبلی برق و گاز مردم را بهزحمت انداخته است، عدم ارائه توضیح توسط مسئولان مربوطه، تنها باعث افزایش نارضایتی و عصبانیت عمومی میشود.
شاید به همین دلیل است که حالا چند ماه پس از انتخابات تیر ۱۴۰۳، بسیاری از مردم دولت را بیکفایت دانسته و احساس میکنند که مسئولان نهتنها در برابر بحرانها و مشکلات زندگی مردم کمکاری کردهاند، بلکه به طور عمدی از مسئولیتهای خود شانه خالی میکنند.
انتهای پیام/