طرفداری | ماتیاس فرناندز (Matías Fernández) زاده 15 مِی 1986 در شهر کابالیتوی آرژانتین است. او در پست‌های هافبک نفوذی و هافبک مرکزی بازی می‌کرد. پدرش هومبرتو فرناندز اهل شیلی و مادرش، میرتا فرناندز آرژانتینیست. او چند سال در آرژانتین به همراه خانواده‌اش زندگی کرد و سپس به شیلی مهاجرت کرد. او در اوایل حضورش در شیلی، به دلیل شباهت موهایش به جوانی مارادونا، به «پلوسا» به معنی کُرک معروف شد. او در ابتدا فوتبالش را با باشگاه جوانان یونیون لاکالرا شروع کرد و از ده سالگی، در این تیم مشغول به بازی شد. در 12 سالگی و پس از حضور در محل تمرینی باشگاه کولوکولو، ماتیاس با کنترل خوب توپ و تکنیک خود، مورد توجه مربیان آکادمی این باشگاه قرار گرفت و راهی کولوکولو شد. در 17 سالگی، ماتیاس دچار مشکلی در ستون فقرات خود بود و این امر می‌توانست فوتبال حرفه‌ای او را تحت تاثیر قرار دهد اما در نهایت، این بازیکن موفق به درمان مشکلات بدنی خود شد.

او در سال 2003، نخستین بازی خود را برای تیم بزرگسالان کولوکولو، در هفته نخست فصل 04-2003 لیگ برتر شیلی برابر یونیورسیداد به ثبت رساند و در 20 دقیقه پایانی به زمین بازی فراخوانده شد. او سپس در بازی برگشت مرحله نخست لیبرتادورس، در بازی با کیلمس آرژانتین به میدان رفت. در فصل 05-2004، نخستین گل ماتیاس در دوران فوتبالش به ثبت رسید و او در هفته ششم کلاسورا، در بازی با دپورتس تموکو، بریس کرد. او در این فصل در کلاسورا و آپرتورا، هشت بازی، دو گل و چهار پاس گل را ثبت کرد. این بازیکن در لیبرتادورس نیز در بازی با چیواس مکزیک، موفق به گلزنی شد. در فصل 06-2005، آمار ماتیاس به 17 بازی، 11 گل و هفت پاس گل رسید و بدین ترتیب، نام او در فوتبال شیلی بسیار مطرح شد. او در کوپاسودامریکانا، درخشش خیره‌کننده‌ای داشت و با آمار 12 بازی، 9 گل و یک پاس گل، سهم بزرگی در نایب قهرمانی کولوکولو در این تورنمنت داشت. سه گل این بازیکن در نیمه نهایی برابر تولوکا، کمک زیادی به فینالیست شدن کولوکولو کرد. دو قهرمانی لیگ برتر شیلی، از دیگر افتخارات ماتیاس با کولوکولو بود. در همین سال، جایزه برترین بازیکن سال آمریکای جنوبی و فوتبال شیلی به این بازیکن اهدا شد.

نمایش خوب ماتیاس در 20 سالگی، مورد توجه استعدادیاب‌های قاره اروپا قرار گرفت و در ژانویه 2007، ویارئال با 8.7 میلیون یورو، این بازیکن را از باشگاه شیلیایی خریداری کرد. حضور او در تیم مانوئل پلگرینی که به منظور جایگزینی رابرت پیرس صورت گرفته بود، بسیار فوتبال‌دوستان اسپانیایی را به کشف پدیده‌ای جدید در آمریکای جنوبی امیدوار کرده بود. او از نخستین بازی فصل 07-2006، در ترکیب ثابت ویارئال حضور داشت و در مسابقه هفته سی و دوم برابر خیمناستیک، موفق به زدن نخستین گلش در اروپا شد. او در این فصل آمار 22 بازی، یک گل و هفت پاس گل را به ثبت رساند. در فصل دوم، ماتیاس در جام یوفا به میدان رفت و در این تورنمنت، با ثبت شش پاس گل در شش بازی، عملکرد موفقی داشت. 33 بازی، سه گل و چهار پاس گل، حاصل کار او در سایر رقابت‌ها بود. حضور در لیگ قهرمانان اروپا، ثمره فصل 09-2008 این بازیکن بود و او در هفت مسابقه این تورنمنت بازی کرد. آمار او در سایر رقابت‌های این فصل، 23 بازی، سه گل و یک پاس گل بود. در این فصل، ماتیاس نقش بازیکن تعویضی را در تیمش داشت و همین امر باعث شد تا بعد از این فصل، از ویارئال جدا شود.

حضور در اسپورتینگ لیسبون در سال 2009، با چهار میلیون یورو، برای این بازیکن میسر شد. او در ابتدای حضورش در اسپورتینگ، در یک دیدار دوستانه، بریس کرد و درخشید. اولین گل او در اسپورتینگ، در هفته هشتم لیگ برتر پرتغال به ثمر رسید و او در سه هفته متوالی گلزنی کرد. آمار فصل اول این بازیکن در پرتغال، 47 بازی، پنج گل و هفت پاس گل بود. او دو فصل دیگر در اسپورتینگ حضور داشت و آمارهای 30 بازی، هفت گل و هفت پاس گل و 39 بازی، هفت گل و هفت پاس گل را به ثبت رساند. یکی از تورنمنت‌های به یاد ماندنی ماتیاس در فصل سوم حضورش در اسپورتینگ به ثبت رسید؛ جایی که او دو مرتبه در دو مرحله یک‌شانزدهم و یک‌هشتم، از روی ضربه ایستگاهی، مستقیما دروازه دو باشگاه لژیا ورشو و منچستر سیتی را باز کرد و سهم بزرگی در حضور تیمش در میان چهار تیم نهایی جام داشت. او در این فصل دچار چند مصدومیت شد و تعدادی از بازی‌های تیمش را از دست داد.

در سال 2012، ماتیاس تصمیم به جدایی گرفت و با سه میلیون یورو، به فیورنتینا پیوست. او چهار فصل در فیورنتینا حضور داشت و یکی از بازیکنان کلیدی ترکیب این باشگاه بود. این بازیکن، آمارهای 25 بازی، یک گل و سه پاس گل در فصل 13-2012، 38 بازی، سه گل و شش پاس گل در فصل 14-2013، 41 بازی، دو گل و 11 پاس گل در فصل 15-2014 و 27 بازی، یک گل و هفت پاس گل در فصل 16-2015 را به ثبت رساند. در سال 2016، وینچنزو مونتلا، سرمربی وقت میلان که در فیورنتینا با این بازیکن همکاری موفقی داشت، درخواست جذب او را به مدیران روسونری داد و او با قراردادی قرضی به میلان پیوست. آسیب‌دیدگی از ناحیه همسترینگ، ماتیاس را از حضور در بازی‌های ابتدای فصل میلان دور کرد و او از هفته دوازدهم به ترکیب تیمش رسید. گلزنی در هفته بیست و نهم برابر جنوا، نخستین گل این بازیکن در پیراهن میلان بود و او با 13 بازی، یک گل و دو پاس گل، به حضور یک ساله خود در میلان پایان داد.

پس از پایان حضور قرضی در میلان، ماتیاس از فیورنتینا جدا شد و به نیکاکسای مکزیک پیوست. 42 بازی، پنج گل و چهار پاس گل و قهرمانی در جام حذفی و سوپرکاپ مکزیک، در دو فصل حضور این بازیکن در نیکاکسا به ثبت رسید. مقصد بعدی او، باشگاه جونیور کلمبیا بود که برای او، حضور در 16 مسابقه، دو گل و یک پاس گل و قهرمانی در لیگ برتر کلمبیا را به همراه داشت. بازگشت به کولوکولو و ثبت 23 بازی، دو پاس گل در یک فصل، تجربه بعدی ماتیاس بود. او در سال 2021، به دپورتیوو لاسرنا، دیگر باشگاه شیلیایی پیوست و دو فصل برای آنها بازی کرد. او در سال 2023، از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. او یکی از بازیکنان تکنیکی فوتبال شیلی بود و اغلب با داوید پیزارو، دیگر بازیکن خوش تکنیک این کشور مقایسه می‌شد. ماتیاس ضربات ایستگاهی خوبی می‌زد و گل‌های زیاد و مهمی را بدین روش به ثمر رساند. از دیگر خاطرات این بازیکن برای هواداران فوتبال، دریبل خاص او بود که به نام «Rebote Interior» معروف شده بود.

ماتیاس پیش از حضور در تیم ملی بزرگسالان شیلی، در تیم‌های جوانان این کشور حضور فعالی داشت و در مسابقات قهرمانی آمریکا جنوبی برای این کشور به میدان رفت. جام جهانی جوانان (زیر 20 سال) در سال 2005، تجربه مهم این بازیکن به همراه تیم ملی جوانان شیلی بود. او در چهار مسابقه این تورنمنت به میدان رفت و یک گل به ثمر رساند. نخستین بازی ملی او در رده بزرگسالان، شکست 1-3 شیلی برابر پرو در سال 2005 بود. کوپا آمریکای سال 2007، نخستین تورنمنت ملی ماتیاس در رده بزرگسالان بود که به سه بازی او ختم شد. جام جهانی 2010، برای این بازیکن، با حضور در دو دیدار نخست شیلی برابر هندوراس و سوئیس و دریافت دو کارت زرد همراه بود. کوپا آمریکای 2011، حضور بعدی ماتیاس در لیست تیم ملی کشورش برای یک تورنمنت بود و با یک بازی و یک پاس گل او همراه بود. او جام جهانی 2014 را به دلیل مصدومیت از دست داد اما در چهار بازی کشورش در کوپا آمریکای 2015 که با قهرمانی آنها همراه بود، حضور پیدا کرد. بازی با پرو در سال 2018، آخرین بازی ملی این بازیکن بود و او با 74 بازی ملی و 14 گل به کارش در تیم ملی شیلی پایان داد. از القاب این بازیکن در فوتبال، «ماتی گل» بود. یکی دیگر از جملاتی که فوتبال‌دوستان شیلی را به یاد این بازیکن می‌اندازد، جمله «شماره ۱۴ سفیدها» است که یکی از گزارشگران آرژانتینی پس از درخشش او در یکی از مسابقات کولوکولو، بارها آن را به زبان می‌آورد.