طرفداری | «شرایط واقعاً سختی بود. می‌خواهم با همان فرم برگردم. سعی می‌کنم به نکات مثبت فکر کنم. موقعیت خوبی است تا به بدنم استراحت بدهم، موتور را کمی متوقف کنم، به‌خوبی بهبود یابم و قوی‌تر بازگردم. قصد دارم در همین فصل برگردم، این برایم مهم است. نمی‌دانم می‌توانم یا نه، اما دوست دارم یکی دو ماه درگیر شوم و فصل را تمام کنم. سخت کار می‌کنم، مراقبت می‌کنم و زمانی که به آمادگی کامل رسیدم، بازخواهم گشت.»
جملات بالا از مردی است که در عدم حضورش تمامی سیستم و شرایط تیمی چون منچستر سیتی را، حتی با در اختیار داشتن سرمربی چون پپ گواردیولا، به‌طور کامل دگرگون یا بهتر است بگوییم واژگون کرده است.
سیتی شاید قهرمانی و رکورد ۴ جام پیاپی لیگ برتر را از دست داده باشد، اما با قالب مسخره جدید لیگ قهرمانان اروپا، درحالی‌که تنها در دو بازی از شش بازی پیروز شده است، هنوز ممکن است برنده این رقابت‌ها باشد. آنها ممکن است در هیچ‌یک از دو بازی بعدی خود برابر پاری سن‌ژرمن و کلوب بروخه به پیروزی نرسند، اما همچنان امکان کسب جام را داشته باشند. چقدر احمقانه به نظر می‌رسد!
شاید اظهار نظری چنان جسورانه‌تر از این وجود ندارد؛ سیتی در پایان ماه مه عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را در مونیخ به دست خواهد آورد!
چیزی که مسلم است، تیم پپ گواردیولا در این فصل چیزی به دست نمی‌آورد. شما می‌توانید، اگر اهلش هستید، به‌راحتی روی آن شرط‌بندی کنید. باورهای رایج و همیشگی این است که تیمی فوق‌العاده نمی‌تواند یک‌شبه به یک تیم معمولی تبدیل شود، اما این دقیقاً همان چیزی است که اتفاق افتاده است.
سیتی ممکن است چند بازی خوب را در مراحل اولیه این فصل از آن خود کرده باشد، اما به‌طور کلی، تمامی آنها مانند یک دسته فوتبالیست خسته و داغان، نسبتاً بی‌انگیزه و بی‌حوصلگی به نظر می‌رسند.
سست و بی‌حال و بی‌میل، سیتی در داربی منچستر باید عملکرد بسیار بهتری در مقابل منچستر یونایتدی که خود راه درازی تا روبه‌راه شدن دارد، ارائه دهد تا از شکست اجتناب کند.
برخی از عوامل کاملاً مستند در رکود هشداردهنده سیتی وجود دارد، از جمله آسیب‌دیدگی‌ها، که البته مهم‌ترین آن، آسیب دیدن رودری بوده است. و فعالیت‌های اخیر در بازار نقل‌وانتقالات به‌طور شگفت‌انگیزی به ضرر آنها تمام شده است.
در غیبت رودری، گواردیولا فریاد می‌زند: «کجایی پسر؟»
حرف‌های زیادی درباره انتقال کول پالمر به چلسی در اواخر تابستان ۲۰۲۳ در همین ستون گفته شد، اما سیتی در آن فصل یک قهرمانی دیگر در لیگ برتر به دست آورد.
- بیشتر بخوانید: کول پالمر؛ عزم آتشین پسرک ترکه‌ای همچون یخ
و شاید فروش خولیان آلوارز به اتلتیکو مادرید در آخرین پنجره نقل‌وانتقالات، بی‌آنکه اشاره زیادی به آن داشته باشیم، تأثیر و اهمیت بیشتری داشت. بازیکنی که با هالند به سیتی منتقل شد و با ترک باشگاه، به تنهایی هالند در خط حمله دامن زد.
در همان شبی که سیتی در تورین مقابل یوونتوس موفق به گلزنی نشد، آلوارز گل زیبایی را برای اتلتیکو مقابل اسلوان براتیسلاوا به ثمر رساند. دوازدهمین گل فصل او برای تیم دیگو سیمئونه بود و فصل گذشته، آلوارز ۱۹ بار در تمام رقابت‌ها گلزنی کرد و ۱۳ پاس گل داد.
او در فصل قبل‌تر در اتحاد، ۱۷ گل و ۵ پاس گل داشت. آلوارز آرژانتینی ۲۴ ساله است؛ بازیکنی خارق‌العاده و هجومی. بله، شاید تصور می‌شود ۸۰ میلیون یک معامله مناسب برای سیتی است. این مبلغ به پیروی سیتی از قوانین مالی لیگ برتر کمک کرد و خود بازیکن گفته بود خواهان چالش جدیدی است.
فروش آلوارز مثل فروش پالمر به چلسی از معدود تصمیمات غلط سیتی
اما باورش سخت است که گواردیولا با خطای بزرگی که درباره پالمر به خرج داد و به‌طور حتم در میان تصمیمات غلط او جلوه خاصی خواهد داشت، موفق نشده باشد چنین بازیکن مفیدی را برای ماندن متقاعد کند.
شاید، و این «شاید» بزرگ و محتملی است؛ پپ، بازیکنان و مدیران و دست‌اندرکاران سیتی با اوضاعی که در آن به بند آمده‌اند، اکنون به‌خوبی به آن واقفند. آنها کاملاً باور کرده بودند موفقیت در اتحاد امری عادی است، و همه چیز قطعی و مسلم تلقی شده است.
آلوارز برای سیتی معمولاً عالی بود و از اعضای درخشان تیم قهرمان جام جهانی ۲۰۲۲ آرژانتین بود؛ شما نمی‌توانید بازیکنی با کیفیت آلوارز را از دست بدهید، بازیکنان کافی برای جایگزین کردن او نداشته باشید و انتظار داشته باشید طبق معمول بازی کنید و آب از آب تکان نخورد.
با این حال، باز هم، فروش آلوارز تنها یکی از عوامل دخیل در مبارزات نافرجام سیتی در این فصل است. چیزی که بعد از باخت ۰-۲ مقابل یوونتوس نگران‌کننده بود، اظهارنظر گواردیولا بود: «سیتی واقعاً خوب بازی کرد» و او «به این بازیکنان بسیار افتخار می‌کند».
البته گواردیولا باید این را بگوید و اصلاً ممکن است به آنچه که گفته باور کامل داشته باشد. خوب می‌دانیم یک تیم می‌تواند یک‌شبه از تیمی فوق‌العاده به تیمی معمولی تبدیل شود و از عرش به قعر سقوط کند. اما بار دیگر بازمی‌گردد. سفر معکوس همیشه سخت‌تر است و بازگشت سیتی و گواردیولا بیش از حد طول کشیده است.
اگر گواردیولا بر سر قرارداد جدیدش بماند، بیش از دو سال طول خواهد کشید. در سلسله‌مراتب سیتی، مالکان در حال حاضر چیزهای زیادی در دستور کار خود دارند. آنها در ژانویه به بازار خواهند رفت تا شاید به اوضاع به‌هم‌ریخته پپ و تیمشان کمی سر و سامان بدهند، اما برنامه‌ریزی برای زندگی بدون «پپ» باید در بالای لیست کار آنها باشد. مطمئناً تلنگر سختی بوده است؛ در صندلی‌های خود جابه‌جا شده‌اند. تصمیم بزرگ و مهمی است و جایگزینی گواردیولا سخت و دشوار!
در فصلی که ناگهان همه چیز تمام‌شده به نظر می‌رسد، سیتیزن‌ها از خط پایان گذشته‌اند، بی‌آنکه بدانند ماراتن دیگری آغاز شده است.
- بیشتر بخوانید: نبرد برای سلطه در منچستر با رفاقت و صمیمیت آغاز شد!
بخش‌هایی از مصاحبه رودری با فور فور تو
رودری به آدام کلری، استاد تاکتیک «فور فور تو»، در مورد نقش خود در زمین و آینده فوتبال می‌گوید. او در زمین مردی است که مهره‌ها را به چرخش درمی‌آورد تا همه چیز به‌خوبی کار کند. در عین انجام کارهای زیاد، کار خاصی برای انجام دادن ندارد. نکته دقیقاً همین جاست؛ مسئولیت خطیر و پراهمیت او، فقط در مورد رهبری و درک بازی است.
در سیتی، مدافعان وارد خط میانی می‌شوند تا به شما ملحق شوند. اما شما همچنین در جام جهانی ۲۲ برای اسپانیا در دفاع میانی هم بازی کردید. کدام مسئولیت سخت‌تر است؟
انجام کار جان استونز، یا ژائو کانسلو در گذشته، یا مانوئل آکانجی زمانی که در این نقش بازی می‌کنند، دشوارتر است. در خط میانی، ما عادت داریم دیدی ۳۶۰ درجه داشته باشیم، در حالی که توسط بازیکنان احاطه شده‌ایم. دفاع کنید، حمله کنید، این کامل‌ترین بخش میدان است. در دفاع میانی، شما فقط بازیکنانی را در مقابل خود دارید و کار با توپ راحت‌تر است. به مدافعان میانی می‌گویم: «کار شما با توپ خیلی آسان است!» اگرچه بدون توپ سخت است؛ موقعیت‌یابی، تشخیص و خواندن بازی بسیار مشکل است. وقتی در جام جهانی آنجا بازی کردم، کلیپ‌هایی از مدافعان میانی، رفتار و همه تصمیمات آنها را تماشا می‌کردم. باید به افرادی که واقعاً این نقش را می‌شناسند نگاه کنید.
آیا بخش‌هایی از مسئولیت و وظایف شما وجود داشته که واقعاً مجبور شده باشید به‌عنوان یک هافبک آن را تغییر دهید؟
در اولین سال حضورم در سیتی، زیاد جلو می‌رفتم، زیادی پرس می‌کردم. گاهی اوقات خوب است و به تیم کمک می‌کند و خیلی اوقات نه. اگر شما را پشت سر بگذارند یا دورتان بزنند، تیم ناگهان بخت و برهنه به نظر می‌رسد. در سال اول من در سیتی، مربیان در این مورد واقعاً با من سخت‌گیری می‌کردند. «بوم، بوم، بوم»، با کلیپ و فیلم‌های مختلف بمباران می‌شدم. آنها نشانم می‌دادند که به جناحین حرکت می‌کنم و مدام تکرار می‌کردند: «چرا آنجا می‌روی؟ باید از اینجا محافظت کنی!» این چیزی است که باید اصلاح می‌کردم و در آن پیشرفت می‌کردم. دقیقاً تشخیص اینکه چه زمانی بروم و چه زمانی بمانم. لحظه‌ای که موقعیت خود را از دست می‌دهید، قلب تیم را از دست داده‌اید. بیشتر گل‌ها از ناحیه مرکزی می‌آیند. اگر آنجا باشید، برای حریفان سخت‌تر خواهد شد.
آیا هنوز مواردی وجود دارد که باید آن را اصلاح کنید؟
خونسردتر و بدون شور و هیجان، هر روز رهبر بهتری خواهید شد. یک‌سوم پایانی زمین نیز چیزی است که به آن توجه می‌کنم؛ تلاش و درگیری برای گل و ارسال پاس گل. کنترل خودم وقتی خسته‌تر هستم، به خودم می‌گویم: آنقدر حرکت نکن، سعی کن در جای خودت بمان.
فوتبال را در چند سال آینده چگونه می‌بینید؟
این چیزی است که من در مورد آن با دوستانم زیاد صحبت می‌کنم. فکر می‌کنم خیلی شبیه هندبال خواهد شد. چیزی از هندبال می‌دانید؟ بازیکنان در سراسر منطقه خود می‌مانند و فقط تلاش در مسدود کردن حریف دارند. آنها سعی نمی‌کنند یارگیری کنند، فقط در جای خود می‌ایستند. به نظرم این یک آشفتگی ناخوشایند است. اکنون در فوتبال هم می‌بینیم، وقتی یک تیم احساس می‌کند ضعیف‌تر از دیگری است، تقریباً با ۱۱ بازیکن در محوطه جریمه فقط به دفاع می‌پردازد. این فوتبال جدید امروز است. تیمی که دفاع می‌کند فقط سعی در ضدحمله کردن دارد و تیمی که تلاش می‌کند در دفاع آنها شکاف ایجاد کند، بسیار باز و پراکنده به نظر می‌رسد. فوتبال را در آینده اینگونه می‌بینم. حتی بین دو تیم بزرگ، بازی‌ها پیش از این باز بود، اما حالا فرقی نمی‌کند حتی اگر سطح دو تیم شبیه هم باشد. زمانی که دفاع می‌کنند، همه بازیکنان به عقب بازمی‌گردند.
در حال حاضر در لیگ برتر هم کمتر شاهد بازی‌های یکسره حمله از این‌سو به آن‌سو زمین هستیم...؟
به همین دلیل است که از تمامی بازی‌هایی که مقابل لیورپول انجام می‌دهیم لذت می‌برم. عالی است، در مقابل آنها فکر می‌کنیم، «برای ما هیچ چیز مهم نیست، می‌خواهیم شما را تنبیه کنیم و حمله را آغاز می‌کنیم.» آنها نیز کاملاً همین احساس را دارند. محافظه‌کار نیستند و دقیقاً با همان ذهنیت در مقابل ما قرار می‌گیرند و دست به مبارزه می‌زنند.
آیا تیمی وجود دارد که بازی در برابر آنها سخت باشد؟
برخی از تیم‌ها برای شما مشکل‌سازترین هستند. برای ما، تاتنهام است. زمانی که آنها هری کین، سون و لوکاس مورا را در ترکیب داشتند، به بهترین نحو در مقابل ما بازی می‌کردند. من هرگز در آنجا برنده نشدم، فصل گذشته اولین بار بود. همیشه فکر می‌کنم: «چرا در برابر آنها اینقدر مشکل و دردسرساز است؟» گاهی اوقات اینطور است (و هر تیم گربه سیاه خود را دارد).
در صورت تمایل، مصاحبه کامل رودری را در کانال یوتوب فورفور تو مشاهده کنید.
رودری پیش از آسیب‌دیدگی در میان بهترین بازیکنان جهان جای داشت