در شرایطی که تحولات مرتبط با سوریه کماکان در صدر اخبار جهان قرار دارد، صدای آمریکا در گزارشی به وضعیت برخی پناهجویان سوری و خانواده‌های زندانیان رژیم اسد پرداخته و روایت‌‌های آنها را بازگو کرده است.

یکی از این افراد انور اِتنش، شهروند سوری، است که پس از سقوط بشار اسد از قدرت، به‌رغم ترافیک سنگین با خودرو از شهر زادگاهش «درعا» راهی دمشق شد.

پس از فروپاشی حکومت اسد توسط مخالفان مسلح، هزاران سوری روانه دمشق شدند تا این رویداد تاریخی را جشن بگیرند. اما اتنش راهی پایتخت این کشور شد تا پسرعموی ۵۵ ساله خود را پیدا کند که ۱۳ سال پیش در جریان اعتراضات مردمی علیه بشار اسد در درعا بازداشت شد.

این معترض سوری مانند بسیاری دیگر از مخالفان بشار اسد پس از بازداشت ناپدید شد و هیچ خبری از وضعیت او در دست نیست.

از زمان فرار اسد به روسیه و سقوط حکومت او توسط شبه‌نظامیانی به رهبری گروه «هیئت تحریرالشام»، از شاخه‌های پیشین القاعده، آنها هزاران زندانی را آزاد کرده‌اند.

اتنش با تماس تصویری از دمشق به صدای آمریکا گفت نمی‌داند که پسرعمویش زنده باشد و در حال مراجعه به زندان‌‌های مختلف است. پسرعموی اتنش یکی از حدود ۱۳۷ هزار سوری است که به گفته گروه‌های حقوق بشری در طول جنگ داخلی سوریه در زندان‌های نظامی این کشور ناپدید شدند.

شبکه حقوق بشر سوریه مستقر در بریتانیا می‌گوید که بازجویان حکومت سوریه از سال ۱۳۹۰ تاکنون بیش از ۱۵ هزار زندانی را شکنجه کرده‌اند.

بشیر منصور یکی دیگر از این سوری‌ها است که از طریق یک شبکه پیام‌رسان و ایمیل با صدای آمریکا گفت‌وگو کرد. او که از زندانیان خوش شانسی است که از زندان جان سالم به در برده می‌گوید سربازان اسد در سال ۱۳۹۰ به سوی او و دوستان دانشگاهی‌اش در حالی‌که می‌خواستند دارو و خوراک به ساکنان در محاصره درعا برسانند، آتش گشودند.

منصور گفت که دو دوستش بر اثر اصابت گلوله کشته شدند و سربازان بقیه گروه را بازداشت کردند. او در ادامه به تشریح ضرب و شتم، شکنجه، و آزارهای روحی و جسمی وحشیانه در زندان پرداخت که منجر به مرگ تعدادی از زندانیان شد.

به گفته منصور، سربازان با میله برقی او را شکنجه کردند، به سرش شلاق زدند، ناخن‌های دستانش را کشیدند، و با سیگار بدنش را سوزاندند. او با اشاره به اینکه نمی‌داند چه جرمی مرتکب شده است که مستحق چنین رفتاری باشد، می‌گوید که در زندان آرزوی مرگ می‌کرد تا از این عذاب خلاص شود.

به گفته منصور، شدیدترین شکنجه‌ها توسط کارکنان یک بیمارستان نظامی ارتش در حومه دمشق انجام شد و او را به دلیل شدت جراحات وارده در همان مکان بستری کردند. منصور که به شدت آسیب دیده بود، پس از مدتی آزاد شد و در حال حاضر در ایالت کارولینای شمالی در آمریکا زندگی می‌کند.

منصور که مجبور به استفاده از صندلی چرخ‌دار است، برنامه‌نویسی کامپیوتر می‌خواند و‌ در فرودگاه کار می‌کند. او به صدای آمریکا می‌گوید اعضای خانواده آنها در کشورهای مختلف جهان مانند آلمان، هلند، فرانسه، و کویت پراکنده شدند و بیش از ۱۱ سال است که دیداری نداشته‌اند.

منصور با ابراز خوشحالی از سقوط بشار اسد، می‌گوید که خانواده آنها سرانجام می‌توانند به سوریه بازگردند. این در حالی است که با توجه به شرایط کنونی در این کشور شاید بازگشت هزاران سوری مهاجر به سوریه چندان ساده نباشد.

با این حال پایان حکومت خاندان اسد در سوریه واقعه بزرگی برای سوری‌ها محسوب می‌شود و آنها امیدوار به آینده در حال رقص و پایکوبی در مختلف این کشور هستند.

_{منبع: صدای آمریکا}