به گزارش سلامت نیوز به نقل از تسنیم،در شرایطی که کادر درمانی به‌طور معمول با فشارهای کاری فراوان، تعداد بالای بیماران و کمبود منابع روبه‌رو هستند، برخی از آن‌ها گاه به‌جای حمایت و دلگرمی، تحت فشارهای روانی ناشی از سوگ از دست دادن همکاران یا بیماران قرار می‌گیرند. این فشارهای روحی نه تنها بر عملکرد حرفه‌ای آن‌ها تاثیر منفی می‌گذارد، بلکه بر سلامت روانی و زندگی شخصی آنان نیز اثر می‌گذارد.
یکی از فجایع تلخ در این زمینه، اتفاقاتی است که در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی در سال‌های اخیر رخ داده است. به عنوان مثال، حادثه‌ای که در اردیبهشت‌ماه امسال در بیمارستان ابن‌سینا دلفان اتفاق افتاد یا حادثه‌ای مشابه در آذرماه 1402 در بیمارستان یاسوج، نمونه‌هایی از این بحران‌ها هستند که می‌توان با جستجوی ساده در فضای مجازی و با ارجاع به اسناد معتبر آن‌ها را مشاهده کرد. در این حوادث، کادر درمانی داغ‌دیده می‌شود و مجبور به ادامه فعالیت در شرایطی می‌شوند که هیچ‌گونه حمایتی از سوی مسئولان مربوطه دریافت نمی‌کنند.
آسیب‌های روانی و جسمی کادر درمان در مواجهه با شرایط دشوار
کادر درمان، به‌ویژه پرستاران و پزشکان، تحت فشارهای روانی و جسمی زیادی قرار دارند. ساعات طولانی کار، عدم تعطیلات و نبود زمان کافی برای استراحت، مشکلات روحی و جسمی بسیاری برای آنان ایجاد کرده است. بسیاری از این افراد به دلیل فشارهای روانی طاقت‌فرسا، به مصرف داروهای ضداضطراب و آرامبخش روی می‌آورند تا بتوانند با شرایط دشوار کاری کنار بیایند. در حقیقت، بسیاری از این نیروها از شرایط روحی و جسمی مناسبی برخوردار نیستند و تنها یک روز استراحت در خانه برای آن‌ها یک نعمت محسوب می‌شود.
مشکلات اقتصادی و ناتوانی در تأمین نیازهای اولیه
چالش‌های مالی نیز یکی دیگر از مسائلی است که کادر درمان با آن مواجه هستند. این افراد مجبورند با کمبود نیروی انسانی، اضافه‌کاری‌های اجباری و حقوق ناچیز برای ساعات اضافه‌کاری روبه‌رو شوند. به‌طور متوسط، دریافتی هر ساعت اضافه‌کاری آنان حدود 20 هزار تومان است، رقمی که به هیچ‌وجه تناسبی با حجم کاری و فشارهایی که متحمل می‌شوند، ندارد. این فشارهای مالی، همراه با سایر مشکلات، سبب شده تا بسیاری از کادر درمانی در پی یافتن راهی برای مهاجرت یا تغییر شغل باشند.
وضعیت بحرانی بعد از دوران کرونا
دوران کرونا، با تمام سختی‌هایی که برای کادر درمان به همراه داشت، فرصتی برای اثبات فداکاری و شجاعت این افراد بود. اما پس از پایان بحران، این نیروها به فراموشی سپرده شدند و بسیاری از وعده‌های مسئولان که برای حمایت از آنان داده شده بود، تحقق نیافت. بسیاری از کارکنان درمانی، همکاران خود را در این دوران از دست دادند و هنوز هم با مشکلات جسمی و روحی ناشی از این بحران دست‌وپنجه نرم می‌کنند. به علاوه، در حال حاضر وزارت بهداشت با بحران کمبود نیروی انسانی و استعفای کادر درمانی مواجه است که این بحران نیازمند تدابیر فوری و برنامه‌های حمایتی است.
ضرورت اقدامات فوری و برنامه‌ریزی برای حمایت از کادر درمان
توجه به شرایط روانی و جسمی کادر درمانی باید به یکی از اولویت‌های اصلی مسئولان بهداشت و درمان تبدیل شود. ایجاد برنامه‌های جامع برای حمایت از سلامت روانی و اجتماعی این افراد، افزایش حقوق و مزایا، کاهش ساعات کاری اضافی و بهبود شرایط کاری می‌تواند گام‌های موثری در جهت بهبود وضعیت آن‌ها باشد. اگرچه بسیاری از مشکلات از سوی مسئولان به‌ویژه در سطوح مدیریتی پیگیری نمی‌شود، این وضعیت نمی‌تواند ادامه یابد. برای جلوگیری از بحران‌های بیشتر، باید اقدامات جدی و فوری در جهت تأمین رفاه کادر درمان انجام شود.
در نهایت، مسئولان باید این نکته را درک کنند که بهبود وضعیت کادر درمان نه تنها به نفع این افراد است، بلکه تاثیرات مثبت آن بر کیفیت خدمات درمانی و سلامت جامعه نیز غیرقابل انکار است. اگر کادر درمان به درستی حمایت نشود، نه تنها سلامت آن‌ها به خطر می‌افتد، بلکه کیفیت خدمات درمانی نیز با چالش‌های جدی روبه‌رو خواهد شد.