ایسنا: لیلا صادقی، متخصص روان‌شناسی حوزه کودک و نوجوان با اشاره به علل بی‌انگیزگی دانش‌آموزان نسبت به درس‌خواندن، به ارائه پیشنهاداتی به والدین برای مدیریت این چالش کودکان پرداخت.

او درخصوص علل بی‌انگیزگی دانش‌آموزان نسبت به درس‌خواندن‌ اظهار کرد: برخی نوجوانانی که علاقه‌مند به مطالعه بوده‌اند، برای مدتی ساعت مطالعه‌شان کم می‌شود و برایشان سؤالاتی مطرح‌ می‌شود که نمی‌دانم چه هدفی دارم، به چه چیزی علاقه‌مندم؟ و... . پیامی که در این سؤالات وجود دارد، این است که نوجوان به مشکل بی‌هدفی و بی‌انگیزگی خود اعتراف کرده است.

وی گفت: معمولا دانش‌آموزانی که اغلب کارهایشان را ناتمام می‌گذارند، کارها و تکالیفی را که بر عهده دارند‌ انجام نمی‌دهند، برای حل مشکلات خود تلاشی نمی‌کنند، نمی‌توانند برای خود تصمیم بگیرند، منتظرند دیگران به آنها کمک کنند، بی‌‌توجه و بی‌دقت کارهای خود را انجام می‌دهند، برای انجام‌ندادن وظایف و تکالیف خود بهانه می‌آورند، از مسئولیت فرار می‌کنند، اغلب اوقات خود در رؤیا هستند و تمرکز پایینی در انجام کارها یا تکالیف دارند، نسبت به مطالعه و درس‌خواندن بی‌انگیزه می‌شوند.

این متخصص روان‌شناسی حوزه کودک و نوجوان ادامه داد: در این مواقع‌ والدین باید گفت‌وگویی مؤثر با نوجوان با استفاده از طرح سؤال انجام دهند؛ برای مثال از او بپرسند چه چیزی باعث افت انگیزه او شده؟ در گذشته به چه چیزی علاقه داشته است و چه چیزی باعث شد علاقه او کاهش یابد؟ این سؤالات و سؤالات مشابه به نوجوان کمک می‌کند که خودش را بشناسد.

صادقی تصریح کرد: به‌کاربردن جملاتی از سوی والدین مانند اینکه «کلی پول برایت خرج کردیم و نباید زحمات ما را هدر دهی»، «تو آبروی خانواده هستی»، «اگر درس نخوانی بدبخت می‌شوی» یا تفکرات آسیب‌زای خود نوجوان مانند اینکه «اگر درس نخوانم بدبخت می‌شوم»، منجر به ایجاد فشار روانی و استرس و کاهش انگیزه در او خواهد شد. این در حالی است که این موضوع تنها با مدیریت افکار و هیجانات کنترل می‌شود.

وی در این راستا به والدین توصیه کرد تا با شناخت نوجوان و توانایی‌های او، انگیزه‌های درونی را برای انجام کارهایش در او ایجاد کنند.

این متخصص روان‌شناسی حوزه کودک و نوجوان در توضیح بیشتر گفت: به عنوان والدین یک کودک، شما بزرگ‌ترین هوادار و تشویق‌کننده فرزند خود هستید. آنها کارهایی را انجام می‌دهند تا شما را وادار به تشویق کنند. این وظیفه شماست که به فرزند خود در زندگی انگیزه دهید و در صورت نیاز به او کمک کنید. مثلا از کودک خود بخواهید تا اهداف کوتاه‌مدت و بلندمدت خود را بنویسد. به فرزندتان اعتماد کنید، به آنها بگویید که چقدر عالی هستند و هرگونه شک و تردید را از خود دور کنید. علاقه‌مندی‌های فرزند خود را بشناسید و در مورد آنها با او صحبت کنید یا به آنها گوش دهید.