چلسی با پیروزی مقابل تاتنهام و با توجه به توقف آرسنال برابر فولام و عقب افتادن بازی لیورپول، به چهار امتیازی صدر جدول رسید.

مارک کوکوریا و روبرتو سانچز در همان ابتدای بازی دو گل را به تاتنهام هدیه دادند اما تاتنهامی ها نه تنها قدردان این هدیه نبودند بلکه برای تشکر چهار گل را به شاگردان مارسکا تقدیم کردند. پوستکوگلو بعد از رسیدنش تیم به دو گل تصمیم گرفت که بیشتر حمله کند و با پنج الی شش نفر در زمین چلسی مشغول به پرس شد تا توپ را خیلی سریع بتواند پس بگیرد که اتفاقا روبرتو سانچز چند باری توپ را به آنها داد اما آنها از موقعیت بوجود آمده، استفاده نکردند. خوبی پرس با نفرات زیاد به خصوص اگر این نفرات از لحاظ فیزیکی، قد و قامت و هیکل خوبی داشته باشند این است که بازیکنان حریف در نیمه خودی خفه می‌شوند ولی نکته منفی آنجاست که اگر یک توپ بلند از دروازه یا خط دفاعی به پشت این پرس ارسال شود، این شکل از پرس کاملا شکست می‌خورد و تیم در وضعیت نامناسبی از لحاظ دفاعی قرار می‌گیرد زیرا فقط سه الی چهار نفر در انتهای زمین که میانه میدان باشد قرار دارند و فضای خیلی بزرگی برای ضدحمله های تیم حریف وجود دارد.

اگر نگاهی به گل اول چلسی بیندازیم، می‌بینیم که آنها با دور زدن پرس تانتهام، توپ را به سمت چپ زمین می‌برند و کوکوریا توپ را به سانچو پاس می‌دهد. سانچو پس از دریافت توپ چند قدم به سمت جلو حرکت می‌کند . بعد توپ را به سمت داخل می‌آورد و با نزدیک کردن خود به زون 14 فضا را برای شوت زنی فراهم می‌کند و در نهایت دروازه تاتنهام را باز می‌کند. در این صحنه نباید از حرکت رو به جلوی انزو چشم پوشی کنیم زیرا با همین حرکت او، فضا برای حرکت رو به داخل سانچو ایجاد می‌شود. نیمه اول با نتیجه دو بر یک تمام می‌شود ولی در ابتدای نیمه دوم دو تغییر در ترکیب چلسی توسط مارسکا صورت می‌گیرد. یکی حضور گوستو به جای لاویاست که باعث می‌شود کایسدو به پست اصلیش بازگردد  در ادامه بازی در نیمه دوم، بازیکنان تاتنهام همان شیوه‌ای را در پیش گرفته بودند که در نیمه اول داشتند آن را انجام می‌دادند. پرس با نفرات بالا در جلوی زمین و تعداد نفرات کم در دفاع که چلسی چند باری با ارسال پاس های بلند این پرس را به راحتی دور زد. پلسی که در نیمه دوم کاملا سوار بر بازی بود، از هر دو سمت با انجام دادن کار های ترکیبی دو الی سه نفر سعی در نفوذ در باکس حریفش را داشت که موفق هم بود و توانست موقعیت های خطرناکی را خلق کند. در صحنه‌ای که منجر به پنالتی اول چلسی می‌شود، سانچو در گوشه زمین قرار دارد و سه بازیکن در نزدیکی او هستند و همین باعث می‌شود که فضایی پشت سر آنها خالی شود و کایسدو با شناسایی این فضا به آن حمله می‌کند و پس از آن بیسوما با یک تکل روی کایسدو خطا می‌کند. مسئله‌ای که در این صحنه وجود دارد این است که کایسدو در باکس آن قدر بازیکن خطرناکی نیست که چنین تکلی برای متوقف کردنش نیاز باشد. در ادامه بازی هم پرس تاتنهامی ها که قبل تر به آن اشاره شد، همچنان ادامه دارد و انزو در یک صحنه با جا گذاشتن چند بازیکن سفید پوش در کناره زمین این پرس می‌شکند و در ادامه توپ به سمت چپ زمین و زیر پای پالمر می‌رسد و در نهایت این بازیکن با جا گذاشتن چند بازیکن مقابلش با حرکت رو به داخلش، توپ را به انزو می‌رساند و در نهایت کامبک چلسی تکمیل می‌شود. بازیکن آرژانتینی نشان داده است که هر چه قدر به باکس حریف نزدیک‌تر باشد، مفید‌تر است و این را از آنجا می‌توانیم متوجه شویم که انزو در همین بازی، در بازی برابر استون ویلا و همچنین بازی مقابل لستر گلزنی کرده است. این بازیکن در کار های دفاعی آن قدر خوب نیست. یعنی بازیکن پست شش خوبی نیست و توانایی های او جایی معلوم می‌شود که به باکس و دروازه حریف نزدیک‌‌تر باشد. در ادامه بازی پنالتی دوم چلسی هم در صحنه‌ای بدست می‌آید که کول پالمر در موقعیت مناسبی نسبت به دروازه تاتنهام قرار ندارد و اودوگی با یک خطایی که می‌توان گفت خطای احمقانه، پنالتی را دو دستی به آبی پوشان تقدیم می‌کند.

پنالتی چیپ پالمر

دو تیم در این مسابقه شوت های زیادی را به سمت دروازه یکدیگر شلیک کردند که حاصل آن هفت گلی بود که به تور دروازه ها چسبید. دو تیم xG خیلی نزدیکی به هم داشتند. 2.83 برای چلسی که 1.58 آن مربوط به دو پنالتی آنهاست و 2.90 برای تاتنهام که نشان دهنده این است که دو تیم بیشتر از xG خود گل زدند ولی می‌توانستند گل های بیشتری را نیز به ثمر برسانند. بزرگترین نکته‌ای که از این مسابقه می‌توان برداشت کرد این است که چلسی برای بهتر شدن نیاز به بازیکنان بهتری به خصوص دروازه‌بان بهتری دارد و در طرف مقابل تاتنهام برای بهتر شدن به مربی نیاز دارد که بتواند تصمیمات مناسبی را با توجه به جریان بازی بگیرد و اصول دفاعی و توانایی پیاده کردن آن را نیز بلد باشد.