طرفداری | در گذشته هرگز فلسفه‌ی مربیگری آنژ پوستکوعلو این‌چنین تحت فشار و موشکافی قرار نگرفته است. او به شدت به سبک بازی تهاجمی خود پایبند است و به جای عمل‌گرایی، سرگرمی را در اولویت قرار می‌دهد. با این حال نتایج ضعیف تاتنهام در ماه‌های اخیر باعث شده مقاومت او در برابر تغییرات زیر ذره‌بین قرار گیرد.

تیم پوستکوعلو در شکست ۴-۳ یکشنبه گذشته مقابل چلسی، مانند همیشه بازی را با قدرت آغاز کرد و از مهمان خود پیش افتاد اما در نهایت چهار گل دریافت کرد و شکست خورد؛ الگویی که در هر دو دیدار خانگی او برابر چلسی تکرار شده است.

در شکست نوامبر گذشته، خط دفاعی جلو کشیده‌ی پوستکوعلو توجهات زیادی را به خود جلب کرد. حتی با وجود اینکه تاتنهام نه نفره شده بود، او اصرار داشت که خط دفاعی همچنان در نزدیکی میانه زمین باقی بماند و در نهایت، فضای زیادی برای مهاجمان چلسی ایجاد کرد تا از آن بهره ببرند. نیکولاس جکسون و رحیم استرلینگ بارها از این فضاها استفاده کردند و اگرچه بازی ۴-۱ به پایان رسید، نتیجه می‌توانست بدتر نیز باشد. وقتی از او درباره این استراتژی سوال شد، پوستکوعلو در دفاع از آن گفت:

این سبک ماست، رفیق. اگر پنج نفره هم بشویم، باز هم به همین روش بازی خواهیم کرد.

پس از گذشت یک سال از آن دیدار، پرس بی‌وقفه تاتنهام و اصرار پوستکوعلو برای پیروی از برنامه اول بازی، چه در زمانی که تیم جلو افتاده، چه مساوی و چه عقب افتاده، هواداران را خسته کرده است. یکشنبه گذشته، تاتنهام شروعی فوق‌العاده داشت و در عرض ۱۱ دقیقه به برتری ۲-۰ رسید. از دسامبر ۱۹۹۶، این زودترین زمانی بود که چلسی در یک بازی لیگ برتری دو گل عقب افتاده است.

میزبان حتی ذره‌ای از فشار خود کم نکرد. پوستکوعلو خواستار ادامه همان روند و حتی بیشتر از آن بود. همین رویکرد باعث شد آنها ماه گذشته در بازی با منچسترسیتی ۴-۰ پیروز شوند، به جای اینکه از برتری دو گله خود در نیمه اول دفاع کنند.

اما حقیقت این است که آنها در آن بازی از شانس‌های خود به خوبی بهره بردند. ارلینگ هالند روز ضعیفی در ضربات آخرش سپری می‌کرد و دروازه‌بان تاتنهام، گولیلمو ویکاریو، عملکرد بسیار خوبی داشت. xG (گل‌های مورد انتظار) تاتنهام با ۲.۵۱ فقط کمی بیشتر از xG منچسترسیتی با ۲.۱۴ بود، که نشان می‌دهد بازی به هیچ وجه یک‌طرفه نبوده است. پیش از اینکه برنان جانسون در دقیقه ۹۳ گل چهارم را به ثمر برساند، xG منچسترسیتی بیشتر بود.

در دیدار مقابل چلسی، تاتنهام بهای پافشاری به پرس از بالای خود، پس از برتری 2-0 را پرداخت. آن‌ها نتواستند شدت بازی‌ خود را که در دقایق ابتدایی مشکلات زیادی برای چلسی ایجاد کرده بود، حفظ کنند و با از دست دادن انرژی ابتدایی خود به تدریج افت کردند. درست پس از اینکه پرس ضعیف تاتنهام اجازه داد چلسی از خط نیمه عبور کند، جیدون سانچو یکی از گل‌ها را جبران کرد و این آغاز نزول تاتنهام بود.

تاتنهام با شدت و پرسینگ بیشتر از هر تیم دیگری در لیگ برتر بازی می‌کند. این تیم در این فصل در چندین شاخص در صدر جدول قرار دارد: استارت‌های سریع در هر بازی با 180.7، پرس در یک سوم پایانی زمین با 83.1، دویدن‌های بدون توپ برای دریافت پاس با 172.9، استارت‌های سریع برای دریافت پاس با 59.4 مورد و اورلپ‌ها با 33.6 مورد. علاوه بر این، مسافت متوسط هر یک از استارت‌های بدون توپ تاتنهام با ۲۲.۱ متر در هر استارت، از هر تیم دیگری در لیگ برتر طولانی‌تر است.

زمانی که این استراتژی به درستی اجرا شود، ویرانگر خواهد بود. پیروزی 4-0 مقابل منچسترسیتی یکی از بهترین بازی‌های تاتنهام در سال‌های اخیر بود. این پیروزی هفتمین مسابقه‌ای بود که تاتنهام در این فصل بیش از 3 گل به ثمر رسانده و این نشان می‌دهد که وقتی تاتنهام در بهترین فرم خود باشد، می‌تواند با بهترین تیم‌های لیگ برتر رقابت کند.

تاتنهام در این فصل متوجه شده که فوتبال با شدت بالا در حالی که باید در لیگ اروپا هم بازی کنند، چالشی بزرگ است. با توجه به بازی‌ها زیاد و تقویم فشرده، نگه داشتن این سطح از شدت برای 90 دقیقه، آن هم دو بار در هفته، چیزی نزدیک به غیرممکن است. علاوه بر این، برای بازی با این شدت، تمرینات نیز باید به همان اندازه سخت و فشرده باشند.

این اتفاق تصادفی نیست که تاتنهام پس از بازی‌های لیگ اروپا، سه باخت و یک تساوی در چهار بازی اخیر لیگ برتری خود داشته است. شکست آنها برابر چلسی در روز یکشنبه هم پس از باخت پنج‌شنبه شب در برابر بورنموث در لیگ رخ داد.

تاتنهام نتوانسته که فوتبال پرفشار پوستکوعلو را به طور مداوم و در تمام ۹۰ دقیقه همه بازی‌ها اجرا کند. زمانی که شدت بازی آنها در بازی بدون توپ کم می‌شود، دیگر نمی‌توانند مثل بهترین حالت خود حریفان را تحت فشار قرار دهند و در حقیقت، بازی کردن مقابل آنها آسان‌تر می‌شود. گل سانچو ضربه خوبی بود اما چلسی به راحتی توانست برای زدن آن گل به جلو بیاید.

ناراحتی بسیاری از هواداران تاتنهام این است که پوستکوعلو حتی وقتی تیمش دو یا سه گل جلو است، حاضر نیست روش بازی تیمش را تغییر دهد، در حالی که بیشتر تیم‌ها در این شرایط رویکرد محتاطانه‌تری پیش می‌گیرند. وقتی پس از شکست مقابل چلسی از او در این مورد سوال شد، گفت:

روش بازی ما برای پیش افتادن از حریف کافی بود، پس نمی‌دانم که چرا باید رویکرد خود را تغییر دهیم.

این شیوه مشکلات متقابلی به همراه دارد: هرچه بیشتر بدوند، پرس کنند و حریف را تحت فشار قرار دهند، بیشتر خسته می‌شوند و هر چه بیشتر خسته شوند، کمتر می‌توانند بدوند، پرس کنند و حریف را تحت فشار قرار دهند.

شدت بازی تاتنهام فقط به پرس بدون توپ محدود نمی‌شود. آن‌ها بعد از توقفات بازی مثل کرنر، ضربات آزاد، ضربه دروازه، اوت یا پنالتی، سریع‌تر از هر تیم دیگری بازی را از سر می‌گیرند و به طور میانگین فقط ۲۳.۷ ثانیه زمان را متوقف می‌کنند. 

علاوه بر این، رویکرد آن‌ها چه در حال برد باشند، چه مساوی و چه باخت، همیشه بدون تغییر باقی می‌ماند. به طور میانگین، تاتنهام زمانی که عقب است 22.4 ثانیه برای شروع مجدد بازی تلف می‌کند، وقتی بازی مساوی باشد، این زمان 22 ثانیه و وقتی از حریف خود پیش است، با ۲۷ ثانیه، تنها کمی بیشتر زمان تلف می‌کند.

در این فصل، شروع سریع ضربات دروازه برای تاتنهام مشکلاتی به وجود آورده است، به ویژه در مواقعی که تحت فشار هستند و حریفان برای بازگشت به بازی تلاش می‌کنند. ضربات دروازه تاتنهام زمانی که از حریف خود پیش است، به طور میانگین 17.3 ثانیه زمان می‌برد، که سریع‌ترین زمان در لیگ برتر این فصل است و بیش از دو برابر 12 تیم دیگر لیگ است. برای مقایسه، زمانی که نیوکاسل و منچستریونایتد از حریف خود پیش هستند، بیش از 45 ثانیه برای هر ضربه دروازه زمان تلف می‌کنند.

جالب اینجاست که ضربات شروع دروازه تاتنهام در لحظاتی که از حریف خود پیش هستند، ۱۷.۳ ثانیه زمان می‌برد و تنها 2.2 ثانیه بیشتر از زمانی است که از حریف خود عقب هستند که ۱۵.۱ ثانیه وقت می‌گیرد و این کم‌ترین تفاوت میان این دو ضربه در لیگ برتر فصل جاری است. این یعنی وقتی که جلو هستند، تقریباً هیچ تلاشی برای تلف کردن وقت نمی‌کنند و بازی را با همان سرعتی از سر می‌گیرند که از حریف عقب هستند.

به نظر می‌رسد که استراتژی این تیم بر حفظ شدت و پرس مداوم تمرکز دارد، به‌ طوری‌ که هیچ فرصتی به حریف برای بازسازی سامان دفاعی خود داده نشود و فشار به‌ قدری ادامه یابد که حریف نتواند آماده دفاع شود.

با این حال با شروع سریع بازی هنگامی که حریف به دنبال گل زدن است، تاتنهام به طور غیرمستقیم فشار بیشتری به خود وارد می‌کند و در عین حال، فرصت استراحت به بازیکنان خود نمی‌دهد. بارها پیش آمده که تاتنهام بازی را سریع از سر گرفته اما مجبور شده‌ تا بار دیگر توپ را به دروازه‌بان بازگردانند و در شرایطی که تحت فشار حریف هستند، او تنها چند ثانیه بعد از پاس کوتاه، توپ را بلند به یک سوم حریف ارسال کرده است.

این وضعیت مشکلات خاصی برای مدافعان کناری به وجود می‌آورد، چرا که آنها باید با سرعت به جلو حرکت کنند تا در موقعیت حمله قرار گیرند، اما به محض از دست دادن توپ، مجبورند بار دیگر به سرعت به دفاع بازگردند. تاتنهام مانند منچسترسیتی تنها تیمی است که مدافعان کناری‌اش را بالاتر از هر تیم دیگری در لیگ قرار می‌دهد.

پوستکوعلو می‌گوید که جنبه‌های مثبت رویکرد او بیش از جنبه‌های منفی آن است و هر بار که رویکردش موفقیت‌آمیز است، پایبندی به این فلسفه را توجیه می‌کند. البته این نظر معقولی است و او به طور قطع می‌خواهد به آن پایبند بماند، اما تردیدهایی در میان طرفداران به وجود آمده است. اگر ذره‌ای از اعتماد بازیکنان کم شود، دیگر هیچ شانسی برای موفقیت آن نخواهد بود.

شدت بازی تاتنهام اثرات منفی دیگری نیز در پی دارد. آن‌ها برای دومین فصل متوالی، با بحران شدید مصدومیت مواجه شده‌اند، به‌ طوری که مصدومیت‌های همسترینگ، که بیشتر به دلیل فشار زیاد پیش می‌آیند، دلیل اکثر غیبت‌های تاتنهام هستند.

در این فصل بن دیویس، میکی ون دو ون، سون هیونگ مین، ریچارلیسون (دوبار) و ویلسون اودوبرت (دوبار) به دلیل مصدومیت‌های همسترینگ بازی‌ها را از دست داده‌اند. طبق اطلاعات سایت premierinjuries.com، این مصدومیت‌ها ۴۴ درصد از مصدومیت‌های بازیکنان تاتنهام را تشکیل می‌دهند. باید ذکر کرد که در اینجا تنها به مصدومیت‌هایی اشاره شده است که باعث شده بازیکن حداقل یک بازی را از دست بدهد. در سراسر لیگ برتر در فصل25-2024، حدود ۲۴ درصد از تمام مصدومیت‌ها مربوط به همسترینگ بوده که این آمار نشان‌دهنده فاصله زیاد تاتنهام از میانگین لیگ است.

پوستکوعلو روز پنجشنبه تأیید کرد که فن ده فن بار دیگر به دلیل بدتر شدن مصدومیت همسترینگش در شکست برابر چلسی، مدت زمان بیشتری از میادین دور خواهد بود.

اگرچه ناعادلانه خواهد بود که تمام مشکلات مصدومیت تاتنهام را تنها به سرمربی این تیم نسبت دهیم، اما او چندان بی‌تقصیر هم نیست. او اعتراف کرد که سبک بازی‌اش «دشواری‌هایی برای تطبیق» ایجاد می‌کند، به‌ویژه پس از تجربه یک سری از مصدومیت‌های همسترینگ در زمان حضورش در سلتیک، اما در عین حال نیز گفت که هرگز «از تیمی که می‌خواهیم باشیم، کوتاه نمی‌آید»، حتی اگر این به معنای «قربانی کردن بعضی از بازیکنان در طول مسیر» باشد.

با توجه به اینکه مصدومیت‌ها تهدیدی جدی برای خراب کردن فصل تاتنهام هستند، شاید بیش از همیشه نیاز باشد که پوستکوعلو رویکردی عملی‌تر در پیش گیرد.

اما احتمال اینکه این اتفاق بیفتد، بسیار کم است. او به طور کامل معتقد است که تنها نیاز به تعهد کامل به سبک بازی‌اش دارد. بباید به این نیز توجه کنیم که او بیش از پیش از کسانی که روش‌هایش را زیر سؤال می‌برند، ناراحت می‌شود و به نظر می‌رسد که این انتقادات تنها او را به ادامه راهش مصمم‌تر می‌کند.

این سرمربی یونانی - استرالیایی در اواخر ماه گذشته با ناراحتی گفت:

ببینید، نمی‌دانم چطور باید این را بگویم، پراگماتیسم یا عمل‌گرایی در بسیاری از جنبه‌های زندگی و همچنین فوتبال جایگاه خودش را دارد اما من به آن علاقه ندارم. نمی‌فهمم چرا باید رویکرد خودم را تغییر دهم تا مثل چیزی باشم که دیگران از من می‌خواهند. من به تلاش خود ادامه می‌دهم تا این تیمی متفاوت باشد و فوتبال را به شیوه‌ای متفاوت بازی کند. شاید زمانی که من دیگر اینجا نباشم، همه شما دلتنگ فوتبال سرگرم کننده من شده و از عمل گرایی خسته شوید.

خیلی از مربیان با چنین دیدگاه‌های آرمان‌گرایانه در فوتبال موفق نشده‌اند. بیشتر آنها یاد گرفته‌اند که زمانی که ضرورت ایجاب کند، خود را با شرایط تطبیق دهند.

این بدین معنی نیست که رویکرد پوستکوعلو نمی‌تواند در تاتنهام موفق باشد اما در حال حاضر، اینطور نیست. یا او باید تغییر کند، یا باشگاه باید به او زمان بیشتری بدهد که ممکن است بسیاری از طرفداران حاضر به قبول آن نباشند.

یادداشت الی تویدل از وب‌سایت اوپتا Theanalyst