کیلیان امباپه انتظار داشت با ورودش به پایتخت اسپانیا همه تیترهای خبری را به خود اختصاص دهد. اما شاید هرگز فکر نمی‌کرد شروعش در باشگاه رئال مادرید به مسیری دشوار و پر از تیترهای منفی و تردید در مورد این انتقال تبدیل شود. آمار او (۱۲ گل در ۲۲ بازی) بهتر از حسی است که روی زمین بازی به جا می‌گذارد؛ پس از دو پنالتی از دست رفته و ۲۳ بار قرار گرفتن در موقعیت آفساید (به طور میانگین ۱.۵ بار در هر بازی) از زمان ورودش به رئال مادرید.
این وضعیت عجیب، همراه با هدر دادن موقعیت‌هایی که قبلاً به راحتی به گل تبدیل می‌کرد، موجی از انتقادات و حتی شوخی‌های اینترنتی به همراه داشته است. برخی او را با هازارد یا یوویچ مقایسه می‌کنند. اما اینجا رئال مادرید است. هنوز دسامبر است و بحث‌ها داغ. با این حال، شروع‌های مشابهی در تاریخ این باشگاه وجود داشته که در نهایت به موفقیت ختم شده‌اند. دو نفر از این موارد مشابه، هم‌وطنان کیلین هستند.
هرچند آنها بازیکنان متفاوتی بودند، شباهت‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد این وضعیت برای امباپه شاید فقط یک دوره ابتدایی باشد؛ دوره‌ای که بسیاری از اسطوره‌های باشگاه نیز از آن عبور کرده‌اند. کریستیانو رونالدو چند روز پیش گفته بود: «فشار در رئال مادرید متفاوت است.» هر بازیکنی نیاز به یک فرایند سازگاری دارد. این مسئله برای زیدان اتفاق افتاد و حالا برای شماره ۹ جدید رئال مادرید نیز رخ داده است.
زین‌الدین زیدان در سال ۲۰۰۱ با انتظاراتی مشابه به کیلیان وارد رئال مادرید شد. او چهار سال بزرگ‌تر (۲۹ ساله) بود و با مبلغی به ارزش ۷۵ میلیون یورو به این تیم پیوست. ماه‌های اول حضورش پر از چالش بود. در آن زمان، بحث‌های معروف به «مناظره احمقانه» در برنابئو مطرح شد و او به دلیل سازگاری کند و نتایج نه چندان قانع‌کننده مورد انتقاد قرار گرفت. آن زمان رئال مادرید پس از ۹ هفته به رده پانزدهم لالیگا سقوط کرده بود. فصل را با شکست مقابل والنسیا (۱-۰) و تساوی مقابل مالاگا (۱-۱) آغاز کردند.
زیدان، همانند امباپه پس از بازی مقابل اتلتیک، اذعان کرد که از عملکردش راضی نیست: «همه ما به آرامش نیاز داریم. از کیفیت خودم آگاه هستم و می‌توانم بیشتر ارائه دهم.» هم‌تیمی‌هایش نیز برای دفاع از او وارد میدان شدند و تاکید کردند که او به زمان نیاز دارد تا به شرایط جدید زندگی، شهر و جو تازه عادت کند. نقطه عطف زیدان در نوامبر رخ داد، زمانی که با دو پاس کلیدی به مورینتس در برابر سویا تیم را به پیروزی رساند و موجی از موفقیت‌ها را برای خود و تیمش آغاز کرد؛ موفقیت‌هایی که در نهایت با گل او در فینال لیگ قهرمانان و کسب نهمین قهرمانی اروپا برای رئال مادرید به اوج رسید.
تیبو کورتوا نیز شروعی مشابه داشت. او که به‌عنوان یکی از بهترین دروازه‌بان‌های جهان و قهرمان چهاردهمین قهرمانی رئال شناخته می‌شود، با انتظارات بالا وارد باشگاه شد. با این حال، سایه ابدی کاسیاس و رقابت با کیلور ناواس که پیش‌تر سه لیگ قهرمانان را فتح کرده بود، آغاز او را دشوار کرد. در فصل اول حضورش، کورتوا با دریافت ۴۸ گل در ۳۵ بازی، انتظارات را برآورده نکرد. اما در فصل ۲۰۱۹-۲۰۲۰ توانست جایگاه خود را به عنوان دروازه‌بان اول تثبیت کند و با ۱۸ کلین‌شیت، جایزه زامورا را به دست آورد. اوج عملکردش در لیگ قهرمانان ۲۰۲۲ بود، جایی که با ۹ سیو در فینال، نقش اصلی در قهرمانی رئال ایفا کرد.
لوکا مودریچ نیز در سال ۲۰۱۲ با انتظارات بالا به رئال پیوست. اما در فصل اولش، به دلیل نمایش‌های ضعیف، به‌عنوان «بدترین خرید فصل» برچسب زده شد. با این وجود، او به یکی از نمادهای باشگاه تبدیل شد و اولین کسی بود که سلطه مسی و رونالدو بر توپ طلا را شکست. مودریچ با نقشی کلیدی در فتح شش لیگ قهرمانان و دهه‌ای طلایی در کنار کروس و کاسمیرو، جایگاه خود را به عنوان یکی از برترین بازیکنان تاریخ باشگاه تثبیت کرد.
کریم بنزما نیز شروع سختی در رئال داشت و در فصل اولش تنها ۹ گل به ثمر رساند. اما با تلاش و تغییر رویکرد، توانست به دومین گلزن برتر تاریخ باشگاه تبدیل شود و توپ طلای ۲۰۲۲ را از آن خود کند.
تنها زمان مشخص خواهد کرد که آیا امباپه نیز می‌تواند مانند این اسطوره‌ها وارد تاریخ رئال مادرید شود یا خیر.