به گزارش خبرگزاری حوزه، مرحوم آیت الله محمدعلی ناصری از اساتید اخلاق حوزه در یکی از دروس اخلاق خود به موضوع «عصمت امام معصوم» پرداختند که متن آن بدین شرح است:
پیغمبران و چهارده معصوم علیهم‌السلام طبق عقاید ما از عصمت برخوردار هستند؛ زیرا نمایندگان خداوند بر روی زمین هستند و خداوند آنها را واسطه فیض قرار داده است.
خداوند فیاض است و دائماً در حال افاضه به مخلوقات خود است، اما چون بین خدا و مخلوقات او سنخیتی وجود ندارد، لازم است واسطه‌ای برای انتقال این فیض باشد.
معنای عصمت
عصمت به این معنا نیست که تنها معصومین علیهم السلام از گناه پرهیز می‌کنند، بلکه به این معنی است که حتی نیت گناه نیز در آنها وجود ندارد.
عدم نیت گناه لازمه عصمت است. علاوه بر این، معصومین باید از صفات رذیله همچون بخل، حسد و غرور نیز پاک باشند.
همچنین، عصمت به معنای عدم سهو و نسیان است؛ پیغمبران دچار اشتباه و فراموشی نمی‌شوند. آنها از هرگونه جهل و نادانی نیز مبرا هستند.
این ویژگی‌ها از شرایط ضروری برای رسیدن به درجات نبوت، رسالت و وصایت است.
علم و معرفت معصومین
امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام در بیان اهمیت علم پیغمبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: «پیغمبر به من هزار باب علم آموخت که از هر کدام هزار باب علم گشوده می‌شد».
ائمه بعدی نیز این گونه علم داشتند و همه انبیاء و امامان مخزن علم الهی هستند.
همچنین، معرفت به نورانیت که در روایات آمده، خود به اندازه یک کتاب مستقل ارزش دارد.
از لحاظ قدرت نیز معصومین علیهم السلام همچون علم، از جایگاهی عظیم برخوردارند.
حضرت اباعبدالله حسین علیه‌السلام می‌فرماید: «وَ اللّهِ مَا خَلَقَ اللّهُ شَیْئاً إِلا وَ قَدْ اَمَرَهُ بِالطّاعَةِ لَنَا»؛ یعنی قسم به خدا، هر چیزی که خدا آفریده، مأمور است که از ما تبعیت کند،
اراده امام در همه عالم نافذ است.
امام مانند خورشید است که تمام عالم را روشن می‌کند.
در این منظومه، امام همچون خورشیدی است که همه از نور او بهره‌مند می‌شوند.
امام همچون ستاره‌ای تابان است که راهنمایی برای انسان‌ها در میان تاریکی‌ها و گمراهی‌هاست.
امام همچون آب گوارا است که مایه حیات است.
امام، راهنمایی برای گمشدگان در وادی ضلالت و جهالت است و پناهگاهی برای موجودات.
امام حسن علیه‌السلام نیز در حدیثی می‌فرمایند: «در جابلسا و جاقلبا که یکی در مغرب و دیگری در مشرق است، هفتاد هزار میلیون جمعیت وجود دارد که هر میلیون زبان خاصی دارد؛ امام زمان آنها، من و برادرم امام حسین علیه‌السلام هستند که مرجع و راهنمای آنها هستیم».
این نشان می‌دهد که مسئولیت امام تنها در کره زمین نیست بلکه شامل کل عالم وجود است.
محبت به معصومین و تأثیر آن بر انسان‌ها
امام حسن علیه‌السلام می‌فرمایند: «هر کس محبت به ما داشته باشد، این محبت برای او مفید خواهد بود، حتی اگر اسیر باشد.»
محبت به اهل بیت (ع)، سبب بخشش گناهان انسان‌ها می‌شود، همانطور که برگ‌های درخت در فصل پاییز توسط باد می‌ریزد، اما این محبت باید همراه با عمل صالح باشد، نه تنها با محبت بدون عمل.
امام صادق علیه‌السلام نیز می‌فرمایند: «هر کسی که بخواهد عزت بدون داشتن خانواده، بی‌نیازی بدون داشتن مال و احترام بدون داشتن قدرت بدست آورد، باید از ذلت معصیت خداوند به عزت طاعت او روی آورد.»
در حقیقت، اگر انسان می‌خواهد در اجتماع محترم و عزتمند باشد، باید از گناه پرهیز کرده و در مسیر اطاعت خداوند قدم بردارد.
گناه، چیزی است که سبب بدبختی انسان می‌شود.